၂၁၇
(စတုတၳပိုင္း)
♥
မၾကားရ မျမင္ရတဲ့အရပ္တစ္ခုမွာ
ခ်စ္ရသူကို သတိရလြမ္းဆြတ္မိသူတစ္ေယာက္
အိပ္မက္ကိုဖမ္းၿပီး နမ္းရသလိုပါ။
ေဝးသြားခဲ့ရုံေလးႏွင့္
ေသြးေအးမသြားတတ္တဲ့ခ်စ္ျခင္းမ်ားႏွင့္
ထာဝရေႏြးေထြးစြာ
ခ်စ္ရသူပါကြယ္။
ေႏြ မိုး ေဆာင္း
အစီအစဥ္တက် ေျပာင္းေနေလရဲ႕။
ငါ့အတြက္ရာသီဥတုဆိုတာ
နင္ပဲေပါ့။
၂၁၈
ကိုရယ္ မိုးကို႔ကို အရမ္းလြမ္းတယ္ကြယ္…။အတူေန
ခြင့္ရခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို တမ္းတမိခဲ့ေပါ့ ကိုရယ္…။
ဒီအခ်ိန္ဆို မိုးနဲ႔ကို ႏွစ္ေယာက္တစ္အိပ္မက္,မက္ေန
က်အခ်ိန္ေလးေနာ္။ခုေတာ့ မိုး,ပ်င္းေျခာက္ေနရပါၿပီ
ကိုရယ္။
ကိုယ္ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနလဲလို႔ေတြးမိရင္ မိုးရင္ထဲက
ကေမာက္ကမျဖစ္ရပါတယ္။ကိုလည္း မိုးလိုပဲတမ္းတ
ဆာေလာင္မွဳေတြေၾကာင့္ ပူေဆြးေနရမွာေပါ့ေနာ္…။
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ကို။
မဟုတ္မွလြဲေရာ ကိုရယ္။မိုး ကို႔အနားမွာ ေနေပးခြင့္မ
ရွိေတာ့တဲ့အေျခအေနမ်ဳိးမွ အျခားမိန္းကေလး ငယ္
ငယ္ေခ်ာေခ်ာတစ္ဦးတစ္ေယာက္မ်ား ကို႔အနားမွာရွိ
ေနတာမ်ားလားကြယ္…။
မိုးေလ ကို႔ကို ထာဝရနားလည္ေပးႏိုင္မွာပါကြယ္…။မိုး
လိုလည္း ကို႔ကို ဒုကၡမခံစားေစခ်င္ဘူးရွင္။မိုး ကို႔အ
နားေနခြင့္မရတဲ့ကာလေတြအတြက္တျခားမိန္းကေလးကို ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္တဲ့ မယားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကို႔ကို
နားလည္မွဳအျပည့္ ေပးစြမ္းတတ္ေအာင္ မိုး အားေမြး
ေနပါတယ္ ကိုရယ္။
ဒါေပမယ့္ ေနာ္ ကို…………
၂၁၉
မိုးေလာက္ေတာ့ သူ႔ကိုမခ်စ္ရဘူးေနာ္။အေျခအေနအ
ေၾကာင္းတရားေပးထားခ်က္ေတြအရ ကိုယ့္အနားမွာ
အစားထိုးကာမမိန္းမငယ္ေလးလိုအပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကို႔
ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ကာမအရသာကို အျခားတစ္ေယာက္
နဲ႔ ေျဖသိမ့္ခြင့္ေပးခ်င္ခဲ့သူပါ ကိုရယ္။
သူတို႔ေလးေတြနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံေပ်ာ္ပါးေနခိုက္လည္း မိုးကို ေမ့မထားရဘူးေနာ္။ကို သုတ္ရည္လႊတ္တိုင္းမွာ မိုးပိပိကိုရည္စူးပါကြယ္။မိုး ကိုယ္နဲ႔ အေဝးကေနၿပီး ကာမအာရုံကို ရင္ဝယ္ေပြ႔လ်ွက္ ကို႔လိင္တံႀကီးကေန
ထြက္လာသမ်ွ သုတ္ရည္ေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာျမိဳခ်
ပစ္ခ်င္တယ္ ကိုယုံပါ။
ဆာေလာင္မွဳတစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔ လင္ေယာက်ၤားတစ္
ေယာက္အတြက္ အလိုက္အကန္းသိတတ္တဲ့မိန္းမ
တစ္ေယာက္ဟာ လင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္ေမတၱာကို ခံယူထိုက္
ေစခ်င္တယ္ ကိုရယ္။
မိုးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရဘူး။
မရွိခဏေတာ့ တျခားနဲ႔အစားထိုးလို႔ရပါတယ္။ကို႔လီး
ႀကီးကို စာနာေထာက္ထားရလို႔ပါ။လီးကို အစာေရစာ
အငတ္ထားရင္ သူက်န္မားေရးထိခိုက္မွာ စိုးရတယ္။
ကိုယ္ခ်င္းစာနာပါတယ္ ကို။
၂၂၀
မၾကာမၾကာ ျပန္လာခဲ့ဖို႔ သတိရေပးပါ ကို။
ခဏတာေလးေဝးကြာၾကတာမဟုတ္ေပမယ့္ မၾကာမ
ၾကာ မိုးဆီျပန္လာခဲ့ေပးပါ ကို။ကို,က်က္ထားတဲ့စာ
ေတြ ေမ့မသြားေအာင္ ျပန္လာေႏႊးပါ ကိုေနာ္။
ခုေတာ့ မိုးဟာ ကို ျပန္ၿပီးေႏႊးဖို႔လိုအပ္လာတဲ့ဘာသာ
ရပ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနရတယ္ေလ။ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ
ေနာ္။မိုးကို ေမ့မသြားေအာင္ဘဲ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ပဲ
မရဲတရဲ ယုံရဲလိုက္ပါတယ္ရွင္။
ကို႔လီးႀကီးကိုအငတ္မထားသလိုပဲ ကို႔က်န္းမာေရးကို
လဲ ဂရုစိုက္ေပးပါ ကို။မိုး ကို႔အနားမွာ ရွိမေနတုန္းအ
ခိုက္အတန္႔မွာ ကိုယ္ေနမေကာင္းျဖစ္သြားမွာ စိုးမိပါ
တယ္။ကို ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ျပဳစုကူေဖး
ေပးခ်င္မိခဲ့တယ္။အေဝးတစ္ေနရာမွာ အၾကင္နာနဲ႔
ေဆးတိုက္မယ့္သူမရွိလို႔ ကို အားငယ္ေနမွာကို မိုး
အေၾကာက္ဆုံးပဲ ကိုရယ္။
ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္ ဖ်ားေနခ်ိန္မွာ သိမ္ငယ္စိတ္
ေတြ မဝင္ေစခ်င္ဘူး ရွင္ရယ္…။မိုးလက္ေလးနဲ႔ ကို႔န
ဖူးစမ္းေပးတာကို အမွတ္ရၿပီး ျမန္ျမန္ေနေကာင္းသြား
ေအာင္ ေဆးေသာက္ပါ။(ဖ်ားရင္ ကေလး,ေလးလို
ေဆးတိုက္ရခက္တဲ့ကို႔ကို စိတ္ပူတယ္…။)
၂၂၁
အင္း……အမွတ္ရေသးတယ္ ကိုရယ္။ မိုးနဲ႔ကို မဂၤလာ
ဦးညမွာတုန္းက မိုးလင္းလုလုနီးပါး လိုးၾကခံခဲ့ၾကတာ
ေလရွင္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကိုအားနည္းသလိုျဖစ္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ကို။
ကိုက ေဆးေသာက္ဖို႔ ဂ်ီက်ေနခဲ့တယ္။မိုး ကို႔ကို
ေဆးေသာက္ေအာင္ ေခ်ာ့ခဲ့တယ္။"လင္လိမၼာေလးကို
ေနေကာင္းရင္ ပိပိကြဲေအာင္အလိုးခံခ်င္တယ္။ေနလို႔
ေကာင္းလာရင္ လိုးၾကရေအာင္ ေဆးေသာက္ေနာ္……
ေနာ္ကြယ္…" ဆိုၿပီး ေခ်ာ့တာကို ကိုက ဘာျပန္ေျပာ
တယ္ မွတ္မိေသးတယ္မဟုတ္လားဟင္။"မိုး အဝတ္
ခြ်တ္ၿပီး ပိပိေလးျမင္ေအာင္ ကို႔ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာဆိုင္
ေပါင္းကားထားေပးရင္ ေဆးေသာက္မယ္…"တဲ့ေလ။
မိုး,ကို႔ေရွ႕မွာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားထားၿပီး
ပိပိကိုၿဖဲဟျပေပးတယ္မလားရွင္။အဲဒီလိုမ်ဳိး ကို႔ရဲ႕ဆို
ေပေပအျပဳအမူမ်ဳိးကို ျပန္ေတြးမိတိုင္း မိုးရင္ထဲမွာ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
ေနာက္တစ္ခါ ကိုေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ မိုးရဲ႕ ပိပိအဝ
ေလးမွာ ေဆးခြံ႔ထားၿပီး ကို႔ကိုေဆးတိုက္ေပးဖို႔ အားခဲ
ခဲ့မိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္,မသိလိုက္ပါဘူးေနာ္။
ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ ကိုရယ္……။
၂၂၂
မိုးေလ ကိုယ့္ပိပိကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း ကိုလိုးခဲ့
တယ္ဆိုတဲ့အသိစိတ္ေၾကာင့္ ရင္ဝယ္လွဳိက္ဖိုမိရတာ
လည္း အခ်ိန္တိုင္းပါကြယ္။
ကိုယ္နဲ႔ အလိုးခံခဲ့တဲ့ေနရာတိုင္းဟာ မိုးအတြက္ အ
လြမ္းေျဖစရာ အာသာႏွစ္သိမ့္စရာ ေနရာေတြျဖစ္ခဲ့ရ
ေပါ့ ကို။အဲဒီေနရာကေန ကို႔ကိုသတိရရင္း စၿမံဳ႕ျပန္
ရတာလည္း မေမာတတ္ေအာင္ပဲပါ။အလိုးခံခဲ့ရတဲ့ပိပိ
ေလးထဲမွာ အလိုးခံရစဥ္ အခ်ိန္ေလးလို ျပန္ၿပီးလတ္
ဆတ္ယားက်ိလာရပါတယ္။ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ
လည္းရႊမ္းရႊမ္းေဝလာခဲ့လို႔ ပိပိေလးေတာင္ မ်က္ရည္
ခြ်ဲေတြစီးဆင္းငိုယိုခဲ့ရတယ္။ေစာက္ပတ္ငုတ္ေလး
ေငါက္ေတာင့္ေတာင္ ဏွာခတ္ေနခဲ့ေပါ့ရွင္…။
ဒီဥယ်ာဥ္ျခံတိုက္ႀကီးမွာ က်န္ေနခဲ့ရေတာ့ ေဖေဖက
မိုးကို သနားမိလို႔ ေဖေဖအိမ္မွာ လာျပန္ေနဖို႔ မိုးကို
ေခၚခဲ့ေပမယ့္ မိုး ဒီမွာပဲ ေနဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ ဘာ
ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ ထင္လဲ ကို။
ကိုယ့္ရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ အမ်ားဆုံး ခ်စ္ခန္းဝင္ခဲ့
တဲ့ ေဟာဒီအိမ္ေနရာေလးကို မိုး မက္ေမာတယ္။ကို႔
ရဲ႕အလိုးေဆာင့္ေတြနဲ႔ပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ ေဟာဒီဥယာဥ္
ၿခံႀကီးရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ကိုျမတ္ႏိုးတယ္။
၂၂၃
ကို႔အခ်စ္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေလးမွာ
ဘယ္သူဆိုး သူခိုးကိုမွ မိုး,မေၾကာက္ရြံ႕မိဘူး။အခ်စ္ရဲ႕
အၾကင္နာေတြနဲ႔ေငြ႔ေငြ႔ေရးေရးေလးျဖစ္ေနခဲ့တဲ့အေႏြး
ဓါတ္ကို ထာဝရ ဝတ္ရုံထားခ်င္သူပါကြယ္…။
"ေနခဲ့ပါ"ဆိုတဲ့ဒီေနရာေလးကေန တစ္ဖဝါးမခြါ ေစာင့္
က်န္ေနရတာဟာ မိုးတို႔မိန္းကေလးေတြအတြက္ ခ်စ္
ျခင္းတရားတစ္ခုရဲ႕တန္ဖိုးအခြင့္အေရးဆိုတာမ်ဳိးေလ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕ခဲ့ရတယ္။ခ်ဳိၿမိန္
ေမႊးပ်ံ႕ခဲ့ရတယ္။
ခ်စ္ၾကသူေတြအခ်င္းခ်င္းတို႔ရဲ႕ နီးျခင္းေဝးျခင္းဆိုတာ
ေလာက္ကေတာ့ ဘာမွဳစရာရွိရမွာလဲရွင္…။ခံစားခ်က္
ျခင္းေတြဟာ ဆံခ်ည္တစ္မ်ွင္မ်ွ မလွမ္းမကမ္းရွိေနဦး
သေရြ႕ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕အသိုက္ျမံဳက တည္တံ့ခိုင္မာ
ေနမယ္ ေသခ်ာပါတယ္။
အခ်စ္ႏွင့္အတူ ထာဝစဥ္ ယွဥ္တြဲ တည္ၿမဲေနမွာပါ ကို။ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားမ်ဳိးမွလည္း အေရးထား
စရာမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။
အျပစ္အနာအဆာကင္းမဲ့စြာ ေဝးခဲ့ရမိတာေလး
ေလာက္ႏွင့္ ေဝးရုံေလး ေဝးၾကတာပါ။ဒီအတြက္နဲ႔ မိုး
စိတ္မပ်က္ခဲ့မိဘူး ကိုေနာ္…။
၂၂၄
မိုး အထီးက်န္ဆန္ရတယ္လို႔မ်ား ဘယ္ေသာအခါမွ်
မခံစားခဲ့မိပါဘူးကြယ္။
ကို,ေပးထားခဲ့လက္ေဆာင္တစ္ေလွႀကီးက မိုးရဲ႕အ
ေဖာ္ေတြပါ။
အနမ္းေတြ…အယက္အစုပ္ေတြ…အလိုးအေဆာင့္ေတြ
အေထာင္းအေညွာင့္ေတြ။ဒါေတြကေနတတ္ရင္အေဖာ္
မြန္ေတြပါ ကို။ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့အေဖာ္မြန္ေတြ
နဲ႔ မိုးကို ေပးခဲ့တယ္။
ေက်နပ္စရာအျပည့္နဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့ရတယ္။မိုးဘဝမွာ တ
ကယ္ကို ေက်နပ္စရာေကာင္းခဲ့တယ္။ကို႔ေၾကာင့္ မိုး
ကံေကာင္းခဲ့တယ္ ကိုရယ္။တကယ္ပါပဲရွင္……။
မိုးဟာ ေယာက်ၤားပီသသူတစ္ေယာက္ရဲ႕လီးပိုင္ရွင္မ
ျဖစ္ခြင့္ရခဲ့တယ္ ကို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ေျပာဖို႔
ေတာင္ အားနာခဲ့ရမိတယ္။တစ္ဘဝစာအတြက္ ဖူလုံ
ရိကၡါကို မိုးပိပိေလးရလိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုရယ္…|ခုလို ကင္းကြာေနရတာမ်ဳိးကေလ
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္ၿပီးခ်ဳိးႏွိမ္ေနရတယ္။ကိုယ့္ဆႏၵ
ကိုယ္ျပန္ျမိဳခ်ပစ္ရတာ ခါးသီးတယ္။ကြက္လပ္တစ္ခုနဲ႔
ရွင္သန္ေနရတာ အရမ္းၾကာသြားရင္ ဘာေတြျဖစ္လာ
မယ္ဆိုတာေတာင္မသိပါဘူး။
၂၂၅
ေရာက္ရွိလာတဲ့ရက္တစ္ရက္မွာ ကူးခတ္ရတာ ရွည္
လ်ားတယ္။ညတာႀကီးဟာ မြတ္သိပ္ျခင္းရဲ႕ဝန္ထုတ္
ဝန္းႀကီးပါပဲလား။ရင္ခြင္ထဲက ဟာလာဟင္းလင္းႀကီးနဲ႔
ႀကိတ္မွတ္အိပ္ရတာ မေကာင္းဘူး။
ေနာက္ရက္ေတြလည္း ဒီလိုျဖတ္သန္းရွင္သန္ေနရဦး
မွာပါလား ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ မိုးလင္းမွာလည္း မေပ်ာ္ခဲ့
မိျပန္ဘူး။
ကိုရယ္…။ကို,မရွိရင္ မိုးအတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ တြက္
ေျခမကိုက္တဲ့ လည္ပတ္မွဳယႏၲယားႀကီးတစ္ခုပါ ကို။
အပ်ဳိဘဝတုန္းက ေနခဲ့တဲ့ကာလတစ္ခုလုံးကို ဒီအိမ္
ေထာင္က်ၿပီး အတူေနခြင့္ရခဲ့တဲ့ တစ္ဆယ့္ေျခာက္
ရက္တာၾကာခ်ိန္က မိုးအေပၚ စိုးမိုးပိုင္စီးႏိုင္သြားတာ
အံ့အားသင့္စရာ ေကာင္းတယ္ရွင္ရယ္…။
ရွင့္ကို မိုးသိပ္ခ်စ္တယ္။မိုးဘဝမွာ ရွင္ရွိေနခဲ့ရင္ ထူး
ျခားတဲ့အခ်ိန္အပိုင္းအျခားကို ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ရွင့္လက္နဲ႔ဖမ္းမိတဲ့ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ကိုယ္ထည္ဟာ က်မျဖစ္
ရတာ ေက်နပ္တယ္။
ေလာကႀကီးရဲ႕ဖန္တီးခ်က္ေတြထဲမွာ ရွင္ဟာ မိန္းမ
ေတြရဲ႕ အဓိကက်တဲ့အခန္းမွာ ရွိေနတယ္။
သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ ကိုရယ္။
၂၂၆
မိန္းကေလးေတြစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေျပာဆိုျပဳမူေန
ထိုင္ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ ရွင္ဟာ တစ္ဘက္ကမ္းခတ္
ကြ်မ္းက်င္လိမၼာေရးျခားတဲ့ေယာက္က်ၤားတစ္ေယာက္ပါပဲေလ။ကိုယ့္ေယာက်ၤားမို႔ အဲဒီလိုထင္တာမဟုတ္ပါ
ဘူးရွင္ရယ္။ရွင့္ရဲ႕အစြမ္းထက္လွတဲ့ နည္းစနစ္ေတြထဲ
မွာ မိုးကိုယ္တိုင္ ရုန္းမထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ သာ
ယာတိမ္းမူးခဲ့ရတယ္။ရွင့္ကို လက္ထပ္ရေအာင္လို႔ ပူ
ဆာခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လားကြယ္…။
ရွင္ဟာ မိန္းမသားေတြရဲ႕ႏွလုံးသားနဲ႔ဦးေႏွာက္ထဲကို
ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္တတ္ေနလို႔လားဟင္။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုဖမ္းမိႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုအစာမ်ဳိးနဲ႔
တပ္ျမွားရမယ္ဆိုတာ ရွင္သိေနတာဟာ က်မ,အံ့ၾသမ
ေနခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။အဲဒါႀကီးကိုက ရွင့္ရဲ႕အတိတ္ကံ
ပါရမီလို႔ပဲ ေအာက္ေမ့ပစ္ရေအာင္ပဲေလ။
ဘယ္လိုမိန္းမကို ဘာနဲ႔ခ်ီးမြမ္းေျမွာက္ပင့္ရင္ သေဘာ
က်ၾကတယ္ ရွင္သိတယ္ေနာ္။ဒါေၾကာင့္မိန္းကေလး
ေတြအလယ္ပုံမွာ တျခားေယာက်ၤားေတြနဲ႔မတူေအာင္
မိန္းမေတြရဲ႕စိတ္ဝင္တစား အေလးေပးမွဳကို ရွင္ရတာ
ဟာ မဆန္းပါဘူး။မိန္းမတင္ မဟုတ္ပါဘူးရွင္။လူဆို
တဲ့အမ်ဳိးကိုက ကိုယ္က သူ႔ကိုျမင္မွပဲ သူကလည္း
၂၂၇
ကိုယ့္ကိုျပန္ျမင္တတ္ၾကတာခ်ည္းပါေလ။ထားပါရွင္။
ေယာက်ၤားမ်ားကေတာ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕အလွကိုပဲ
ကြက္ၿပီးျမင္တတ္တာ ဓမၼတာပါ။
ဒါေပမယ့္ မိုးနဲ႔မိုးလိုပဲေခ်ာတဲ့လွတဲ့မိန္းကေလးေတြကို
သူတို႔က အျမင္အတိုင္းေလာက္ကိုပဲ ေခ်ာတယ္ လွ
တယ္လို႔ လာ,လာၿပီးေျပာေနလို႔က ဘာေတြေက်နပ္
စရာျဖစ္လာမွာတုန္းရွင္။ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေခ်ာေမာလွပ
သူအျဖစ္ လက္ခံထားတဲ့သူကို ဒီလိုလာေျပာတိုင္း
သြားၿပီးသေဘာက်ေနရင္ ေယာက်ၤားေတြအားလုံး
ဟာသေဘာက်စရာႀကီးေတြ ျဖစ္လာကုန္မယ္မဟုတ္
ဘူးလားကြယ္။
အက်ည္းတန္သူေတြကိုလည္း လွတယ္ေခ်ာတယ္လို႔
သြားေျပာရင္ ျပန္ၿပီးေတာင္ ေအာ္ေငါက္ခံရႏိုင္တယ္။
သူ,မေခ်ာတာ မလွတာကို ေခ်ာတယ္ လွတယ္လို႔ခ်ီး
က်ဴးေျမွာင္ပင့္ရခံတယ္ဆိုတာ အႏွိမ္ခံရသူလို ထင္
မွတ္တတ္ၾကတာလည္း ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ပါရွင္။
ရွင္က ဘာလူလည္က်သလဲ မေမးနဲ႔။မိန္းမေခ်ာေတြနဲ႔
အက်ည္းတန္မေတြကို "မင္းက အေတြးအေခၚရင့္
က်က္တယ္။အသိဥာဏ္ႀကီးျမတ္တယ္"လို႔ သာမန္
ေယာက်ၤားေတြအျမင္ကေန ခြဲထြက္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေျပာဆို
၂၂၈
တတ္ေလေတာ့ ရွင့္ကို ခိုက္ၾကတယ္ေလ။
အလြန္အမင္းရုပ္မဆိုးတဲ့မိန္းမေတြကိုက်ေတာ့ သူတို႔
ကို ရွင္က လွတယ္သြားေျပာေတာ့ ရွင့္ကိုျပန္ၿပီး
ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ရွင့္ကို သူတို႔အလွတရားကို ရွာ
ေဖြျမင္ေတြ႔တတ္သူအျဖစ္လည္း ေလးစားၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူတို႔တေတြဟာ တကယ္ကိုစိတ္ပ်က္
စရာေကာင္းတဲ့မိန္းမေတြပါပဲေလ။ရုပ္ရည္သိပ္မဆိုးလွဘူးဆိုရုံေလးနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လွတယ္လို႔သေဘာ
တရားနဲ႔ ေယာက်ၤားေတြ ခ်ီးက်ဴးေျပာခံရတာကို ေမ်ွာ္
လင့္တတ္ၾကတယ္။သူတို႔ကို အဲလိုေျပာေပးၾကတဲ့
ရွင့္လိုလူက ရွာမွ ရွားတယ္မလားဟင္။
မိုး သတိရပါေသးတယ္ ကိုရယ္။မိုးနဲ႔ကိုယ္ ဘိုးဘြား
ရိပ္သာ(လူအိုရုံ)မွာ မၾကာမၾကာ သြားလွဴတဲ့အေတြ႔
အႀကံဳေတြထဲကတစ္ခုပါ ကို။
အဒီအေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ မိုး ကို႔ကို တစ္
သက္လုံးစာ ေလးစားအထင္ႀကီးစရာ ေကာင္းတယ္။
အထူးသျဖင့္ အဖြားအိုျဖစ္သြားၾကတဲ့ တစ္ခ်ိန္တုန္း
ကေတာ့ ဒီအဖြားအိုေတြမွာလည္း ႏုပ်ဳိမွဳနဲ႔ငယ္ဂုဏ္
ေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရုပ္ရည္ရွိမွဳ
ေပၚအေျခခံၿပီး ေယာကၤ်ားေတြရဲ႕အေရးေပးမွဳကို ခံယူ
၂၂၉
ခဲ့ရဖူးသူေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ရုပ္တရားႀကီးရဲ႕ေဖာက္ျပန္
ပ်က္စီးလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မိန္းမေတြဟာ သူတို႔ကို သူ
တို႔ ယုံၾကည္မွဳ က်ဆင္းလာရတယ္။အဲဒီခံစားမွဳကတ
ဆင့္ သားသမီးေတြနဲ႔သားမက္ေခြ်းမေတြကို သံသယ
ဝင္တတ္ၾကတယ္။ သားသမီးေတြနဲ႔ သားမက္ေခြ်းမ
မ်ားရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ သူတို႔ဂရုမျပဳ အေလးမထားတဲ့
အေၾကာင္းေတြ အတင္းခ်တတ္လာခဲ့ၾကတယ္။
ဒါနဲ႔သားသမီးမ်ားနဲ႔သားမက္ေခြ်းမေတြ သူတို႔ကို စိတ္
ပ်က္လာၾကတယ္။ေနာက္ဆုံး ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ
လာထားသြားခဲ့ၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ခဲ့ရတယ္။ဘိုး
ဘြားရိပ္သာမွာလည္း ဒီအဖြားအိုေတြမ်ား ေခါင္းခ်င္း
ဆိုင္မိၾကတဲ့အခါ သားသမီးမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းေတြ
ကို သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္ အတင္းခ်တတ္ၾကတယ္ရွင္။
အဓိက,ကေတာ့ရွင္။မိန္းမ်ားအမ်ားစုဟာ သူတို႔ရဲ႕ငယ္
ရြယ္မွဳနဲ႔ရုပ္ရည္ကို အားကိုးအားျပဳလို႔မရၾကေတာ့အခါ
ေလာကႀကီးကို တယ္ၿပီး အေကာင္းမျမင္တတ္ၾက
ေတာ့တာပါပဲေပါ့။
သူ႔တို႔ရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔သူတို႔ေလာကကို ပုတ္ခတ္ၿပီး
ေျပာဆိုလာၾကေရာေပါ့ေလ။
မိန္းမမ်ားရဲ႕အတြင္းအဇၥ်တၱကို ရွင္သိေနတာလားဟင္။
၂၃၀
က်မေလ ရွင့္ကို တကယ္အံ့ၾသမိခဲ့တယ္ ကိုရယ္။ရွင့္
အေျပာေၾကာင့္ အဖြားအိုေတြရဲ႕မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြထဲ
မွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အရိပ္အေရာင္ေတြျပန္ၿပီးေပၚလာရ
တာ မိုးသာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်မျမင္ေတြ႕မိဘူးဆိုရင္
ဒါဟာ မယုံႏိုင္စရာပဲရွင္။
လွဴစရာေတြ လွဴခဲ့တယ္။ၿပီးေတာ့ အဘြားအိုေတြရဲ႕
ေျပာစကားကို ရွင္ေလးေလးစားစားနဲ႔ျပန္နားေထာင္
ေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။
အဖြားအိုမ်ားကေတာ့ သူတို႔ကိုအေလးထားသူနဲ႔တိုး
လို႔ကေတာ့ရင္ဖြင့္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတတ္သူေတြပါ။
အဖြားအိုအမ်ားစုကေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္။သူတို႔ရုပ္
တရားပ်က္စီးလာခဲ့ခ်ိန္မွာ သားသမီးမ်ားက သူတို႔ကို
လ်စ္လ်ဴျပဳခဲ့သြားၾကတယ္ေပါ့။မိန္းမေတြ အိုမင္းမစြမ္း
ျဖစ္သြားခဲ့ခ်ိန္က်ရင္ ေလာကႀကီးရဲ႕ဝိုင္းပယ္ျခင္းကို ခံ
စားၾကရတယ္ေပါ့။မိန္းမသဘာဝအားနည္းခ်က္ ဘာ
ညာ ေထြလာေတြေပါ့ရွင္။
သူတို႔ေျပာျပတာေတြကို ရွင္က တေလးတစားအသိ
အမွတ္ျပဳနာခံေပးေတာ့ သူကလည္း ရွင့္ကိုႏွစ္သက္
ခဲ့ၾကတယ္။ရွင္ သူတို႔ကို ျပန္ေျပာျပခ်က္ေတြကို မွတ္
သားလက္ခံခဲ့ၾကတယ္။
၂၃၁
ရွင္ ဒီအတိုင္း ျပန္ေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လားရွင္။
ဒီဘိုးဘြားရိပ္သာက အဖြားမ်ားကို အေမတစ္ဦးအျဖစ္
နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္တယ္။အေမေတြဟာ သားသမီးေတြ
အေပၚေမတၱာႀကီးခဲ့သူေတြပါ။အၾကင္နာတရားနဲ႔အစဥ္အလာႀကီးခဲ့တဲ့ အေမမ်ားပါ။အေမေတြဆိုတာ အ
သက္အရြယ္အရ ရုပ္တရားႀကီးခ်ိနဲ႔အိုမင္းလာခဲ့ရေပ
မယ့္လည္း သားသမီးေတြအေပၚထားတဲ့ေမတၱာတရား
နဲ႔အၾကင္နာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အိုမသြားပါဘူး။အေမ
တစ္ဦးရဲ႕ေမတၱာအၾကင္နာတိုင္းဟာ သားသမီးေတြအ
တြက္ အၿမဲတမ္းႏုပ်ဳိေနေလ့ရွိတယ္။
ရွင့္စကားေတာင္ မဆုံးေသးဘူး။အဖြားအိုေတြၿပံဳးလာ
ခဲ့ၾကရၿပီး လက္ခုပ္တီး ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။
"တကယ္ေတာ့ အၾကင္နာတရားဆိုတာ အဖြားတို႔အ
မ်ဳိးသမီးတိုင္းအတြက္ မအိုေဆးပါခင္ဗ်။အဖြားတို႔သား
သမီးေတြနဲ႕ျမည္းေတြ ရိပ္သာကိုလာတယ္ဆိုရင္ အဲဒီ
မအိုေဆးကို သတိရလိုက္ၾကပါ။ရိပ္သာကို လာၾကတဲ့
သားသမီးေတြကို အဲဒီမအိုေဆးကို တိုက္ဖို႔အတြက္
ဒီက ကြ်န္ေတာ့္အဖြားေတြကို သားတစ္ဦးအျဖစ္နဲ႔
ေတာင္းဆိုပါတယ္…"
ၿပီးေတာ့ အဖြားအိုမ်ားရဲ႕ မိခင္ေမတၱာတရားနဲ႔အၾကင္
၂၃၂
နာစကားမ်ားကို ရွင္ေရာ မိုးပါ ခံယူခဲ့တယ္ေလ။အ
ဖြားအိုေတြ လမ္းရွာေတြ႕သြားၾကတဲ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ႀကီး
ေၾကာင့္ အားရဝမ္းသာစြာနဲ႔ မိုးတို႔ကို ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾက
ပါတယ္။
ဘိုးဘြားရိပ္သာဆီကို ရွင္နဲ႔အတူ ေနာက္တစ္ေခါက္
ျပန္ေရာက္လာခဲ့ခ်ိန္။အဘြားအိုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ားက သူတို႔မိသားစုေတြ အိမ္ျပန္ေခၚသြားလိုက္ၾက
ပါၿပီသတဲ့ေလ။
ရွင္လာတဲ့ခါ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာ
ေပးဖို႔အတြက္ ရိပ္သာမွဴးကိုအဖြားအိုေတြ အမွာစ
ကား ပါးခဲ့ေလရဲ႕။
ရွင့္စကားေၾကာင့္ အဖြားအိုေတြဟာ သူတို႔အိုမင္းအ
ရြယ္က်လာတဲ့စိတ္ဖိစီးမွဳေၾကာင့္ မအိုမင္းတတ္တဲ့မိ
ခင္ေမတၱာအၾကင္နာကို ျပန္ရွာေတြ႕သြားခဲ့တယ္။သား
သမီးေတြအေပၚ အရင္လိုပဲ အျပစ္မျမင္ေတာ့ဘဲ ေႏြး
ေထြးတဲ့အၾကင္နာကို ျပန္ေပးမိၾကတယ္။
သားသမီးေတြလည္း အေမကိုအေမအျဖစ္ျပန္ျမင္လာ
ခဲ့ရၿပီး သူတို႔ေမတၱာရိပ္ႀကီးကို ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ
ဆက္မထားၾကေတာ့ဘဲ အိမ္ျပန္ႀကိဳသြားၾကေတာ့
တယ္လို႔ ရိပ္သာမွဴးက ေျပာျပတယ္ေလ။
၂၃၃
တကယ္ပါပဲရွင္ရယ္။
ရွင္ဟာေလ…|ေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေနခဲ့တဲ့အိုးမင္းမစြမ္း
တဲ့မိန္းမေတြအတြက္လည္း တဖန္ ျပန္ၿပီးရွင္သန္လို
စိတ္ျဖစ္လာခဲ့ေအာင္ ခ်ီးမြမ္းေျမွာက္ပင့္ေပးတတ္တဲ့
ေယာက်ၤားတစ္ဦးပါရွင္ရယ္။
က်မ…ေလ။ရွင့္ကို မခ်စ္ရရင္ ေသသြားမယ္။ရွင္ေျပာခဲ့
တဲ့ အဲဒီမအိုေဆးႀကီးကို မိုးရဲ႕ေနာက္ဆုံးထြက္သက္
ခ်ိန္ထိ ကို႔ကို တိုက္မယ္ကြယ္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿမဲတမ္းေခတ္မီလက္နက္တစ္
ခုဟာ ၾကင္နာျခင္းလို႔ ရွင္ေျပာတာ မိုးယုံတယ္ရွင္။
ရွင့္ကို အၾကင္နာေတြ မေပးရရင္ အရြယ္က်သြားႏိုင္
ပါတယ္။
လြမ္းတယ္ရွင္။
♥ ♥ ♥
၂၃၄
ေက်ာ္စြာသစ္ေတာဌာန၏ အရာရွိတစ္ဦးအျဖစ္ ပဲခူး
တြင္ တာဝန္က်ခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူသည္ ေတာတြင္းထက္ ၿမိဳ႕ေပၚသစ္စက္
မ်ားကိုသာ စားက်က္ျပဳခဲ့ကာ က်င္လည္မိပါသည္။
ဤသုံးလကာလအတြင္း ပဲခူးၿမိဳ႕၏ ပတ္ဝန္းက်င္အ
ေျခအေနကို အေတာ္ေလးပင္ သူ တီးမိ ေခါက္မိ သိ
ရွိေနပါၿပီ။
ဘာေပါသနည္း ေျပာရသည္ပင္ ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ျဖစ္မိခဲ့ရပါ
သည္။တစ္ခ်ဳိ႕လၻက္ရည္ဆိုင္မွာပင္ "ဖာ" ရွိႏိုင္ပါေလ
သည္။
ေကတီဗီြ စားေသာက္ဆိုင္ မာဆတ္ဆိုလ်ွင္ ေျပာစ
ရာပင္ မလိုေတာ့ပါ။တြဲဖက္လုပ္ငန္းျဖစ္ပါသည္။လီး
ေတာင္လာလ်ွင္ ဖာသည္မမ်ား၏ဆုံစည္းရာျဖစ္သည့္
မီးနီတန္းသို႔ တကူးတကႏွင့္ သြားေနစရာ မလိုအပ္
သည့္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဟုပင္ ေျပာ၍ ရႏိုင္ေကာင္းသည္။
သူမွာက အိမ္ေထာင္သည္ဘဝ စတင္ခါစပင္ ရွိပါ
ေသး၏။ သူ႔၏ဇနီးမယားျဖစ္သူ မိုးမိုးႏွင့္ပင္ လိုးၾက၍
အားမရႏိုင္ေသးခင္ ဤၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ တာ
၂၃၅
ဝန္က်ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါကလား။
ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ဌာန၏ အလုပ္တာဝန္ကိစၥမ်ား
ထက္ မိမိ၏ လိင္မွဳေရးရာအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့
ရျခင္း၌ အခ်ိန္အကုန္အက် မ်ားခဲ့ပါသည္။
အခ်စ္မဟုတ္။အလိုးအတြက္ ေျခရွဳပ္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါ
သည္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေငြေၾကးကုန္က်ေနစရာ မလို
ေသာ ကာမစတုဒိသာႀကီးႏွင့္ သူ ထိပ္တိုက္တိုးခဲ့မိပါ
ေလေတာ့သည္။
သူပင္ သြားေနစရာပင္ မလိုေတာ့ပါ။စတုဒိသာပြဲႀကီး
က သူ ဌာေနရွိရာ အိမ္ေပၚထိ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္
လာေရာက္ကာ တည္ခင္းေကြ်းေမြးေလသည္။သူ႔လီး
အတြက္ ကာမအလုပ္အေကြ်းျပဳရန္ မိန္းမပ်ဳိတစ္ဦး
က သူ႔ေနအိမ္သို႔ လာေရာက္တတ္ေလသည္။
ေဝးေဝးလံလံဆီကလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါ။သူ႔ထက္ အ
သက္သုံးႏွစ္မ်ွႀကီးေသာ သူ၏ ဌာနအတြင္းက စာ
ေရးမေလး မအိအိခင္ ဆိုေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦး
ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
အိခင္မသည္ သူ႔ထက္ မေျပာစေလာက္ရုံေလးႏွင့္
အသက္အရြယ္ႀကီးပုံျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ အ
၂၃၆
ဆင္ရူပါမွာ ႏုသြယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းလွသည္။ဆံပင္ပုံစံ
ဂုတ္ဝဲေလးႏွင့္ အသက္ငယ္ေနသလိုပင္ ထင္ရမိခဲ့ပါ
သည္။
အေတာ္ကေလးပင္ ၾကည့္ရေကာင္းသည့္ မိန္းက
ေလးတစ္ဦး။ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ဝန္းႏွင့္ မ်က္ေတာင္
ေကာ့ေကာ့မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ။
သူမ၏ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္ကလည္း အလြန္ပင္ စ
မတ္က်သည္။အလုံးအထည္ က်စ္က်စ္လွစ္လွစ္ႏွင့္
ဗိုက္ခ်ပ္ အိုးျပည့္ေလး။
သူမသည္ စကားေျပာေနရင္းျဖင့္ ပါးခ်ဳိင့္ေလးႏွစ္ခု
ထင္ရွားေအာင္ ၿပံဳးတတ္သူ ျဖစ္ပါသည္။အေနာက္က
ၾကည့္လည္း ယဥ္သည္။
သေဘာထား ေကာင္းပုံရသည္။ စကားကို ညင္သာ
စြာ ေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္သည္။အလိုက္အကန္း
လည္း သိေလသည္။
သူ ပဲခူးသစ္ေတာဦးစီးဌာနသို႔ ရုံးစတက္သည့္ ေန႔မွာ
ပင္ သူမႏွင့္ ပထမဦးဆုံးရင္းႏွီးခဲ့ရပါသည္။သူမသည္
သူ႔အတြက္ မ်က္ႏွာသစ္မိန္းကေလးတစ္ဦး ျဖစ္ေနခဲ့
ေသာ္ျငားလည္း အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေအာင္ ေျပာဆို
ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
၂၃၇
သူ ရုံးစတင္တက္သည့္ေန႔။
စာေရးမေလး အိခင္မသည္ ေက်ာ္စြာအလုပ္စားပြဲဆီ
ကို ေလ်ွာက္လာေနသည္။သူမ၏ ေဒါက္ဖိနပ္တစ္ရံ
မွာ လမ္းေလ်ွာက္တိုင္း ေဂ်ာက္ ေဂ်ာက္ ေဂ်ာက္…
ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။
ေက်ာ္စြာ၏အလုပ္စားပြဲေရွ႕ရွိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခုံ
လြတ္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
သူ ဌာနတြင္းရွိ ဝန္ထမ္းဖိုင္တြဲကို ေလ့လာေနသည္။
"ဆရာ…"
ေခၚသံၾကားလိုက္မွ သူမကို သူေခါင္းေမာ့ကာ ၾကည့္
လိုက္ပါသည္။
"ခင္ဗ်ား"
သူ ျပန္ထူးလိုက္ပုံေၾကာင့္ သူမ နည္းနည္းရယ္ခ်င္မိ
သြားသည္။မိမိ၏ လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းကို ဒီလို တ
ေလးတစား ျပန္ထူးလိုက္ေသာ သူ႔ကို သူမ သေဘာ
က်သြားခဲ့ပါသည္။
"ဆရာ့ကို က်မအကူအညီေပးႏိုင္တာေတြ ရွိလားရွင့္"
"အင္း"
သူမ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ၾကည့္
ကာ သူမအား သူ အတည္ျပဳေပးလိုက္သည္။
၂၃၈
ေက်နပ္သည့္ အရိပ္အေယာင္ေလးကို သူမ၏ မ်က္
ဝန္းဆီမွ သူ ေတြ႔လိုက္မိသည္။ဒီလိုႏွင့္ပင္……
"ဟုတ္တယ္ဗ်|သိပ္မ်ားတယ္။အိခင္မ ကြ်န္ေတာ့္ကို
အကူအညီေပးရမယ့္ ကိစၥေတြခ်ည္းပါပဲ။ကြ်န္ေတာ္
က ဒီရုံးရဲ႕ဌာနမွဴးဆိုေပမယ့္လို႔ ခုမွ ေရာက္လာတဲ့
ဝန္ထမ္းအသစ္ပါ"
ဘာရယ္မဟုတ္ပါ။ ဒီအတိုင္းေလးႏွင့္ သူမ၏ နာမည္
ကို ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသကဲ့သို႔ပင္
တရင္းတႏွီးျဖင့္ သူ ေခၚလိုက္သည္။
သူမ နားၾကား မမွားေလာက္ပါ။
"ဆရာ က်မ နာမည္ကို…"
"ဒီ ဖိုင္ထဲကနာမည္နဲ႔ လူကို တြဲလိုက္တာေလ။အိအိ
ခင္ မဟုတ္ဘူးလို႔လား"
"အမ္ ဟုတ္ေနလို႔ေပါ့ဆရာရယ္…|အမ်ဳိးသမီးဝန္ထမ္း
သုံးဦးရွိတဲ့ဟာကို က်မကို အိအိခင္မွန္း ဆရာ ဘာလို႔ တန္းၿပီး ေျပာႏိုင္ရတာလဲရွင့္"
"ဒါမ်ဳိးက ကြ်တ္ေတာ့္လိုလူအတြက္ ဘာခက္လို႔လဲ
အိခင္မရယ္"
"ေနာက္ၿပီး ဆရာက သူမ်ားေတြလို အိအိခင္လို႔ ဘာ
လို႔ မေခၚတာလဲရွင္"
၂၃၉
"ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္လို႔ ေခၚတာေလ။ သူမ်ားဆိုတာက သူ
မ်ားေပါ့ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ေပါ့။တစ္
ေယာက္တစ္မ်ဳိးစီပါ။ဘယ္တူႏိုင္ၾကပါ့မလဲဗ်ာ"
"အင္း ဟုတ္သားပဲေနာ္"
"အိခင္မလို႔ ေခၚတာ မႀကိဳက္ဘူးလား။ဒါဆို အိခင္မ
က ဘယ္လို ေခၚေစခ်င္လဲ ေျပာပါ"
"အာ…ဆရာကလဲရွင္။အိခင္ကေလ အဲလိုသေဘာနဲ႔
ေျပာတာ ဟုတ္ဘူးရွင့္။"
"အင္း ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။အိခင္မက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ ပို
ႀကီးတယ္။ အဲဒီေတာ့ မမေခၚတာပဲ ပိုသင့္ေတာ္တယ္
ထင္တယ္"
"ဆရာက အထက္အရာရွိပါရွင္။အိခင္မပဲ ေခၚပါရွင္"
"ရာထူးေစာ္နံေနၾကဦးမယ္ဗ်ာ။ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ရုံးမိ
သားစုဝင္ေတြကို အသက္အရြယ္အရနဲ႔သာ ရင္းရင္း
ႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခ်င္တယ္"
သူ႔လို အထက္အရာရွိႏွင့္ တစ္ရုံးတည္းတြင္ အလုပ္ အတူလုပ္ရသည္မွာ သူမ စိတ္ခ်မ္းသာမည္ကို ေတြး
မိလ်ွင္ ရင္ထဲ ေပ်ာ္လာရသည္။
"မမ"
"ရွင္"
၂၄၀
"ၾကည့္ေလ။ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပလဲဗ်ာ"
"ဒါဆို က်မက ဆရာ့ကို ေျပာင္းေခၚေပးရမွာလား
ဟင္"
"ဒါေပါ့။ဆရာ ဆရာနဲ႔ ေခၚတာက ကြ်န္ေတာ့္ကို မမ
တို႔နဲ႔ ေဝးရာဆီ ကန္တင္ခံထားရသလို ခံစားရမိပါ
တယ္…"
သူ ဒီလိုေျပာလိုက္မွေတာ့ပဲ သူ႔ကို ဆရာလို႔ ေခၚမိ
တာ သူမမွာ အားနာစရာ ျဖစ္လာရသည္။
ဒါဆို မိသားစုဝင္လို ရင္းႏွီးမွဳရွိရာေရာက္ေအာင္ သူ႔
ကို ဘယ္လိုေခၚရင္ ေကာင္းမလဲ။ငါ့ေမာင္လို႔ ေခၚဖို႔က
လည္း သိပ္အဆင္မေျပလွဟု သူမ ေတြးမိသည္။သူ႔
နာမည္ရင္းအတိုင္း ေက်ာ္စြာဟု ေခၚမည္ဆိုလည္း
တုံးတိတိ ျဖစ္ေနမည္ သူမ ထင္မိသည္။ေမာင္ေက်ာ္
စြာဟု ဆိုျပန္ေတာ့လည္း အတန္းပိုင္ ဆရာမက သူ
မ၏ တပည့္ငယ္ကို ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ေခၚသလို ျဖစ္
ေနပါလိမ့္မယ္။အထက္အရာရွိတစ္ဦးက မိမိကဲ့သို႔ စာ
ေရးမကို "ရွိပါသည္ခင္ဗ်"ဟု ျပန္ထူးလ်ွင္ ခက္မည္။
သူမ အက်ပ္ေတြ႔ေနမိသည္။
"ဘယ္လိုေခၚရပါ့မလဲ မသိဘူးရွင္"
"ေျပာၾကည့္ေလ မမ"
၂၄၁
သူမ သူ႔ကို ဘယ္လိုေခၚမည္ဆိုသည္ကို သူ တကယ္
နားေထာင္ၾကည့္ခ်င္သည္။
"ဖိုးေက်ာ္"
"ေျပာပါ မမ"
"ႀကိဳက္လား ဖိုးေက်ာ္ေခၚတာ"
"အိုေက like"
"ဖိုးေက်ာ္ကို မမ ဘာအကူအညီေပးရမလဲ ေျပာပါ။မ
ေမာင္ အားမနာဘဲ ေျပာပါ"
"ဒီၿမိဳ႕မွာ မမတစ္ေယာက္ရွိေနခဲ့ၿပီးဆိုေတာ့ ေအး
ေဆးေပါ့။ေန႔ခင္း ထမင္းဆင္းစားခ်ိန္မွပဲ မမနဲ႔ တိုင္
ပင္မယ္ဗ်ာ"
"ေကာင္းသားပဲရွင္…။ဒါဆို မမရဲ႕အလုပ္စားပြဲဆီကပဲ
ေစာင့္ႏွင့္မယ္ ဖိုးေက်ာ္"
"မမမွာ လုပ္စရာေတြ မ်ားေနလို႔လား။ကူေပးမယ္
ေလ"
"ရပါတယ္။လုပ္စရာမရွိလို႔ေပါ့။စားပြဲကေန မေမာင္ကို
ေစာင့္ႏွင့္မယ္ ေျပာတာ"
"ဒါနဲ႔မ်ားဗ်ာ။လုပ္စရာ ကိစၥေတြ ေထြေထြထူးထူးမရွိ
ဘူးဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ လာထိုင္ပါ မမရယ္။ရုံး
မွာ ဝတၳဳ လာထိုင္ဖတ္ေနရတာေလာက္ ပ်င္းစရာ
၂၄၂
ေကာင္းပါတယ္"
သူမ ထထြက္မလိုလို ျပင္ေနေပမယ့္ သူေျပာတာကို
လက္ခံလိုက္မိပါတယ္။အလုပ္ဌာနေတြမွာ ေနေပ်ာ္စ
ရာေကာင္းေအာင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆန္
ဆန္ဆက္ဆံေနထိုင္တတ္ဖို႔ တကယ္လိုအပ္ခ်က္တစ္
ခုျဖစ္ပါသည္။
ရုံးဌာနေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးဝန္ထမ္းေတြဟာ သိုးေမြး
လာထိုးလိုက္ ဝတၳဳလာဖတ္ေနရလိုက္ႏွင့္ပင္ ေသခ်င္
ေစာ္နံေလာက္ေအာင္ ၿငီးေငြ႔စရာ ေကာင္းခဲ့ရသည္။
အမ်ဳိးသားဝန္ထမ္းေတြအတြက္ ရုံးဌာနဆိုတာ ဖဲရိုက္
အရက္ေသာက္ဖို႔ စုရပ္ေနရာလိုပင္။
"ဖိုးေက်ာ္"
"………"
သူမေျပာတာကို နားေထာင္ေနသည္ဟူေသာသေဘာ
ႏွင့္ သူမကို သူ မ်က္ခုံးပင့္ကာ ၾကည့္ေနသည္။
"ဖိုးေက်ာ္က အိမ္ေထာင္က်ခါစပဲ ရွိတယ္ဆို"
"ဟုတ္ပါတယ္ မမ"
"ဒီကို ေရာက္လာမယ့္ ဌာနမွဴးက ငယ္ငယ္ေလးတဲ့။
ရက္သားေလာက္ပဲရွိေသးတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္လူအို
ေပါက္စေလးလို႔ ေျပာင္းသြားတဲ့ အရင္ဌာနမွဴးႏွဳတ္
၂၄၃
ဆက္ပြဲမွာ ေျပာၾကတယ္ေလ"
"ေနာက္ေတာ့ေကာ"
"ရုပ္ရည္လည္း သန္႔ျပန္႔တယ္တဲ့။တျခားလူႀကီးေတြလို
ထိပ္ေျပာင္ ဗိုက္ပူႀကီး မဟုတ္ဘူးတဲ့"
"အဲဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အခု မမ
ကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္ေတာ့ စိတ္မပ်က္သြားပါနဲ႔ဦးဗ်ာ"
"ဘာလို႔ မဟုတ္ရမွာလဲရွင္။မေမာင္က သူတို႔ေျပာတာ
ထက္ေတာင္ ပိုေနတယ္။တကယ့္ခံ့ေခ်ာႀကီးေလ အ
ဟင္း ဟင့္"
"ဒီေလာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္ မမကို ေန႔လယ္စာ ေကြ်း
ခ်င္စိတ္ ေပါက္ပါတယ္ မမရယ္"
"မမက ေရာက္လာတဲ့ ဌာနမွဴးအသစ္ ႀကိဳဆိုပြဲကို ထုံးစံအတိုင္း လုပ္ေပးဖို႔ ဝန္ထမ္းေတြအားလုံးနဲ႔ တိုင္
ပင္ထားတယ္။အဲဒါ ဖိုးေက်ာ္ကို ႀကိဳတင္အသိေပးတာ
ပါ"
"တကူးတကႀကီး မစီစဥ္ပါနဲ႔ မမရယ္။ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕
လစာထဲက ျဖတ္ၿပီး ဌာနမွဴးအသစ္အတြက္ ပြဲတည္
ေပးၾကရတဲ့ အစဥ္အလာက နည္းနည္းေခတ္မွိန္သြား
ေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား"
"ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ ဖိုးေက်ာ္ရယ္။ကိုယ့္ရုံးရဲ႕ ဌာနမွဴးသစ္
၂၄၄
ကို ေထြအုပ္လူႀကီးေတြနဲ႔အျခားအေရးႀကီးတဲ့ေဒသခံ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ကလူေတြကိုလည္း မိတ္ဆက္ေပး
ဖို႔ လိုမယ္ေလ။ဒါကလည္း ရုံးဌာနေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳ
မူတစ္ရပ္ပဲေပါ့။ႏို႔မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ဌာနရဲ႕ အမွားကို
ေစာင့္ၾကည့္ၾကၿပီး အနာေပါက္ခ်ဲ႕ၾကမယ္။သူတို႔နဲ႔ အ
သြားအျပန္မလုပ္တဲ့ ဌာနလူႀကီးေတြကို တစ္ခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕ခံ
မ်က္ႏွာဖုံးဆိုသူေတြက ကေလာ္ကလန္႔ၿပီးေတာ့ကို
တိုက္ခိုက္တတ္ၾကပါတယ္"
"ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္
ေတာ္ အဲဒီေလာက္ထိ မႀကီးက်ယ္ခ်င္လို႔ရယ္ပါ မမ
ရယ္"
"ဒါဆို ဖိုးေက်ာ္ရဲ႕ဆႏၵကို မမကို ေျပာၾကည့္ေလ"
"ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ဘူး မမရယ္။ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဌာန
မွဴးဆိုၿပီး ထင္သာျမင္သာေအာင္ လူလုံးထုတ္ျပလို
စိတ္ မရွိတာပါ။လူေတြရဲ႕ သူလိုငါလို သာမန္အျမင္
ထဲမွာပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား"
"ၿမိဳ႕ခံေတြက အျဖဴအမည္းမသဲကြဲၾကရင္ မေမာင္ကို
လူေတြ မ်က္စိေထာင့္ေထာက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္အကဲ
ခတ္ၾကလိမ့္မယ္။အဲဒါကမွ ပိုၿပီးမလြတ္မလပ္ျဖစ္သြား
ႏိုင္တယ္ေလ"
၂၄၅
"မမ"
"အင္း"
"မမက ဌာနအေတြ႔အႀကံဳေကာင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ထား
တာပဲေလ။ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေရာက္,ေရာက္လာခ်င္းကို
ဒီလိုမမမ်ဳိးကို ရလိုက္တယ္။ကံေကာင္းတယ္ဗ်ာ"
"ဒါဆို မမပဲ ၾကည့္ၾကပ္လုပ္လိုက္ရမလားဟင္ ဖိုး
ေက်ာ္"
"ပိုအိုေကေပါ့ မမရယ္"
သူ႔ကိစၥမ်ားကို သူမအား အပိုင္ႏွင္းအပ္ေပးလိုက္တာ
ေၾကာင့္မို႔ သူမ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရသည္။
သူမ သူ႔ကို သေဘာက်စြာ ပါးခ်ဳိင့္ေလးမ်ား လွစ္က
နဲ႔ ေဝခဲ့မိသည္။
စိတ္ေက်နပ္ျခင္းအတိႏွင့္……
ခ်ဳိၿမိန္ေသာသစ္သီးမ်ားလို သူမႏွလုံးသားေလးသည္ ရင္တြင္းတိတ္ဆိတ္စြာ မွည့္ဝင္းမိေလသည္။
♥ ♥ ♥
၂၄၆
ေန႔လယ္စာ စားၿပီးလို႔ သူူမကပဲ ေငြရွင္းေပးလိုက္ပါ
သည္။မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ သူေျပာေတာ့လည္း မရ။မေပးရ
ရင္ ေမာင္မေတာ္ေတာ့ပဲေနမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ သူ အေလ်ွာ့ေပးခဲ့ရသည္။
အားနာစရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။သူမ ကိုယ္တိုင္ မီႏူး
ၾကည့္၍ မွာထားခဲ့သည့္ ဟင္းအမည္ငါးမ်ဳိးကလည္း
ႏွစ္ေယာက္စားလို႔ ဘယ္လိုမွ မကုန္။
ႏွေျမာမိေပမယ့္ ထည့္ျပန္သြားလို႔ကလည္း မျဖစ္ေပ။
သူ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခြလိုက္ၿပီး စက္ႏွိဳးလိုက္တယ္။
သူမ သူ႔ခါးကို အလိုလိုပင္ ဖက္မိလ်ွက္သားျဖင့္
အေနာက္ကေန ေဘးတိုက္ေလး ထိုင္လိုက္သည္။
"မမ ေရခဲမုန္႔ေကာင္းေကာင္းေလး ဘယ္မွာ ရႏိုင္လဲ"
"ေရွ႕က ႏွစ္လမ္းေက်ာ္နားေလာက္မွာ ေရခဲမုန္႔ အရ
သာ ေကာင္းတယ္"
ေနကလည္း အရမ္းကို ပူျပင္းလြန္းလွသည္။သူ ဆိုင္
ကယ္ကို ျမန္ျမန္ေလး ေမာင္းလိုက္တယ္။သူ႔ခါးကို
တင္းတင္းေလး ဖက္ထားရင္း အေနာက္က လိုက္စီး
ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ႏွလုံးခုန္သံတို႔သည္လည္း ဆိုင္ကယ္စက္
သံ တေဝါေဝါႏွင့္တူ ဆူညံေနခဲ့ရသည္။
၂၄၇
"ဟိုမွာပဲ ဖိုးေက်ာ္။အဲမွာပဲ ရပ္ပါေနာ္"
သူမ စကားပင္ မဆုံးလိုက္ပါ။သူ ဆိုင္ကယ္ကို အိက
နဲ ဖမ္းရပ္လိုက္သည္။
ရုတ္တရက္ေလးမို႔ သူမကိုယ္ခႏၶာေလးက သူ႔ေက်ာ
ျပင္ဆီ အိက်သြားခဲ့သည္။သူမ၏ ရင္ႏွစ္လႊာမို႔မို႔တို႔
သည္လည္း သူ႔ေက်ာ္ျပင္ကို ေထာက္ထား တြန္းထား
မိသြားသည္။
သူမသည္ အပ်ဳိရည္စိတ္ကူးကူးႏုႏုေတြကို ရွက္ဖိန္း
ခဲ့ရမိသည္။လူပ်ဳိမဟုတ္ေတာ့သည့္ သူ႔အေပၚဝယ္
သူမရင္ထဲမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုစိတ္ကူးမ်ဳိးေတြ
ယိုစိမ့္ ဖိတ္စင္က်ေနပါလိမ့္ ဆိုသည္ကို သူမဖာသာ
ပင္ နားမလည္မိခဲ့ပါ။
သူမ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ႏွင့္ မပိမရိ ရင္ခုန္ေနခဲ့
သည္ကို သူ မရိမ္မိေအာင္ သိုဖြက္ထားရန္ ထိန္း
သိမ္းကာ ႀကိဳးစားေနရပါၿပီပေကာ။
"ေရာက္ၿပီဆို ဆင္းေလ မမ"
"ေအာ္ေအ…အင္း"
ရွက္အမ္းအမ္းနဲ႔ လိပ္ျပာစီးေနတဲ့ ဒီစိတ္ေၾကာင့္ သူမ
ကို သူ ဖမ္းမိသြားရင္ ဒုကၡ။
သူမ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္
၂၄၈
တူ ေရခဲမုန္႔ဆိုင္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္။
သူဟာ လုံၿခံဳပိရိတဲ့ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေန
လို႔ပဲ သူမအတြက္ စိတ္သက္သာရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြယ္……။
တကယ္ပါပဲရွင္။သူဟာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
စိတ္ခံစားခ်က္ကို အလစ္မဖမ္းတတ္သူ တစ္ဦးရယ္
ပါ။
ရွင္ ဒီလို မသိသလိုလိုႏွင့္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနေပး
ေဖာ္ရတဲ့အတြက္ က်မ ရွင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ကြယ္။
အလိုက္သိတဲ့ သူ႔လို ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင့္
က်က္မွဳကို သူမ တကယ္ကို ေလးစားခဲ့မိတယ္။
"ေရခဲမုန္႔ ႏွစ္ခြက္"
"ဘာေရခဲမုန္႔လဲ အစ္မ"
စားပြဲထိုးေကာင္မေလး၏ အေမးကို သူမ ျပန္ေျဖဖို႔
ပင္ အလ်င္မမီခဲ့ပါ။
"ခ်စ္သူေရခဲမုန္႔"
သူ၏ အေျဖေၾကာင့္ ေရခဲမုန္႔ေကာင္မေလးက ၿပံဳး
ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး ျဖစ္သြားရသည္ကို သူမ သတိထားမိ
လိုက္တယ္။
၂၄၉
သူမ သူ႔မ်က္ႏွာကို မဝံ့မရဲနဲ႔ မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္စာ
မ်ွ ၾကည့္မိသြားတယ္။
အို…။
သူမ စိတ္ကသာ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။သူကေတာ့
ျဖင့္ သူမကို ေသေသသပ္သပ္ႏွင့္သာ သူမကို ၿပံဳးျပ
ေနေလရဲ႕။
"မမ ခ်စ္သူေရခဲမုန္႔ကို မႀကိဳက္ဘူးလား"
"……………"
"ေဆာရီးပါဗ်ာ။မမ မႀကိဳက္တာ မွာမိသြားရင္ ေျပာင္း
ၿပီးမွာ ေပးမယ္ေလ။ဘာေရခဲမုန္႔ စားခ်င္လဲ ေျပာ။
ေကာင္မေလး ခဏ"
သူမကို စကားျပန္ေျပာေနရင္းနဲ႔ ေရခဲမုန္႔ေကာင္မ
ေလးကို သူ လက္ယပ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။
ေကာင္မေလးက သူအနားကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေရာက္
လာတယ္။
"ဘာလိုေသးလဲ အစ္ကိုေလး"
"ဒီက မမက ခ်စ္သူေရခဲမုန္႔ကို မႀကိဳက္လို႔ပါ။မမက
ဘာစားခ်င္လဲ မသိဘူး။ေမးၾကည့္ေလ"
ေကာင္မေလးက ရယ္က်ဲက်ဲေလး မ်က္ႏွာထားႏွင့္
သူမကို တိုးတိုးေလး ျပန္ေမးပါတယ္။
၂၅၀
"တကယ္လား မမ"
"မဟုတ္ဘူး ကေလး"
"ဟာ ကိုေလးကလဲရွင္။မမက ႀကိဳက္ပါတယ္"
သူ႔ကို ေကာင္မေလးက ေနာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔
ေျပာလိုက္တယ္။
"အဟင့္ ဟင့္…ခိခိခစ္"
သူမသည္ မႀကီးမငယ္ႏွင့္ ရွက္ရယ္ ရယ္မိတယ္။
"ေကာင္မေလး သြားယူႏွင့္"
"ဟုတ္ မမ"
ေကာင္မေလး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္။သူမ
က စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ သူ႔လက္ကို လွမ္းကာ
ပုတ္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
"ဖိုးေက်ာ္ရယ္…ကေလးကို ႏွစ္ျပန္ေမာေအာင္ လမ္း
ေလ်ွာက္ အလုပ္ေပးေနတယ္။မမ မႀကိဳက္ဘူး ေျပာ
မိတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကြယ္"
"အ ဟယ္ ဟယ္ သိဘူးေလဗ်ာ"
"သိဘူးဘဲနဲ႔မ်ားရွင္"
"ထင္တာေလး ရမ္းၾကည့္တာ အ ဟီး ဟီး။ခုမွ မမ
တကယ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ သိရတာ"
"လုပ္ေတာ့မယ္…။ဘာကို ႀကိဳက္ရမွာလဲဟယ္"
၂၅၁
"ခ်စ္သူေရခဲမုန္႔"
စားပြဲထိုးေကာင္မေလးက သူတို႔ဝိုင္းကို ေရခဲမုန္႔နဲ႔အ
ေအးခံထားတဲ့ ေရသန္႔တစ္ပုလင္း လာခ်ေပးတယ္။
ေရခဲမုန္႔ကို တစ္ဇြန္းခပ္ယူၿပီး သ်ွာေပၚတင္လ်ွက္ သူ
အရသာခံ ျမည္းစမ္းေနတယ္။
"အင္း…တကယ္ကို အရသာရွိတယ္ဗ်"
"ဒါနဲ႔ ဖိုးေက်ာ္…|မမ မင္းကို ကူညီေပးႏိုင္တာေတြကို
ေျပာမယ္ဆို။ခု ေျပာေတာ့ေလ"
"မမ ေရခဲမုန္႔ေတြ အရည္ေပ်ာ္သြားလိမ့္မယ္။အရသာ
ရွိရွိနဲ႔ အရင္စားလိုက္ေလ။"
"ဟုတ္သားပဲ|ေရခဲမုန္႔စားေတာ့မယ္ဆိုရင္ တျခားကိစၥ
ေတြကို ေရခဲမုန္႔ထက္ အဓိက မထားရဘူးလို႔ ၾကား
ဖူးတယ္"
ေျပာၿပီး သူမလည္း ေရခဲမုန္႔ကို အရည္မေပ်ာ္ခင္
ေလးမွာ အရသာခံၿပီး စားပါေတာ့တယ္။
ခ်စ္သူေရခဲမုန္႔ထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ အသည္းပုံအဖတ္မ်ား
ဟာ စားသုံးသူ၏ စိတ္ခံစားမွဳေပၚ အေျခခံကာ အရ
သာကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္လာေစပါတယ္။
သူမကေတာ့ သူမနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တစ္ဝိုင္းတည္း
အတူထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ကို ခံစားခ်က္မ်ား ညႊတ္ကိုင္းက်
၂၅၂
လာေနမိတယ္။
"မမ ေနာက္တစ္ခြက္စီ ထပ္ယူၾကမလား"
"ရၿပီ ဖိုးေက်ာ္ရယ္။ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအေသာက္
မ်ဳိးဆိုရင္ တစ္ခါတည္း အဝ မစားပါရေစနဲ႔ဟာ"
"ေနာက္ေန႔ေတြအတြက္ ထပ္စားခ်င္စိတ္ ျပင္းျပလာ
ေအာင္ ဓါတ္တည့္စာကို အၿမဲတမ္း ေမြးေမြး စားစား
ျဖစ္ေအာင္လားဟင္ မမ"
"ဓါတ္စာကို မုန္းေအာင္ မစားမိဖို႔ လိုတယ္ေလ။
ႀကိဳက္တိုင္းလည္း အမုန္းမစားပစ္နဲ႔"
"ဒါဆို မုန္းခ်င္ရင္ အမုန္းစားရတယ္ သတဲ့လား"
"အင္း"
"အမုန္းေကြ်း အမုန္းစား ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေလ့
ျဖစ္ထတစ္ခုပါပဲလားဟင္ မမ"
"သိဘူးဟာ။ေကြ်းတဲ့လူကလည္း မုန္းေအာင္ ေကြ်း
ပစ္တယ္။စားတဲ့လူကလည္း မုန္းေအာင္ စားပစ္တယ္
ဆိုရင္ ေစတနာတရား အထားအသို မွားေနတယ္ေပါ့
ကြယ္"
"တစ္ခါျပင္ေကြ်းတဲ့လူနဲ႔ တစ္ခါစားတဲ့လူ ဆက္ဆံေရး
မ်ဳိးကို ဆိုလိုရင္းက သက္ေရာက္မွဳ ရွိတယ္လား"
"ကိုယ့္သေဘာထားေပၚမွာပဲ မူတည္ပါလိမ့္မယ္"
၂၅၃
"ေနာက္တစ္ခြက္စီ ထပ္ယူၾကမလား ဆိုတဲ့စကားဟာ
ေရာက္တတ္ရာရာလမ္းေၾကာင္းေပၚ တက္ေနၿပီ မမ"
"အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အဆက္အစပ္ မိ
သြားတာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္"
"မမက အစ အဆုံး ျမင္တတ္တဲ့ ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းရွိ
တဲ့ ဥာဏ္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားလို႔ပါဗ်ာ"
"ဖိုးေက်ာ္ ေနာက္တစ္ခြက္ ထပ္စားခ်င္ေနလို႔လား။မ
မကို ေျမွာက္ေနတယ္"
"ဟင့္အင့္…|စားရသေလာက္ကို ငတ္ႀကီးက်ေနတဲ့
ကေလးမ်ဳိးဟာ တကယ္ရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္လိုလူမ်ဳိး
ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္"
"မေမာင္ကသာ တကယ့္တကယ္ ႀကိဳက္သေလာက္
စားၿပီး စားသေလာက္ႀကိဳက္တတ္တယ္ဆိုရင္ မင္း
စိတ္ႀကိဳက္ စားပစ္ပါ။စားပါကြယ္"
"ႀကိဳက္တယ္"
"မွာလိုက္ေလ"
"မမရဲ႕ ဒိုင္ယာေလာ့ဂ္ကို ႀကိဳက္တယ္ ေျပာေနတာ
ပါ"
"ဒါဆိုလည္း မွာလိုက္ေပါ့"
"အဲလို မွာလို႔ရလား"
၂၅၄
"ရ မရ သိခ်င္တယ္ဆိုရင္ မွာၾကည့္ေလ"
"အမွာစကား အမွာစာ ဆိုတာေတြေတာ့ ၾကားဖူး
ဖတ္ဖူးတယ္။ဒါေပမယ့္ဗ်ာ|လူတစ္ဦးဆီက ကိုယ္ၾကား
ခ်င္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို မွာယူလို႔ ရႏိုင္
တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မႀကံဳမိဖူးဘူး"
"ခိ ခိခစ္××ဒါဆို မေမာင္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့
အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တာလဲ"
"ေအာ္…ဒီလိုလား မမ။ခုမွ ေပါက္ေတာ့တယ္"
"ယုံၾကည္စရာပဲေပါ့ရွင္"
"တကယ္ပါ"
"အင္း ျပန္ရေအာင္ေလ"
"မမ ကြ်န္ေတာ့္ကို အကူအညီေတြ မေပးခ်င္ေတာ့
ဘူးလားဟင္"
"ေျပာၾကည့္ေလ"
"ကြ်န္ေတာ္ ရုံးမွာ မေနခ်င္ဘူး မမ"
"နံပါတ္တစ္ အိမ္ဌားၿပီးေတာ့ ေနမယ္ေပါ့"
"ဆိုင္ထမင္းကို ေနတိုင္း မစားခ်င္ဘူး"
"နံပါတ္ႏွစ္ အိမ္ကူတစ္ေယာက္ လိုတယ္"
"အိမ္ကူက အမ်ဳိးသားေနာ္ မမ"
"အမ်ဳိးသမီးအိမ္ကူ မဟုတ္ဘူးလား ဖိုးေက်ာ္"
၂၅၅
"ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္းေနေတာ့ အမ်ဳိးသ
မီးအိမ္ကူနဲ႔ တစ္အိမ္တည္းမွာ ညအတူအိမ္ရတာ မ
ျဖစ္ဘူးေလ"
"ဘယ္လိုေယာက်ၤားမ်ဳိးက အိမ္ကူအလုပ္ကို စိတ္ဝင္
ၾကမလဲရွင္။အင္းေလ မေမာင္အတြက္ အခ်ိန္ေပး စုံ
စမ္းၾကည့္လိုက္ပါမယ္"
"တကယ္လို႔မ်ား ဒီၾကားအခ်ိန္တြင္းမွာ အိမ္ကူ မရ
ေသးဘူးဆိုရင္ေကာဗ်ာ"
"ဆိုင္က ထမင္းဟင္းကို သည္းခံၿပီးေတာ့ စားႏွင့္ေပါ့
ဟာ"
"ဆိုင္ထမင္း ဆိုင္ဟင္းကို ႏွစ္ရက္ထက္ပိုၿပီးေတာင္
ကြ်န္ေတာ္ စားႏိုင္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူးဗ်"
"ဘာလို႔လဲ"
"စားက်င့္မရွိလို႔လား မသိဘူးဗ်ာ။ေနတိုင္း ဆိုင္ထမင္း
ဟင္းနဲ႔ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ အစားအေသာက္ပ်က္လိမ့္
မွာ ေသခ်ာတယ္။အိမ္ခ်က္ဆို ကိုယ္စားခ်င္သလို
ေပးခ်က္လို႔ ရတယ္ေလ"
"ဒါဆိုရင္……"
သူမ အနည္းငယ္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ဟန္ လုပ္ၿပီးမွ
ဆက္ေျပာတယ္။
၂၅၆
"ဖိုးေက်ာ္ စားခ်င္တာ မမကို ေျပာ။မမ အိမ္ကေန
လုပ္လာေပးမယ္။ၿပီးေတာ့ ရုံးတက္ရင္ ခ်ဳိင့္နဲ႔ ဆြဲလာ
ေပးမယ္။ဘယ္လိုလဲ။အစဥ္ေျပမလား"
"အိမ္မွာပဲ စားခ်င္တယ္။မမတို႔ အိမ္မွာ လာစားလို႔
အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ ထမင္းခ်ဳိင့္ကို အိမ္မွာ လာပို႔
ထားလို႔ မရဘူးလားဟင္"
"ဖိုးေက်ာ္ မမတို႔အိမ္မွာ မမတို႔နဲ႔အတူ ထမင္းလာစား
လို႔ အဆင္ေျပလို႔လားဟင္။အိမ္မွာက ညီမေလးနဲ႔အ
ေမပဲ ရွိတာပါ။မမအတြက္က ဝမ္းေတာင္ သာရပါဦး
မယ္"
"ဘယ္လို လုပ္ရပါ့မလဲဗ်ာ။အိမ္ငွားမရေသးခင္အခ်ိန္
ထိေတာ့ မမ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကူညီပါဗ်ာ"
"အိမ္ငွားရၿပီးရင္ မမ ဖိုးေက်ာ္ကို ကူညီေပးဖို႔ မလို
အပ္ေတာ့ဘူးလား"
"ဒီလိုသေဘာနဲ႔ မဆိုလိုပါဘူး မမရယ္"
"ဖိုးေက်ာ္ ဒီၿမိဳ႕မွာ တာဝန္က်ေနသ၍ မမက မင္းကို
ကူညီေပးလို႔ရတာအားလုံးကို ကူညီမယ္ေလ"
"ကတိလား"
"အင္း"
"ဒါျဖင့္ ဒီည ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္မွာ သြားအိပ္ရပါ့မလဲ"
၂၅၇
"အိမ္မွာ အခန္းလြတ္တစ္ခန္း ရွိပါတယ္။မမတို႔ အစ္
ကို အိမ္ေထာင္မက်ခင္က ေနခဲ့တဲ့အခန္းပါ"
"သူ ေကာ"
"မႏၲေလးသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကတည္းကပဲ ဟိုမွာ
ပဲ ေျပာင္းေနလိုက္တယ္။ခုေတာင္ အစ္ကိုက ေတာ္
ေတာ္ေလးကို အထိုင္က်ေနပါၿပီ"
"ေအာ္…အဲလိုလား"
"တစ္နာရီေတာင္ ရွိေနၿပီ။ျပန္ၾကစို႔ရွင္"
သူမ လက္ပတ္နာရီေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ကာ သူအား
ရုံးျပန္သြားရန္ သတိေပးသည္။
သူ စားပြဲထိုးေကာင္မေလးကို ေခၚလိုက္ကာ က်သင့္
ေငြကို ရွင္းေပးလိုက္သည္။
ရုံးျပန္ေရာက္ေတာ့ ရုံးထဲအတူဝင္လာတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ဦး
ကို ဝန္ထမ္းေတြက အကဲခတ္တဲ့ အမူအရာေတြႏွင့္
ႏွဳတ္ဆက္ၾကပါတယ္။
သူမမွာ တည္တည္ေလးႏွင့္ပင္။မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳး
ရိပ္မ်ားျဖင့္ ပါးခ်ဳိင့္တစ္စုံကို ပန္ဆင္လ်ွက္သာ။
♥ ♥ ♥
No comments:
Post a Comment