ပန္းဦးလႊတ္အဝင္လမ္းဆီက (ဒုတိယပိုင္း)

၄၉


(ဒုတိယပိုင္း)
♥
ငါခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးေရ……
မင္းဟာ သစ္သီးတစ္လုံးလို႔ဆိုပါစို႔။

အခ်ဳိျမဆုံးအခ်ိန္မွာမေၾကြခဘဲ
ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ႀကီးနဲ႔မွ
အညွာခိုင္ေနစရာမလိုအပ္ဘူး။

မင္းသိထားဖို႔ကကြယ္……
ငါ့ကို ရင္ခုန္စရာေကာင္းေအာင္ မင္းၿပံဳးေနရုံနဲ႔
မလုံေလာက္ဘူး။

ငါဟာ………
ရနံ႔ခံရုံနဲ႕ေရာင့္ရဲတတ္တဲ့
ေက်ာက္သြန္းနတ္ဘုရားတစ္ဆူလည္းမဟုတ္ေပဘူး။
အဲဒီေတာ့………ငါ…
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ျမက္ပင္မစိုက္တဲ့လူပါကြယ္။
၅၀

နည္းပညာဆန္းသစ္မွဳေတြနဲ႕တစ္ခ်ဳိပညာရွင္မ်ားက
ရာသီဥတုကို စိတ္တိုင္းက်စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္ဖို႔ ေတြးေခၚခဲ့
ၾကပါတယ္။
လူသားမ်ားရဲ႕ေတြးေခၚခ်က္မ်ားနဲ႔တီထြင္ႀကံဆခ်က္
မ်ားမွ သဘာဝတရားဟာ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ကို မရမ
က ေဖာက္ထြက္ျဖစ္တည္လာေလ့ရွိတယ္။
လူေတြရဲ႕ႀကံရည္ဖန္ရည္ထက္ သဘာဝဂုဏ္သတၱိက
ပိုၿပီးအစြမ္းျပလာတယ္။
ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္လူသားဂုဏ္သိကၡါကို အတိုင္းအ
တာတစ္ခုထိပဲ အသိတရားနဲ႔ဆင္ျခင္လို႔ရတယ္။စိတ္
ဆႏၵက အသိတရားထက္ပိုလာခဲ့ရင္လူသားက်င့္ဝတ္
ေရးရာက အသုံးမဝင္ေတာ့ပါဘူး။
လူသားမ်ားရဲ႕ခႏၶာထဲကေသြးသားရာသီဥတုက ပိုၿပီး
ေဖာက္ျပန္လြယ္တဲ့ သေဘာတရားရွိပါတယ္။ခ်ည္
ေႏွာင္ပိတ္ေလွာင္ထားလို႔မရတဲ့ကာမစိတ္ကို ဟန္
ေဆာင္လြယ္ပိုးထားၾကရတယ္။
ျမင္သမ်ွအလွတရားေတြဟာ အလွတရားအျဖစ္ဟန္
ေဆာင္အသြင္ယူထားတဲ့ ကာမအာဟာရအျမစ္ပြား
မွဳေတြပါေပပဲ။
ထည္ဝါခမ္းနားတဲ့ အခင္းအက်င္းမ်ားဟာ ကာမမွဳဆီ
၅၁

အတြင္းခန္းရဲ႕အျပင္အဆင္မ်ားလည္းျဖစ္တယ္။သတၱ
ဝါေတြရဲ႕အတြင္းဆုံးခန္းဆီးလႊာလည္းျဖစ္တယ္။
မ်က္ႏွာဖုံးေကာင္းေကာင္းနဲ႔လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ သိုး
အေရျခံဳတာေလာက္ေလးပါပဲ။ရိုးသားပါတယ္ဆိုတဲ့လူ
ေတြမွာလည္း တျခားသာမာန္လူေတြလို လိင္
အဂၤ ါဇာတ္နဲ႔ပဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ၾကတယ္။
ဆီးျပြန္ကေန ရွဴးရွဴးထြက္လာသလိုပဲ သုတ္ျပြန္ကေန
လည္း သုတ္ရည္လႊတ္ၾကရတယ္။
သစ္ပင္ေတြက သက္တမ္းအရြယ္ေစ့လာရင္ ပြင့္ၾက
တယ္။အပြင့္ေတြရဲ႕ဝတ္ဆံဖို ဝတ္ဆံမဟာ သူ႔သဘာ
ဝအရ ဝတ္မွဳံကူးၾကတယ္။မ်ဳိးေအာင္တဲ့ပန္းပြင့္မ်ားက
အသီးျဖစ္လာတယ္။
ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့သစ္ပင္ေတြေတာင္ အဖိုအမသဘာဝ
သိတတ္ေနရဲ႕။ပြင့္ခ်ိန္တန္ ပြင့္|သီးခ်ိန္တန္ သီး ဆို
တဲ့စကားဟာ ရိုးစင္တယ္ဆိုေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ေလး
နက္မွဳရွိတယ္။သက္တမ္းက အဓိကေမာင္းႏွင္အား
ျဖစ္ေနတယ္။
ဟန္ေဆာင္ေနလို႔ပဲ ရမယ္။သဘာဝကို မဆန္႔က်င္ႏိုင္
ၾကဘူးေလ။တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ခႏၶာက်ုယ္ေတြဖံြ႕
ထြားလာခဲ့တယ္။လူပ်ဳိေပါက္စ အပ်ဳိစင္ေပါက္စအ
၅၂

အရြယ္ရလာတဲ့အခါ သုတ္ရည္ျပဳဂလင္းကေနၿပီး
သုတ္ရည္ေတြျဖစ္လာတယ္။ဟိုမုန္းရဲ႕ေတာင္းဆိုမွဳ
ေၾကာင့္ လိင္စိတ္ေတြျဖစ္လာတယ္။ဒါကို အသိတရား
နဲ႔လြန္ဆန္လို႔မရဘူး။မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳထားလို႔ေတာ့ရႏိုင္
ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဟိုမုန္းလည္ဗယ္ျမင့္လာတဲ့အခါ ဒါ
ကို ေအာင့္အည့္ဟန္လုပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။
ေခ်းေတြ ေသးေတြ ထာဝရလြယ္ထားလို႔မရသလိုမ်ဳိး
သုတ္ရည္ေတြကိုလည္း ရာသက္ပန္ထိန္းထားလို႔မရ
ပါဘူး။လူနဲ႕ဝန္ မမ်ွေတာ့ရင္ လြယ္ထားတဲ့ျဖစ္တည္မွဳ
အလိုက် အထုပ္ျဖည္ၿပီး ဝန္ေလ်ွာ့ခ်ပစ္ရတယ္။ပုံမွန္
လူသားတစ္ေယာက္ျပန္ျဖစ္လာဖို႔ သုတ္ရည္ကို မ
ၾကာ မၾကာ ထုတ္စြန္႔ေပးရတယ္။
လူမျမင္ကြယ္ရာမွာ ဒီလိုသဘာဝျပႆနာကို မရွင္း
ခ်င္ဘူး။ဒီလိုလုပ္ရပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္သိေနခဲ့လို႔
လိပ္ျပာမလုံလို႔လုပ္သင့္တာမလုပ္ဘဲတင္းခံ ေတာင့္ခံ
ထားၾကမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္မာနတရားအတြက္ ကိုယ္
ဒုကၡေရာက္ေစပါတယ္။
ဟိုမုန္းကစဥ့္ကလ်ားေရာဂါရသြားမယ္။စိတ္ဗရမ္းဗ
တာျဖစ္သြားမယ္။သုတ္ေၾကာင္ႀကီးျဖစ္သြားပါ့မယ္။ခင္
ဗ်ားတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း သုတ္ေၾကာင္ ေၾကာင္
၅၃

တဲ့သူေတြရွိေနပါတယ္။သတိျပဳမိတယ္ဆိုရယ္ ဘယ္
သူဘယ္ဝါဆိုတာ သိလိမ့္မယ္။
လြယ္ထားရတဲ့ဒုကၡက စိတ္ကိုဖိစီးလာမယ္။လိင္အဂၤ ါ
ဇာတ္ကိုဖိအားေပးလာပါတယ္။လိုးခ်ိန္တန္လာတယ္။
ခံခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။လိုးရေတာ့မယ္။ခံရေတာ့မယ္။
ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ တျခားလိင္စိတ္
ေျဖနည္းနဲ႔သုတ္သင္ပစ္ရတယ္မဟုတ္လား။
ဒီလိုမွ ကိုယ့္ဖာသာျပန္မေလ်ွာ္ဖြပ္ရင္ သုတ္ေၾကာင္
ႀကီးဘဝနဲ႔အသက္ဆက္လက္ရွင္ရေခ်ေရာ့မယ္။
ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္လိုပါလိမ့္။

ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ…သုတ္ေၾကာင္ႀကီးအျဖစ္မခံခ်င္
ဘူး သိတယ္မလား။သုတ္ေၾကာင္ ေၾကာင္ေနရမယ့္
အစား ဖြန္ပဲ ေၾကာင္ပစ္လိုက္မယ္။ဖြန္ႀကီးသာအျဖစ္
ခံပစ္လိုက္မယ္။
ဖြန္ႀကီးလုပ္တာ တြက္ေျခမကိုက္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာပဲ
လက္နဲ႔ေလ်ွာ္ဖြပ္ပစ္လိုက္ပါမယ္။လူကိုေပါေတာေတာ
ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့သုတ္ျဖစ္ဟိုမုန္းကို လြယ္ပိုးထားစရာ
လားဗ်ာ။
ကိုင္း ရဲေဘာ္တို႔ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ကစတင္ၿပီး လိုးရင္…
၅၄

လိုး|မလိုရရင္…ဂြင္းထုၾက။ဒါပါပဲ။တျခားလမ္း ေရြးစရာ
မရွိေတာ့ဘူး။
အရြယ္ေရာက္တဲ့အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ေသြးသား
ေၾကာင္ မေၾကာင္ခ်င္ပါႏွင့္။
အလိုးခံခ်ိန္တန္ ခံလိုက္ၾကပါ။အလိုးခံခ်င္စရာေကာင္း
တဲ့သူနဲ႔မဆုံျဖစ္ေသးဖူးရင္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ႏွင့္
သာ ဝိတ္ခ်ပစ္ပါ။ေဖ်ာ္ခ်ပစ္လိုက္ၾကပါ။
မလုပ္လို႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေပါက္သြားကုန္မယ္။ဇီဇာ
ေၾကာင္ကုန္ေရာ့မယ္။
ခံခ်ိန္တန္ ပုံမွန္ ခံရဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုဖမ္းစားႏိုင္တဲ့သူ
ႏွင့္အတည္တက် အလိုးခံရဖို႔ လင္ယူၾကပါ။
အပ်ဳိႀကီးဘဝနဲ႔ေရရွည္အရိုးထုတ္မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား
တို႔ ေပါေတာေတာျဖစ္ကုန္မယ္။ေဘးက်ကုန္မယ္ဗ်။
မသိမသာေလးနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဘးေရာက္သြား
လိမ့္မယ္။ေရရွည္မွာ စိတ္က်ဒဏ္ရာျဖစ္လိမ့္မယ္။ဒီ
လိုစိတ္က်ဒဏ္သင့္သြားခဲ့ရင္ အျမင္တစ္ဘက္ေစာင္း
နင္းသြားမယ္။နဂၢတစ္ဗ်ဴးဝါးျဖစ္သြားဖို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္
ေျခမ်ားတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ကို ရင္ထဲကအရွိကို အရွိအတိုင္း ပြင့္ပြင့္
လင္းလင္းနဲ႔အႀကံတာျပဳပါ။က်န္တာေတြက ခင္ဗ်ား
၅၅

တို႔အပိုင္းေပါ့။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒါပဲဗ်။ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္
ေတာ္ ေၾကညာပါတယ္။
အေတြးအေခၚ ေျပာင္းပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။ဒီေန႔က,စပါ
တယ္။အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။တံခါးဖြင့္ထား
လိုက္ပါၿပီ။
ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း သေဘာမႀကီး
ခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။"တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္"ဆို
တာထက္ " မေသဖူးေသခင္ ပ်ဥ္ဖိုးႀကိဳေမး" ကသာ
မယ္။

မေန႔ညတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ သိပ္အစာမေၾကဘူး။သူမ
ကို မေက်လည္ခ်င္ဘူး သိလား။
ခင္ဗ်ား ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ခုေတာင္ ျပန္ေျပာျပရမွာ
ေတာင္ ရွက္ခ်င္လာတယ္။
" ခင္ဗ်ား ထင္တာ သိပ္မလြဲဘူးဗ်။နည္းနည္းေလးမွား
ၿပီး မ်ားမ်ားမွန္ပါတယ္။ရမွတ္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ဆိုေတာ့
ဒီတစ္ခါ ခင္ဗ်ားဒီဝင္ပါတယ္…"

   
၅၆

ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို အရင္းထက္ အျမတ္မတြက္မိ
တာ ကြက္တိျဖစ္သြားတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ကို သူမက ႏွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္ခ်တာ
ေျဗာင္ခံလိုက္ရတယ္ဗ်ာ။သူမမို႔ လုပ္ရက္တယ္။ပြဲၿပီးမွ
လုပ္ပြဲ လုပ္ခံရတာကို သိရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လီးတံတစ္ခုလုံး ေစာက္နံ႔ခံၿပီးလိုးမယ္တ
ကဲကဲနဲ႔ ေနလိုက္တာမွ လိင္တံၾကြက္သားေတြေတာင္
တင္းျပတ္ထြက္ေတာ့မလို ျဖစ္ေနတာ သူမ မသိဘဲ
ဘယ္ေနပါ့မလဲ။
သူမလည္းပဲ ေစာက္ရည္တျမျမနဲ႔ စီးေနတာပဲေလ။
ကြ်န္ေတာ္ ခါးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္နဲ႔ ပုံမွန္ကေန
နည္းနည္းသြက္သြက္ေလး လွဳပ္ကစားေနခဲ့တယ္။
သူမ လက္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့ငဖြားေရႊေခါင္းေျပာင္က
ေခါင္းျပဴထြက္လို ျပန္လ်ွဳိဝင္လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
သူမေစာက္စိႏုႏုေလးကို လက္ခလယ္နဲ႔လက္ညွဳိးႏွစ္
ေခ်ာင္းပူးလ်ွက္ ဆတ္ဆတ္ေလး ပြတ္ေပးခဲ့တယ္။သူ
မ တင္ပုဆုန္ေျမွာက္ပင့္တက္လာလိုက္ ျပန္က်သြား
၅၇

လိုက္။နည္းနည္းခြါလိုက္ ေကာ့ေပးလိုက္နဲ႔။ကြ်န္ေတာ္
လုပ္ေနတာကို သူမက စပ္ေနသလို ႏွဳတ္ခမ္းလႊာ
ေတြ ဆူဆူတက္လာတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လီးတံကို ပြတ္ကိုင္ေပးတဲ့သူမလက္က
လည္း လီးတံကိုညွစ္ဆုပ္လိုက္ ဖြေပးလိုက္|လိင္တံ
တစ္ခုလုံးရဲ႕အထက္ေအာက္ေလ်ွာဆင္းလာလိုက္ အ
ေပၚဒစ္ေခါင္းဆီဆန္တက္သြားလိုက္နဲ႔ သူမေကာ
ကြ်န္ေတာ္ေကာ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္က သူမေစာက္ပတ္လွလွေလးကို စူးစူး
စိုက္စိုက္ေလး အာရုံျပဳထားတယ္။
အဲဒီအျမင္အာရုံက လီးတံတစ္ခုလုံးဆီ စီးဆင္းေန
တယ္။သူမလက္ထဲအလုံးအထည္က ထြားရမ္းေနပါ
တယ္။
သူမေစာက္ေပါက္ဝက စိမ့္ရည္ေတြကို ေကာ္ယူၿပီး
အေစ့ကို အာသာျပင္းျပင္းနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး မနား
တမ္းဖိဖိစီးစီးေလး ပြတ္လိုက္တာ တစ္မိနစ္ေလာက္
လည္းရွိေရာ သူမေစာက္ေခါင္းကေန ေစာက္ရည္
ျဖဴပ်စ္ကြ်ဲေတြ ပန္းထြက္လာတယ္။
အရည္ထြက္ခ်ိန္မွာ သူမက ကြ်န္ေတာ့္လီးတံတင္း
က်ပ္စြာ ဆုပ္ပစ္ထားတယ္။လီးအရသာခံၿပီး သူမအ
၅၈

ရည္စစ္ထုတ္ယူေနတယ္။
" ငယ္ ၿပီးသြာၿပီလားဟင္…"
သူမ ရွက္ေနတယ္။မ်က္လႊာခ်ထားလ်ွက္ သူမလက္
ထဲကလီးႀကီဆီ အၾကည့္ပို႔ထားပါတယ္။
"………………………"
ဘာမွ ျပန္မေျပာေပမယ့္ ဝန္ခံတဲ့ႏွဳတ္အမူအရာျပ
တယ္။
သူမႏွဳတ္ခမ္းလႊာေလး မသိမသာၿပံဳးေနတယ္။စိတ္
ေက်နပ္သြားတဲ့မိန္းမေလးရဲ႕ မ်က္လႊာၿပံဳး ၿပံဳးလိုက္ပုံ
ဟာ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
မရွက္တတ္ဘဲနဲ႔ ရွက္ေနတာက သဘာဝဆန္လြန္း
တယ္။သူၿပီးသြားတာကို ကြ်န္ေတာ္ မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနဖို႔ လိုလို႔လား။
ခ်စ္သူအပ်ဳိစင္ေလးကို ခံစားမွဳအထြတ္အထိပ္ဆီကို
ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ ရင္မွာၾကည္းႏူးေႏြး
ေထြးခဲ့မိတယ္။
က်လာတဲ့သူမေစာက္ရည္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္လက္နဲ႔
သပ္ယူၿပီး လီးတံေပၚ သြန္ခ်ေပးတယ္။
ၿပီးေတာ့္ သူမလက္ထဲရွိလီးကို တရစပ္ေညွာင့္လိုးပစ္
တယ္။
၅၉

ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ရုံနဲ႔မၿပီးတတ္ေသးေတာ့ သူမစိတ္မ
ရွည္ေတာ့ဘူးေလ။

"ကို…ရယ္……
ခဏေလးပါကြယ္…ငယ္အဝတ္ေတြခြ်တ္ပါရေစကြာ…ငယ္…ကို႔ကို ျပခ်င္လို႔ပါေနာ္…"
ကြ်န္ေတာ္အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေညွာင့္လို႔ေကာင္း
တုန္းျဖစ္ေနေတာ့ မရပစ္ခ်င္ဘူး။
ဒါေပမယ့္……
သူမလက္ကေလး ေျပေလ်ွာလိုက္ေတာ့ ဘာနဲ႔
ေညွာင့္ရပါေတာ့မလဲဗ်ာ။လီးက ေလမွာယိမ္းထိုးသြား
ရတယ္။
" ကိုလည္း ေခြ်းထြက္ၿပီေလ။ေခြ်းတိတ္ေအာင္ခဏ
ေနၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးသြားလုပ္မယ္ေနာ္…"
"ကို္ယ္ ၿပီးေအာင္ ဆက္လုပ္ခ်င္တယ္ ငယ္…"
"အင္းပါ…ခဏေလးပါ ကို|ငယ္ ဘယ္မွထြက္မသြားပါ
ဘူး ကိုကလဲကြယ္"
သူမ ကြ်န္ေတာ္ကိုအနမ္းေပးၿပီး ေခ်ာ့တယ္။မိန္းမ
တစ္ေယာက္ရဲ႕စတင္နမ္းရွဳိက္မွဳဟာ ေယာကၤ်ားေတြ
ရဲ႕ႏွလုံးသားခံစားခ်က္ကို သာယာခ်မ္းေျမ႕သြားေစပါ
၆၀

တယ္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္သုတ္ရည္မလႊတ္ရေသးေပမယ့္ သူမအ
ၾကင္နာေၾကာင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္သြားတယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လိုးၾကေတာမယ္ဆို
ရင္ အၾကင္နာယုယမွဳေတြဟာ သာယာမွဳအတြက္ကူ
ေဖးပံ့ပိုးေပးတယ္။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျဖစ္လာဖို႔အတြက္
ယုံၾကည္စိတ္မွဳကိုျဖစ္ေစပါတယ္။လိင္ဆက္ဆံေဖာ္သူ
ႏွစ္ဦးၾကားကရွိေနတဲ့အရွက္အေၾကာက္ႀကီးမွဳကို လိင္
မဆက္ဆံမီ အရင္ဖယ္ရွားေပးရပါတယ္။ဒါမွပဲ ကာမ
သုခအစြမ္းက အာနိသင္အျပည့္အဝ ထိေရာက္မွာပါ
ေလ။ကာမသုခဆီကို အာနိသင္အျပည့္နဲ႔ခ်စ္သူကို
ေပးစြမ္းတတ္ဖို႔ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ ခ်စ္သူေတြၾကားက ရွိ
အပ္တဲ့ေလးစားအသိမွတ္ျပဳမွဳေတြ ေလ်ွာ့ပါးဆင္းရ
သြားတတ္တယ္။
ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔လိင္စိတ္ဟာ အထင္ႀကီးမွဳ ေလးစား
မွဳနဲ႔ တိုက္ရိုက္ႏြယ္ယွက္ေနတယ္။အထင္မႀကီးႏိုင္
ေတာ့တဲ့မေလးစားႏိုင္ေတာ့တဲ့ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္နဲ႔ေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွလိင္မွဳကိစၥေတြေျဖရွင္းေနၾကရတဲ့အ
မ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ လိင္ဆက္ဆံေရးအေပၚ သံသယျမင္
လာဖြယ္ ရွိတယ္။
၆၁

အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစုဟာ
သူတို႔လင္ေယာက်ၤားေတြကို မွီတြယ္အားကိုးအားထား
လိုစိတ္ေတြ မ်ားတတ္ၾကတယ္။ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုအ
ေျခခံထားေပမယ့္ အားကိုးမွီတြယ္လိုစိတ္ေတြ မတ
ရားရွိေနခဲ့ရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြဟာ အဲဒီမွီခိုအား
ကိုးမွဳေအာက္မွာ ေလာင္းရိပ္က်သြားၿပီး ေမွးမွိန္သြား
ရေလ့ရွိတယ္။
အခ်စ္ဟာ သရုပ္သ႑ာန္ပ်က္သြားတတ္တယ္။လင္
အေပၚမိမိေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့သလို စီပြားေရး|လူမွဳေရး
ေတြမွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ထားမိတဲ့အတိုင္းအတာထိ
ေလာက္ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ညဴဆူလာၾကတယ္။
အဲဒီလိုစိတ္ကျဖစ္လာေတာ့ လင္ေယာက်ၤားက တက္
တက္ၾကြၾကြနဲ႔လိုးေနတဲ့အခါ လိုးတာကို အျပစ္ျမင္တဲ့
စိတ္ကူးေတြ အမ်ဳိးသမီးစိတ္မွာ ျဖစ္လာတယ္။"ဘာမွ
မယ္မယ္႐ရျဖစ္လာေအာင္ မႀကံတတ္ မစည္တတ္ဘဲ
နဲ႔ လိုးတာပဲသိတဲ့လူစား"ထင္ေယာင္လာၾကတယ္။
ေယာက်ၤားကတက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး
ေကာင္းေအာင္လိုးေနေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးဘက္က
စိတ္ေၾကာင့္ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္ေနတယ္။ကာမဆြဲေခၚ
ရာေနာက္ ပါမလာဘဲ မိမိဖာသာဂ်ီက်ေတေပေန ဂ်စ္
၆၂

တိုက္ေနတတ္ၾကတယ္။
ဒီလိုအမ်ဳိးသမီးကျဖစ္ေနတာေတြကို အမ်ဳိးသားကရိပ္
စားမိသြားရင္ သူ႕မွာလည္းစိတ္ဓါတ္က်လာတယ္။ခါ
တိုင္းလို လိုးအားေဆာင့္အားေတြ အင္တိုက္အား
တိုက္နဲ႔ရုန္းရုန္းကန္ကန္ မလိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။သိမ္ငယ္
တဲ့စိတ္ကူးက သူ႔ကိုႏွိမ္ခ်ဳိးပစ္ေနတယ္။အရင္လို မ
ညွစ္မဆြဲေတာ့တဲ့သူ႔မိန္းမေစာက္ဖုတ္မွာ အခ်စ္ေတြမ
ပါဘဲ ဝတၱရားအရအလိုးခံေနမွန္း သေဘာေပါက္လာ
တယ္။
ေအာက္ကေန ဖြယ္ဖြယ္ႀကီးခံေနတဲ့အမ်ဳိးသမီးဟာ
အရင္လိုသူ႔ကိုခ်စ္ခဲ့သူ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ဒီလိုေတြးမိ
တဲ့အခါ ကိုယ့္လီးနဲ႔ ကိုယ္ျပန္ရွက္မိတဲ့စိတ္ ဝင္လာ
တယ္။စိတ္အာရုံခံစားခ်က္နဲ႔ကာမစိတ္ဟာ လိင္တံနဲ႔
သိမွဳကတဆင့္ ေစ့ေဆာ္တယ္။အသိတရားက လိင္
ဆက္ဆံေဖာ္ကိုအျမင္မၾကည္မလင္ျဖစ္လာတဲ့အခါ
လိင္မာနစိတ္ရွိလာတတ္တယ္။"မင္းနဲ႔က ငါ့လီး မ
ေတာင္ဘူးကြာ" ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာေပါ့ေနာ့္။

အာ…ဒါက ခင္ဗ်ားတို႔ထဲက အိမ္ေထာင္သည္ေတြအ
တြက္ ေစတနာႀကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာပါဗ်ာ။ခင္
၆၃

ဗ်ားတို႔ကို ကြ်န္ေတာ့္လို ကႀကီးခေခြးအလိုးမူႀကိဳတစ္
ေယာက္က ဆရာလုပ္ခြင့္မရွိဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သ
ေဘာေပါက္ပါတယ္ဗ်။
သဘာႀကီး ဝါႀကီးေတြခင္ဗ်ားတို႔ထဲကအမ်ားႀကီးရွိေန
မွန္း သိတယ္။ကြ်န္ေတာ့္ကို အဲလိုမထင္ပါနဲ႔ေနာ္ဗ်ာ။
 ခင္ဗ်ားကို ဆရာ မလုပ္ရဲဘူးဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ ေရခ်ဳိးခန္းသြားေနလို႔ပါ။ သူမနာ
မည္အျပည့္အစုံက "ဆုၿိဖိဳးငယ္" ပါ။ခင္ဗ်ား သူမကို
တကယ့္လို႔ လမ္းမွာဆုံခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ျဖစ္ခဲ့တဲ့အ
ေၾကာင္းေတြနဲ႔သြားၿပီး မစေနာက္ၾကဦးနဲ႔ေနာ္။ႀကိဳတင္
ေျပာထားရတာေပါ့။
ေနာက္ၿပီး " မင္းမွ မေျပာထားတာ " ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။
ေျပာထားတယ္ေနာ္။

အင္း…အဲဒါကေတာ့ သူ႔သေဘာပဲေလဗ်ာ။ခင္ဗ်ားသူမ
ကို ခ်စ္တယ္ႀကိဳက္တယ္ဆို ခင္ဗ်ားခ်စ္ခြင့္ရွိတယ္။
သူမက ခင္ဗ်ားကိုျပန္လက္ခံခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္ရင္ကြဲ
ေဘာေၾကြရမွာေပါ့။
ဟာဗ်ာ…ကြ်န္ေတာ့္ကို ေနာက္စရာလားဗ်ာ။အဓိကက
၆၄

ခင္ဗ်ားနဲ႔သူမသာအဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခ်စ္သူအဆင့္
ေလးပဲ ရွိေသးတာကို လက္ခံရမယ္ေလ။
တစ္ခ်ဳိ႕ ကိုယ့္မယားေတာင္ တျခားေယာက်ၤားေနာက္
လစ္ေျပးေသးတာပဲ။ တရားသြားစြဲေနလို႔ေကာ ဘာ
ထူးမွာလဲ။သူကမွ ကိုယ့္ဘက္မရွိေတာ့တာ။ကိုယ့္အ
ရွက္ ကိုယ္ျပန္ခြဲသလိုျဖစ္ေနပါဦးမယ္။သူမကသာ
ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမျဖစ္သြားၿပီးမွ ခင္ဗ်ားေနာက္ပါသြားရင္
ဒါက သက္ရဲ႕ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ေရြးခ်ယ္မွဳေပါ့။လူတစ္
ေယာက္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ကန္႔သတ္
ပိတ္လိုက္တဲ့လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဥပေဒရွိေနေပ
မယ့္ တကယ္ေတာ့ အဲဒီဟာ သိပ္ေတာ့မထူးျခားပါ
ဘူးဗ်ာ။
မယားခိုးမွဳမေျမာက္ေအာင္ လုပ္နည္းလုပ္ထုံးဥပေဒနဲ႔
မၿငိစြန္းေအာင္ေတာ့ သူမ်ားမယားခိုးမယ့္သူက
ေရွာင္လုပ္မွာေပါ့။လင္ႀကီးငုတ္တုတ္ရွိပါလ်ွက္ႏွင့္လင္
ငယ္ေနာက္လိုက္မယ့္မိန္းမေတြဘက္ကလည္း သူနဲ႔
ဆက္ေပါင္းသင္းရမယ့္ လင္အသစ္စက္စက္ကို ဘယ္
ေထာင္အက်ခံပါ့မလဲ။ ကိုယ္က မကြာခ်င္တာေတာင္
သူ႔ကိုကြာပစ္ရမယ့္နည္းကို သုံးလာမွာေပါ့။
၆၅

ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။
ကိုယ္နဲ႔မေနခ်င္ေတာ့တဲ့ ကိုယ္လိုးတာကို မသာယာမ
ေရာင့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့မိန္းကေလးကို ကြာေပးရမွာေပါ့။သူ႔
ကို ထိန္းထားလို႔ေကာ ရမွာတဲ့လား။သူ႔ေစာက္ဖုတ္အ
မွာ ေက်ာက္ခ်ၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံးထိုင္ေစာင့္ေနႏိုင္တယ္
ဆိုရင္ေတာင္ အပမ္းႀကီးတာပဲ အဖတ္တင္မယ္။သူ႔
မွာ ဒီလိုစိတ္ရွိေနမွေတာ့ ဘယ္လိုမွမလုံၿခံဳေတာ့ပါ
ဘူး။
တကယ္က ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သူ႔ကို လိုးေန
ရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားေနရာမွာ သူႀကိဳက္တဲ့ေကာင္ကို
စိတ္ကူးၿပီး အလိုးခံေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က ဘယ္လို
လုပ္သိႏိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ဗ်ာ…|ခင္ဗ်ားလစ္ရင္ လစ္သလို သူ႔လင္ငယ္
နဲ႔ စိတ္ခ်ရတဲ့တစ္ေနရာမွာ ခ်ိန္းေတြ႕ အလိုးခံေနဦး
မယ္ ေသခ်ာတယ္။ ကိုယ္ သူ႔ကိုခ်စ္တာက ခ်စ္တာ
ေပါ့ဗ်ာ။သူ႔ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မွဳက ကိုယ့္ကိုလင္တစ္ေယာက္
အျဖစ္ ဆက္ၿပီးမဆက္ဆံႏိုင္ေတာ့ရင္ လက္လႊတ္ပစ္
လိုက္တာက ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ ပိုၿပီးသင့္
ေတာ္ပါတယ္။
ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္အတြက္လည္း ေသာကျငိမ္းသတ္ပစ္
၆၆

ရာေရာက္တယ္။မခ်စ္ေတာ့တဲ့သူနဲ႔ေပါင္းသင္းေနထိုင္
ေနရတဲ့ဒုကၡအပူမီးေနလြတ္ကြ်တ္သြားတယ္လို႔ သ
ေဘာထားတတ္ရေတာ့မွာပဲေလ။
ကိုယ့္မိန္မကို တကယ္တရားဝင္ လူသိရွင္ၾကားမယူ
ႏိုင္ဘဲ သူတို႔ခ်င္းအဆင္ေျပေနလို႔ ကိုယ့္ကြယ္ရာမွာ
အေပးအယူတည့္ၿပီး ခိုးလိုး ခိုးအလိုးခံေနၾကတာ
ထက္စာရင္ ေက်းဇူးေတာင္ တင္လိုက္သင့္ပါတယ္။
ဘာလဲဗ်။သူမကသာ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမဆိုရင္ ခင္ဗ်ား
က သူမလက္ခံတယ္ဆို တကယ္တရားဝင္ယူပစ္မလို႔
လား။
ရပါတယ္…။ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကို ေျပာျပထားသင့္
တယ္ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ေနာက္မွ ခင္ဗ်ား မႏိုင္မ
နင္းနဲ႔ ေနာင္တမရေစခ်င္ဘူးလို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ေစတ
နာကို တစ္ေန႔ ခင္ဗ်ားသိလာပါလိမ့္မယ္။ သူမက…
ကြ်န္ေတာ့္အလိုးကို ျပန္လည္လြမ္းဆြတ္တမ္းတလာ
မယ့္ ေသခ်ာေရာက္ခ်လာမယ့္တစ္ေန႔ေန႔မွာပါ။အဲဒီခါ
က်ရင္ ခင္ဗ်ားက အလုပ္အေကြ်းျပဳတရာဝင္လင္ေန
ရာကျဖစ္ေနၿပီး ကြ်န္ေတာ္က သူမလြမ္းဆြတ္တမ္းတ
မွဳအရ သူမဟာ ခင္ဗ်ားနဲ႔တိုင္တစ္ကြယ္စာ ကြယ္ေန
တယ္ဆိုရုံတင္ေလး ကြယ္ေနခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖစ္
၆၇

သလိုပုံစံနဲ႔ မတ္တန္႔ကာယားဖင္ကုန္းၿပီး ကြ်န္ေတာ္
က သူမဖင္ကုန္းလ်ွက္ေနာက္ကေန အံႀကိတ္ေဆာင့္
လိုးေပးရတဲ့ေန႔ ေရာက္လာေစရမယ္ဗ်ာ။
ဟုတ္တယ္ေလ။ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ကိုယ္သိေနလို႔
ဒီေလာက္ရဲရဲႀကီးနဲ႔ အာမခံေျပာရဲပါတယ္။ကိုယ့္စံခ်ိန္
ကိုယ္ယုံေနတယ္ေလ။

ကြ်န္ေတာ့္လီးကဗ်ာ…အလိုးခံဖူးမွ သိၾကမေပါ့ေလ။ဒါ
က ဆြဲေဆာင္မွဳအႏုပညာပစၥည္းတစ္မ်ဳိးပါ။ခင္ဗ်ားကို
ေျပာျပရမွာေပါ့ေနာ့္။
♥လီးဒစ္ထပ္ဖူးပုခုံးတိုင္းလုံပတ္က ၆ မတ္နည္းနည္း
ေလ်ွာ့ေလာက္ေလးရွိတယ္။(ထူးျခားတာက သူမ်ား
ေတြလို လီးထိပ္ဖူးဟာ ေလ်ွာရွဴးရွဴးေလးမဟုတ္ဘဲ
စက္ဝိုင္းျခမ္းတစ္ခုလုိမ်ဳိး ထိပ္လုံးေလးနဲ႔ပါ။ၿပီးေတာ့
ဒစ္ပုခုံးကားကားနဲ႔ လီးဒစ္လည္ပင္းဆီကို ၉၀• ေလး
မတ္ေဆာက္ဆင္းသြားတဲ့လီးမ်ဳိးပါ။)
♥လီးတံလုံးပတ္က ၅ မတ္တင္းတင္းေလးရွိတယ္။
(ေတာင္ထလာၿပီးဆုိရင္ အေၾကာနဲ႔လီးတံၾကြက္သား
က ကာယဗလေမာင္လို တင့္ျပည့္ခက္ျဖာလာပါ
တယ္။)
၆၈

♥လီးတံတစ္ခုလုံးအရွည္က ၉ လက္မ ၂ စိပ္စြန္း
တယ္။(အဆုံးထိလိုးတဲ့အခါ လီးတံနဲ႔ေစာက္ခုံကို
ဖိခ်ၿပီးေဆာင့္လိုးပစ္တဲ့အခါ ဖင္ေအာက္နားကကြ်ံဝင္
ေနတဲ့လိင္တံၾကြက္သားကေန ၁ လက္မခြဲ အရွည္
ဆန္႔ထြက္လာတယ္။)
♥လီးတံတစ္ခုလုံး တစ္ရုတ္နဂါးပတ္ေရာင္စုံတက္တူ
ထိုးထားတယ္။ေတာင္လာရင္ ဂူေအာင္းဖို႔ တြင္းရွာေန
တဲ့နဂါးႀကီးလိုျဖစ္ေအာင္ လီးတံတစ္ခုလုံးတက္တူထိုး
ထားတယ္။)
♥ေဝွးေစ့(ေဂြးလဥ)ကေတာ့ သိပ္မႀကီးဘူး။ေဂြးတစ္
လုံးရဲ႕အခ်င္းက ၁ က်ပ္လုံးေလးပါ။(တစ္က်ပ္လုံး
ေဂြးလဥႏွစ္လုံးကို ၄ လက္မအရွည္ရွိတဲ့ ေဂြးလဥ
အိပ္နဲ႔တြဲေလာင္းေလး ျဖစ္ေနပါတယ္။ရုတ္တရက္ျမင္
လိုက္သူအဖို႔ပစၥည္းထည့္ထားတဲ့အိတ္သားေလးတစ္
လုံးကို ေတာင္ကုန္းဆီးခုံနံရံနဲ႔ေဒါင္လိုက္ႏွက္ရိုက္
ထားတဲ့လီးအတံနဲ႔ခ်ိတ္ဆြဲထားသလိုပါပဲ။)
♥လီးေတာင္လာတဲ့အခါမွာ တစ္က်ပ္လုံးေဂြးလဥႏွစ္
လုံးထည့္ထားတဲ့ အလ်ား ၄ လက္မရွိတဲ့ေဂြးလဥ
အိတ္ထုပ္ဟာ နည္းနည္းပိုတြဲက်လာတယ္။လီးအတံ
ေတာင္မတ္လာရင္ ေသြးအပူႏွဳန္းတက္လာတာ
၆၉
ေၾကာင့္ မသိမသာေလး အိတြဲလာလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဖင္ကုန္းလ်ွက္ အေနာက္ကေနေဆာင့္ေပးတာႀကိဳက္
တဲ့အမ်ဳိးသမီးအတြက္ ဒီ ၄ လက္မသာသာေဂြးလဥ
အိတ္က လိုးေဖာ္လိုးဘက္ရဲေမမ်ားအတြက္ အသည္း
ပိုခိုက္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးတတ္တယ္။ တြဲ
ေလာင္းက် ၄ လက္မအလ်ားေဂြးလဥအိတ္အထုတ္
ဟာ ဖင္ကုန္းလ်ွက္ လီးတံနဲ႔အေနာက္ကေန ခပ္ျပင္း
ျပင္းေဆာင့္ ေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း ေစာက္ခုံနဲ႔
ေစာက္ေၾကာတစ္ျပန္႔လုံး ဖင္ေနာက္ကေန ခပ္ဆတ္
ဆတ္ေနေအာင္ပတ္ရိုက္တယ္။" ဖန္း ဖန္း ဖန္း ဖန္း"
အသံျမည္သံၾကားရင္ မသဘာဝလိင္စိတ္ကို ရုန္းထ
လာေစတယ္။လီးတံရဲ႕ေဆာင့္လိုးခ်က္တိုင္းအတြက္
ေဂြးလဥအိတ္အထုတ္က ေနာက္ခံအသံနဲ႔ပံ့ပိုး အ
ေထာက္အကူျပဳၾကတယ္။အေနာက္က ေဆာင့္လိုး
ခ်က္မ်ား စိပ္စိပ္နဲ႔ပိုသြက္လက္လာတဲ့အခါ ေစာက္ခုံနဲ႔
ေစာက္ေၾကာတစ္ျပင္လုံးကိုပတ္ရိုက္သံလည္း ေျပာင္း
သြားပါတယ္။အသံလည္း သြက္သြက္ေလး အျမည္
စိပ္လာပါတယ္။"ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္" ျဖစ္သြား
တယ္။သုတ္လႊတ္ၾကာၿပီး တစ္နာရီနီးနီးမ်ွ ေဆာင့္လိုး
အားရွိပါတယ္။)
ကိုင္းးးးကြ်န္ေတာ့္ဝတၱရားအရေတာ့ အထက္ကို တင္
၇၀

ျပစရာရွိတာ တင္ျပလို႔ ျပည့္စုံလုံေလာက္ပါၿပီ။ဘာ
ဆက္ေဆာင္ရြက္မလဲဆိုတာကေတာ့ လူႀကီးမင္းမ်ား
၏ တာဝန္သာျဖစ္ပါသည္။

ခင္ဗ်ားနဲ႔အတိုအထြာေဘာအေၾကာင္း ေျပာေဖာ္ရေန
လို႔သာေပါ့ဗ်ာ။ႏို႔မဟုတ္ဆို ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ
သူမအိပ္ရာေပၚမွာ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔အေျခာက္တိုက္ႀကီးျဖစ္
ေနမလားမသိဘူးေနာ္။
မေရႊေခ်ာ "ဆုၿဖိဳးငယ္"တစ္ေယာက္ ခုထိ ေပၚေတာ္မူ
မလာေသးပါ။ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ တစ္ကိုယ္သန္႔ရွင္းေရး
လုပ္ေနတာမ်ားဗ်ာ ၾကာလိုက္တာ။
ကြ်န္ေတာ့္ကေတာ့ အေၾကာင္းမရွိဘူး။လီးကိုေတာ့
ငဲ့ဦးမွေပါ့ကြယ္။
လီးခမ်ာ အလံတိုင္လို ရပ္ေစာင့္ေနတာကိုး။ဘူတာက
လံျပဘာဘူးႀကီးလိုပါပဲလား။ရထားမဆိုက္မခ်င္းကိုပဲ
ေတာင့္ေတာင့္မတ္မတ္ႀကီး အသင့္အေနအထားနဲ႔
ရပ္ေစာင့္ေနရတယ္။
ငါ့ရဲ႕ရထားမေလးေရး……
ဒီဘူတာမွာ မင္းဘယ္ေတာ့ဆိုက္မလဲ
ငါ့လီးခမ်ာ……
၇၁

နင့္အလာကိုေစာင့္ေမ်ွာ္ရင္းနဲ႔
ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ေတာင္ေနတယ္။

ရထားက ဘူတာရုံဆီလာမဆိုက္ရင္
ဘူတာရုံ ရထားဆီလာဆိုက္မယ္။

နင္……
ၿမိဳ႕ေက်ာ္သြားစရာ သံလမ္းခြဲမရွိဘူးကြဲ႕။
ဒီဘူတာကို တည့္တည့္ႀကီးကိုဆိုက္ရမယ္။

   ♥             ♥             ♥      

စုၿဖိဳးငယ္ေရခ်ဳိးခန္းထဲတြင္ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္အခ်ိန္ကို
အသုံးခ်ေနလိုက္သည္။မိမိ၏ဆႏၵကို ခ်စ္သူ၏ပါးနပ္
လိမၼာရွိလွေသာအစြဲအတတ္မ်ားကို ျပန္ေႏြးေနမိပါ
သည္။
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း မိမိကိုရည္းစားထားၾကည့္ရန္အ
ေရးႀကီးအဆိုတင္သြားၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို
ေက်းဇူးတင္လိုစိတ္ကေလး ေပါက္ဖြားလာရသည္။
၇၂

အစကတည္း မိမိေစာက္ဖုတ္ကြက္ကြက္ေလးကိုသာ
သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ႏွင့္အပ်ဳိစင္ရနံ႔သင္းသင္းေလးျပန္ျဖစ္
သြားရန္ အိတ္စ္ပီကဲရားျဖင့္ေဆးေၾကာဖို႔ေလာက္
သာ စိတ္ကူးထားမိေသာ္လည္း|ယခုေတာ့ မထူး
ေတာ့ပါ။ၾကာခ်င္လည္း ၾကာပေလ့ေစေတာ့ပါ။လန္း
ဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ဳိးလိုက္ပါေတာ့မည္။
"ခ်စ္သူအပ်ဳိစင္အသစ္စက္စက္ေလးကို ဒီေလာက္
ေတာ့ေစာင့္ေပါ့ ကိုရယ္"
သူမ ရင္ထဲမွာေတြးမိကာ ႏွလုံးသားေရာ ေစာက္
ေခါင္းထဲတြင္ပါ ေႏြးေႏြးတိတိေလး ခံစားရလိုက္
သည္။
"ဒီေလာက္ေတာင္ အစြမ္းေမွာ္ဆန္ေနလား ကိုရယ္…
ငယ့္ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး ကေသာင္းကနင္း
လွဳိက္ေမာေနတယ္ေလ"
ခ်က္ခ်င္းအရွိန္မေသးႏိုင္ေသးေၾကာင့္ ရမၼက္ရထား
ခုတ္ေမာင္းသံက သူမ၏ႏွလုံးကိုစီးနင္းသိမ္းပိုက္ထား
သည္။
အျပာကားထဲက အာဖရိကျမင္းရိုင္းမ်ားဟုအမည္ေပး
ထားခဲ့သည့္ လူမည္းမ်ား၏လီးမည္းမည္း ရွည္ရွည္
တုတ္ခိုင္ခိုင္ႀကီးကို ရာသီလာခ်ိန္တြင္ ကာဆႏၵျပင္းျပ
၇၃

လာသည္ႏွင့္တစ္စပ္တည္း ရာသီေသြးလမ္းေၾကာင္း
ပြင့္ရန္ လစဥ္လတိုင္း ေလးရက္…သို႔မဟုတ္ ငါးရက္
ဆက္တိုက္ၾကည့္ ၾကည့္ရွဳေနက်ပင္။
သို႔ေသာ္…ဒီညလို ခ်စ္သူလီးတံကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်
ကိုင္တြယ္ပြတ္တိုက္ဆုပ္နယ္ေပးရတာေလာက္ ကာမ
စိတ္မ်ား ျပင္းျပေတာင္းတခ်က္မေကာင္းခဲ့ရပါ။
ကိုယ့္အေစ့ကို ကိုယ့္လက္ျဖင့္ ညင္သာစြာဆြကစား
ေပးရုံေလာက္ႏွင့္စိတ္ေက်နပ္သြားတတ္သည္။ဒါေပ
မယ့္ ေအာကားထဲက လူမည္းမ်ား၏လီးမည္းရိုင္းမ်ား
ကို မိမိအခန္းက ကြန္ပ်ဴတာမွေနတဆင့္စိတ္ကူးျဖင့္
ဆြဲထုတ္ကာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္အလိုးခံရ၍ ေသြးရူး
ေသြးသန္းျဖင့္ "fuck me baby "ဟု ေအာ္သရမ္းေန
ေသာ အေမရိကန္မမ်ားေနရာတြင္ မိမိႏွင့္တိုးတိုး
တိတ္တိတ္ေလးအစားထိုး အလိုးခံၾကည့္ခဲ့ပါသည္။
မိမိလက္ေခ်ာင္းကို ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲတြင္ ဘယ္
ေသာအခါမ်ွထိုးမသြင္းမိေအာင္ မိမိ၏အပ်ဳိစင္ဘဝကို
မရရွိေသးေသာ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းပင္ မိမိကိုယ္
တိုင္ပင္ မသိႏိုင္ေသးေသာေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏
မဂၤလာဦးညအတြက္ ေစာက္ပတ္ကို ေမြးျမဴျပဳစုခဲ့ရ
သည္မွာ မိမိကလြဲရင္သိႏိုင္သူမ်ားမွာ သူငယ္ခ်င္းမိန္း
၇၄

ေက်ာင္းသြားေဖာ္ ေက်ာင္းလစ္ဘက္မ်ားသာျဖစ္
သည္။
ေရပန္းဘားကို လွည့္ဖြင့္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ဖဝါး
ျဖင့္ေစာက္ဖုတ္ကို အုပ္မိလိုက္သည္။
"အို……ေစာက္ရည္ေတြ စိမ့္က်ေနတုန္းပဲရွင္"
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးတို႔ျဖင့္ ရုတ္တရက္ မိမိ
ေစာက္ဖုတ္မွ အီက်ေနသည့္ေစာက္ရည္မ်ားကို ထိ
ေတြ႕လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ေယာင္ရမ္းကာ အသံထြက္
ေအာင္ ညည္းညဴမိသြားသည္။
ဒီေစာက္ဖုတ္ကလည္း လီးကိုသိတတ္လြန္းလွသည္။
ကို႔လိင္တံႀကီးကို ျမင္လိုက္စကတည္းကပင္ ေစာက္
ရည္မ်ား ယိုေနခဲ့သည္။ရွက္လြန္း၍ သူမခ်စ္သူကို
သူမေစာက္ရည္ယိုက်ေနသည္ကို မသိေစခ်င္ခဲ့ေသာ္
လည္း ခ်စ္သူက အလြတ္မေပးခဲ့ပါ။
ေစာက္ခုံတစ္ခုလုံး ရြစိစိေလးျဖစ္လာေအာင္ သူ႔လက္
ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ေပါင္းသင္ေပးခဲ့သည္။ေစာက္စိကို တူ
ႏွင့္ညွပ္သလို ဖြဖြေလးညွပ္ေပး ဖြေပးခဲ့သည္။
ဘယ္ညာေစာက္ဖုတ္ႏွဳတ္ခမ္းသားမ်ားကို ခ်စ္သူ
လက္မ်ားက မ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ားတားသလို ဆြဲစိကစား
ေပးႏွင့္သည္။
၇၅

မိဘမ်ားမွာ အရမ္းႀကီးပင္ မခ်မ္းသာခဲ့ေသာ္လည္း
အဖိုး၏ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းရက္ေရာလြန္းမွဳေၾကာင့္ သူ
မဘဝတြင္ ပူဆာစရာ ဆာေလာင္စရာဟူ၍ပင္ နားမ
လည္ခဲ့မိပါ။
သူမအသက္အရြယ္အလိုက္ အသုံးတည့္သည္မ်ားကို
အလ်ွံပယ္ေအာင္ ဝယ္ေပးသည္။သူမ ဘာလိုခ်င္
သည္ ဘာစားခ်င္သည္ဟူ၍ စိတ္ကူးမေပါက္ခဲ့ဖူးပါ။
ခ်က္ျပဳပ္ထားေသာဟင္းလ်ွာမ်ားႏွင့္စားေသာက္ဘြယ္
မ်ားထဲကပင္ ဘယ္ဟာ စားရမည္ကို မေရြးခ်ယ္
တတ္ခဲ့ပါ။မိသားစုဝင္အားလုံး ထမင္းလက္ဆုံစား
တတ္ၾကေသာ ေႏြးေထြးသည့္မိသားစုထမင္းဝိုင္းတြင္
သူႀကီးျပင္လာခဲ့ရသည္။ခႏၶာကိုယ္လွလွေၾကာ့ေၾကာ့
ေလးႏွင့္သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕လြန္းလွ
ေသာ ကိုယ္ခႏၶာလုံးေပါက္ကို သူမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရလာခဲ့
သည္။
သမီးေလးအမာရြက္လုံးဝမရရွိေစရန္ ဒဏ္ရာအနာတ
ရ မရရွိႏိုင္ေသာ ကစားစရာမ်ား ကစားနည္းမ်ားျဖင့္
သူမကို ကစားေစခဲ့သည္။ငယ္စဥ္ခါကတည္းကပင္
သူမ အေရျပားေရာဂါတခ်ဳိ႕တေလပင္ မျဖစ္ေစရန္
ဂရုတစိုက္ေမြးျမဴႀကီးျပင္ေစခဲ့သည္။
၇၆

ဒူးဒဏ္ရာမျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလမ္းေလ်ွာက္ရမည္
ကအစ ေမေမက သင္ျပခဲ့သည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ားစက္
ဘီးစီးတာကို သူမစီးခ်င္သြားမည္စိုးရိမ္ႀကီးလွေသာ
ေမေမသည္……
" သမီး သမီးသူငယ္ခ်င္း တြယ္တာတို႔
လို စက္ဘီးစီးတတ္ခ်င္ေနလား| ေဘးႏွစ္ဘက္
ေထာက္ထိန္းဘီးပါေသာ စက္ဘီးေလးကို ေမေမဝယ္
ေပးမယ္ေနာ္…|သူတို႔လို ေထာက္ဘီးမပါတဲ့စက္ဘီးနဲ႔
အစီးသင္ရင္ မေတာ္တဆေမွာက္က်ၿပီး ဒူးကြဲမွာေပါ့။
ေမေမ့သမီးႀကီးလာရင္ ဆပ္ကဒ္လွလွေလးေတြဝတ္
တဲ့အခါ ဒူးဒဏ္ရရင္ မလွဘဲေနမယ္…"
ေမေမက ထိုသို႔ေျပာျပသည္ကို ငယ္စဥ္က သူမ မ
စဥ္းစားတတ္ေသးေပ။ေမေမ ဝယ္ထားေပးေသာ
စက္ဘီးကိုလည္း စိတ္မဝင္စားခဲ့ပါ။
ခုမွပဲ ေမေမေျပာခဲ့ေသာ စကားအဓိပၸါယ္စတင္ေတြး
တတ္လာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မၾကာေသးေပ။
ေမေမ့ေစတနာေၾကာင့္ သူမကိုယ္ေပၚမွာ ဒဏ္ရာအ
နာတရဟူ၍ ဘာမွ မရွိခဲ့ရပါ။
ေဖြးဥႏုဖတ္ေသာအသားရည္ႏွင့္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း
သည့္အလွတရားက သူမကို မိန္းမသားပီပီသသႀကီး
၇၇

အျဖစ္ သြန္းဆစ္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။
ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေမေမရယ္။
ေရခ်ဳိးကန္တြင္ သူမ ေရျဖည့္လိုက္သည္။ေရျပည့္ရန္
ခဏေစာင့္ရမည္။
ေရကန္ေဘာင္အစြန္ႏွဳတ္သီးထိပ္တြင္ ေပါင္းကား
လ်ွက္ ခြထိုင္လိုက္သည္။ သူမလက္ျဖင့္ ႏို႔ကို တစ္
လွည့္စီကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ၾကည့္သည္။ႏို႕သီးေသး
ေသးေလးက နီတာတာေထာင္ထြက္ေနသည္။ႏို႕သီး
ေခါင္းထိပ္ေပၚ လက္ညွိဳးထိပ္ေလးႏွင့္တို႔ထိလိုက္မိ
လ်ွင္ သူမတစ္ကိုယ့္ရွိေမြးညွင္းႏုဝါမ်ား ဖ်န္းကနဲ ဖ်န္း
ကနဲ ေကာက္ကာငင္ကာထလာသည္။ ရင္တလွပ္
လွပ္ ရွိန္းျမျမေလးခံစားမိလိုက္သည္။ႏို႔အုံတစ္ခုလုံးကို
သူမလက္ျဖင့္ နယ္နယ္မိလိုက္လ်ွင္လည္း ရင္ေမာသ
တသလိုလိုျဖစ္လာကာ ညည္းမိသည္။
"အာာာ……အာာာာာ…"
ဒီခံစားမွဳေလးက သူမမ်က္လုံးကို စင္းက်သြားေစပါ
တယ္။မ်က္ခြံအစြန္နားက မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ရွည္
ရွည္က သူမမ်က္ဝန္းေပၚမွ ကဗ်ာေတြစီရီထားတဲ့တံ
စက္ၿမိတ္မ်က္ႏွာအလွေတြသာျဖစ္တယ္။
သူမခ်က္ေလးကို သူမျပန္ေတြ႔မိ ၾကည့္မိသည့္အခါ
၇၈

ေစာက္ပတ္အုံႀကီးဆူေမာက္လာရတယ္။ေစာက္ေစ့
ငုတ္ တင္းရင္းလာၿပီး ျဖည့္ျဖည့္ခ်င္းႏိုးထလာရတယ္။
"အို……"
ကိုယ့္မုန္တိုင္းနဲ႔ ကိုယ္ျပန္ၿပီးပစ္လဲသြားသလားပင္
ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ပါးစပ္ဟဟေလးျဖစ္လာၿပီး အ
လိုလိုနဲ႔သာ ႏွဳတ္ခမ္းလႊာအေပၚေအာက္တစ္စုံကို
လ်ွာစိုစစျဖင့္ သိမ္းမိၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္။
ေစာက္ဖုတ္ရဲ႕ဘယ္နားေလာက္ကမွန္းမသိ ယားစိ
ယားစိနဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ေနရတာ အီဆိမ့္လာတယ္။မကိုင္
မိေအာင္ စဥ္းစားမိေသးေသာ္လည္း သူမလက္ျဖင့္
ပိပိႏွဳတ္ခမ္းလြာကို လက္ညွဳိးနဲ႔လက္ခလယ္ျဖင့္ ခြ
လ်ွက္ ျဖဲစိ ျဖဲစိ အလိုလိုလုပ္ျဖစ္တယ္။
ေစာက္စိက နီနီရဲရဲေသြးေညွာင့္ဆံလိုပါပဲ။သူ႔အေပၚက
ေန ဗီြပုံသေဘၤာဦးလိုျဖင့္ပါးလွပ္လွပ္ေလး ဝန္းရံထား
တယ္။
သူမေပါင္ျခံထဲက သေဘၤာတစ္စင္းလာဆိုက္ေနပါ
လား။ႏွဳတ္ခမ္းသားကို ထိမိရင္ ေသြးျဖာက်လာမယ္
လိုလိုနဲ႔ ပိပိေဘးႏွစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္
ေသးေသးေလးကို ေျခြခ်အလွဆင္ထားသလိုပါ။
သူမ သူငယ္ခ်င္း တြယ္တာတို႔လို ေဘးမွာ ကစြန္း
၇၈
ပြင့္ေရာင္မက်တက်|ေဗဒါပြင့္ ခရမ္းပြင့္ေဖ်ာ့ေသာ့ျဖင့္
ၾကြက္နားရြက္ႏွစ္ခုနဲ႔အဖတ္မ်ားႏွင့္ရွဳပ္ေထြးမေနပါ။သူမ ပိပိက ရွင္းလင္းပိရိသပ္ရပ္သည္။ အတြင္းသားႏွင္း
ဆီအနီရဲရဲေလးႏွင့္ေဖြးဥျဖဴမြတ္တဲ့ေစာက္အုံမ်ားက
မို႔အစ္စြာ ေဘာင္တင္ထားသည္။

တြယ္တာပိပိေလးက ခရမ္းေရာင္ေပါက္ၿပီး အာေန
လည္း အျပစ္မေျပာနဲ႔ေလ။သူက မူလတန္းေက်ာင္း
သူ သုံးတန္းကတည့္က စၿပီးအလိုးခံလာခဲ့တယ္ေလ။
သူမနဲ႔ကြ်န္မက အသက္အရြယ္တူလို႔ ေျပာရင္လည္း
မမွားဘူးေလ။သူမက ကြ်န္မထက္ တစ္ဆယ့္ငါးရက္
ပိုႀကီးတယ္။
မိဘခ်င္းေတြက ၿမိဳ႕ခံငယ္ေပါင္းေတြျဖစ္ေနေတာ့ မူ
ႀကိဳေက်ာင္းသူကတည္းကပဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ
သ႔ူအေမက သူ႔သမီးကြ်န္မဆီလာလည္ခ်င္လို႔ အိမ္
လာပို႔ထားေနက်ေလ။
ကြ်န္မတို႔အိမ္က ၿမိဳ႕ျပင္နည္းနည္းေလးက်တယ္။အ
ေဝးေျပးကားလမ္းေဘးဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ျခံမွာ ႏွစ္ထပ္
တိုက္နဲ႔ဥယ်ာဥ္အိမ္ဒီဇိုင္းနဲ႔ေဆာက္ထားတယ္။ေမေမက ေအးေဆးဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ျခံက်ယ္ႀကီးမွာ ေနရတာ
ႏွစ္သက္လို႔ အဖိုးလက္ဖြဲ႕ေပးထားတဲ့အိမ္ၿခံႀကီးပါ။
၇၉

ျခံအက်ယ္ဧရိယာက ၁၅.၇၅ ဧကရွိပါတယ္။ကား
လမ္းဘက္မ်က္ႏွာစာ သိပ္မက်ယ္လွဘူး။ေပ ၂၅၀ စြန္းစြန္းေလပါပဲ။အေရွ႕ကေန အေနာက္ဘက္အလ်ား
ေတာ္ေတာ္ကို ရွည္လ်ွားတယ္။ခုခ်ိန္ထိ ျခံအေရွ႕ထပ္
ကို ကြ်န္မ မသြားဖူးဘူး။မသြားရဲတာလည္း ပါတယ္။
ျခံထဲမွာ ယုိးဒယားၾကက္ေမာက္ပင္ေတြနဲ႔ အုံ႔အုံ႔ဆိုင္း
ဆိုင္းေလးပါ။ဒူးရင္းနဲ႔မင္းဂြတ္ကို ၿခံသြပ္ဆူးစည္းရိုး တစ္ေလ်ွာက္နား ဆယ္ေပအကြာမွာ တန္းလိုက္စိုက္
ထားတယ္။
ကားလမ္းနားကပ္လ်ွက္ ၿခံအုတ္တံတိုင္းရဲ႕သံပန္းတံ
ခါးႏွင့္ ေပ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလးမွာ အိမ္ရွိတယ္။အိမ္
ဝင္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ ကံ့ေကာ္ပင္ေတြစီ႐ရီရွိ
တယ္။ကံ့ေကာ္ပြင့္ခ်ိန္ဆို အိမ္ထဲမွာကံ့ပန္းရနံ႔ဆြတ္ပ်ံ႕
ေအးလူးေနေလ့ရွိတယ္။ေဖေဖက သစ္ေတာအုပ္ပါ။
အိမ္မွာသိပ္မရွိဘူးရွင့္။အခု ေဖေဖက ေရးၿမိဳ႕နယ္မွာ
တာဝန္က်တယ္။တစ္လတစ္ေခါက္ေလးပဲ အိမ္ျပန္
ေရာက္တတ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သမီးညီမအငယ္ဆုံးေလးနဲ႔ သမီးေအာက္
က ေမာင္ေလးတို႔က အေမ့အတြက္ညေရးညတာအ
တြက္ အေဖာ္ရပါတယ္။သူခိုးမကပ္ပါဘူး။အင္း…လမ္း
၈၀

ေၾကာသင့္တဲ့ ဟိုအတြင္းက်က်ျခံအလုပ္သမားေတြ ဒူးရင္းသီးခ်ိန္ အေၾကြသီးဝင္ေကာက္တာေလာက္
ေတာ့ ရွိတယ္။
အေၾကြသီးေတြသာ ေကာက္တယ္။ဟိုခိုးဒီခိုးမလုပ္ၾက
ပါဘူး။ၿခံမွာလည္းဥယာ်ဥ္ျခံအျမဲတမ္းအလုပ္သမား"ဦး
ေလးဘုန္းျမ"ရွိတယ္။ သ႔ူတဲပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ပုေလးကို
ကြ်န္မတို႔အိမ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းေလးမွာ ေဖေဖေဆာက္
ထားေပးခဲ့တယ္။
ဦးေလးဘုန္းျမမွာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ကြ်န္မနဲ႔
သုံးႏွစ္ငယ္တယ္။သူနာမည္က "ဘုန္းျမတ္မင္း"ပါ။သူ႔
ကိုေဆးရုံမွာခြဲေမြးခဲ့တယ္။သူလူျဖစ္လာတဲ့ေန႔မွာသူ႔အ
ေမ ေသတဲ့ေန႔နဲ႔တူတူပါပဲရွင့္။
သူ႔ကိုခြဲေမြးၿပီး ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူ႔အေမကိုခြဲခန္းထဲမွာ
ေဆးပုလင္းခ်ိတ္ထားတယ္။
သူ႔ကို ေအာက္ဆီဂ်င္ေပးဖို႔ဆရာဝန္ေတြ ခြဲခန္းကေန
ထြက္လာၾကၿပီး ေမြးကင္းစကေလးကိုေအာက္ဆီဂ်င္
ေပးခန္းထဲ ဝင္သြားၾကတယ္။ဂ်ဴတီက်တဲ့နာမ့္ေတြက
လည္း မေယာင္မလည္နဲ႔ ဆရာဝန္ထြက္လာၿပီး
ေနာက္ကေနစကားတေျပာေျပာနဲ႔ လိုက္ထြက္လာခဲ့
ၾကတယ္။
၈၁
လူနာရွင္ကိုေတာ့ ခြဲေမြးခန္းထဲက ေမြးလူနာဆီကို"မ
ဝင္ၾကနဲ႔ဦး"ဆိုၿပီးေျပာသြားတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို သမီးေမေမက ေျပာထားဘူးလို႔သာ
သမီး သိခဲ့ရတာပါ။သူ႔ေမြးတုန္းစဥ္က သမီးက ငယ္
ေသးေတာ့ ဘာမွ မမွတ္မိေသးပါဘူး။
ေမေမနဲ႔သူ႔အေဖ"ဦးေလးဘုန္းျမ,က " ေမြးခန္းအျပင္
ေန ေမြးလူနာဆီဝင္ဖို႔ ခုံရွည္မွာေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။
ဆရာဝန္ေတြက ေမေမနဲ႔ဦးေလးကို ကေလးမ်က္ႏွာ
ေတာ့ လာျပပါတယ္။ "မိခင္ေကာ ကေလးပါ ေအး
ေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ|ေကာင္းတယ္…ေကာင္တယ္။မိခင္ကို
ေဆးေပးထားတယ္။ကေလးကို ေအာက္ဆီေပးရ
မယ္…"ဆိုၿပီး ေအာက္ဆီဂ်င္အခန္းဘက္ ထြက္သြား
ၾကတယ္။
ေမေမက ခြဲေမြးခန္းထဲဝင္ေတာ့မယ္တျပင္ျပင္ျဖစ္ေန
ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းခ်င္လားေတာ့မသိပါဘူး။
ေစာက္ေပါက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ဂ်ဴတီက်နာမ့္ႏွစ္ေယာက္
ခြဲခန္းကေန မေရွ႕မေႏွာင္းတင္လိုက္ၿပီး ထြက္တယ္။
"မဝင္ၾကနဲ႔ဦး"လို႔ တုံးတိတိႀကီးႏွင့္ေျပာၿပီး "ဟင့္ ဟီး ဟင္း ဟင့္"နဲ႔ ကဲသြားၾကတယ္။
ေမေမက လိုက္ဝင္သြားဖို႔ ထလိုက္ၿပီးမွ နာမ့္ေတြ
၈၂


တားဆီးစကားေျပာလိုက္ေတာ့ မဝင္ျဖစ္လိုက္ပါဘူး။
ဦးေလးနားမွာပဲ မသက္မသာနဲ႔ျပန္ထိုင္လိုက္မိခဲ့
တယ္။
"ခြဲေမြးခန္းထဲမွာ ေဆးရုံဝန္ထမ္းတစ္ေတာ့ က်န္ရစ္ေနဦးမယ္…။စိတ္ေအးေအးထားပါ ကိုဘုန္း"
ဦးေလးကို ေမေမသတိေပးသလိုလို အားေပးသလို
ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ႏွစ္ခြရွိတဲ့စကားကို ေျပာခဲ့တယ္။
ဟုတ္တယ္ေလရွင္။ခြဲေမြးလူနာတစ္ေယာက္ကို ခြဲၿပီး
ၿပီးခ်င္း ေဆးဘဲခ်ိတ္ထားထား|ဘာပဲခ်ိတ္ထားေပါ့။
ခ်ဳပ္ထားၿပီးခါစမွာ ေဆးရုံဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္တ
ေလေလာက္က အနည္းဆုံးရွိေနရမယ္ေလ။သတိမရ
လိုက္|သတိျပန္ရလိုက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ထိတ္လန္႔
သြားတတ္တယ္မဟုတ္လား။
မေသမခ်ာမွဳေတြ မတင္မက်မွဳေတြျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္
ေဆးရုံတစ္ခုဟာ ဒီေလာက္ေတာ့မေပါ့ဆတန္ဘူးဆို
ၿပီး မ်က္စိမွိတ္လ်ွက္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ပစ္ခဲ့ရတယ္။
ဒါေပမယ့္………
မၾကာပါဘူးရွင္……။
"ဗုန္း"
၈၃

အသံက်ယ္ႀကီးတစ္ခု ခြဲေမြးခန္းကေန ၾကားလိုက္
ရတယ္။
ေမေမနဲ႔ဦးေလးဘုန္းျမ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္
ေယာက္ၾကည့္ကာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ျမည္သံအေပၚ
သကၤာမကင္းျဖစ္တဲ့မ်က္ဝန္းအထင္သားနဲ႔ေပါ့။
"……………………"
"……………"
သူတို႔ႏွစ္ဦး စကားေျပာလိုက္သလိုေတာ့ရွိတယ္။ဒါေပ
မယ့္ ပါးစပ္သာလွဳပ္စိလွဳပ္ျဖစ္ေနတယ္။ေျပာသံေတာ့
မထြက္လိုက္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါနားလည္မွဳကို သူတို႔နားထဲက အသံ
နဲ႔အဓိပၸါယ္ခ်င္း တူခဲ့တယ္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခြဲေမြးခန္းထဲ လႊတ္ဝင္လိုက္တယ္။
အထဲေရာက္ေတာ့ အျဖစ္က ပ်က္ေနပါၿပီ။
ေဆးပုလင္းခ်တ္တိုင္က ခြဲခန္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္အ
လယ္နားနံရံမွာ လဲမွီေနတယ္။ဘယ္မွာလူနာ။ဘယ္မွာ
လည္းေဆးရုံဝန္ထမ္း။
ကုတင္ေပၚမွာ ဘာဆို ဘာရယ္မွမရွိ။ကုတင္မွာ ကု
တင္ပဲ ေတြ႕ရတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စလုံးေဝခြဲရခက္တဲ့ အေျပးအလႊားမ်က္
၈၄

ဝန္းကိုယ္စီႏွင့္။
ခြဲခန္းက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ။ခဏက ေျပာသြားတာ ေသခ်ာစြာၾကားမိလိုက္ပါလ်ွက္။
ခြဲစိပ္ဆရာသမားေတြေျပာသြားခဲ့အထဲက စကားသံ
ကို အေျပးအလြားေကာက္ငင္ ျပန္ၾကားေနေသးရဲ႕။

 "မိခင္ေကာ ကေလးပါ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ|ေကာင္း
တယ္ေကာင္းတယ္။မိခင္ကိုေဆးေပးထားတယ္။က
ေလးကို ေအာက္စီဂ်င္ ေပးရမယ္…"

ဘယ္မလဲ မိခင္ကို ေဆးေပးထားတယ္။ေဆးပုလင္း
ခ်ိတ္တိုင္က နံရံေထာင့္နားမွာ မွီလ်ွက္ လဲေနတယ္။

ေဟာ့ ေဆးပုလင္းက ခ်ိတ္တိုင္ေျခရင္းမွာ ကြယ္ေန
တာ ေတြ႕ၿပီး။

"မမေလး.. ကေလးအေမျမျမ ကုတင္ေပၚ……"
ဦးေလးဘုန္းျမ ေမေမကို ေျပာလက္စကား…ဆုံးတိုင္
ေအာင္ ေျပာမထြက္လိုက္ဘူး။သူအသံ……
သူလည္ျမိဳျပြန္ထဲမွာ…
၈၅

………………ထဲမွာပဲ…တစ္ဆုိ႔……
တိုး
သိမ္
နစ္
မႊန္း
ေပ်ာက္ရွ¿¿¿¿¿¿¿¿

ေမေမ…အနားစေလ်ွာက်ေနတဲ့ကုတင္ခင္းကို လက္
ျဖင့္ဖယ္လ်ွက္ေဘးဘီဝဲယာကို ဖ်န္းၾကည့္လိုက္တယ္။
" မမေလး…ေသြး ေသြးေသြး"
ေမေမ့ေျခဖဝါးေအာက္ဆီ စီးလာေနတဲ့ေသြးေၾကာင္း
ကို ျမင္လိုက္ေတာ့မွ ရိပ္မိသြားလိုက္တယ္။
"ကိုဘုန္း..ကုတင္ေအာက္ ျမျမ ဆရာ..ေခၚ"
ဦးေလးဘုန္းျမ ခြဲေမြးခန္းကေျပးထြက္သြာတယ္။
ေအာ္ေျပာသံ ဝူးဝိုးဝါးတားနဲ႔ ေဆးရုံအႏွံ႔ ဟိုကိုေျပး
ဒီဆီေျပး ေျပးေျပးေအာ္ေနတယ္။
သူ ဘာေအာ္ေနမွန္းေတာ့ မည္သူမ်ွ ဂဃနဏ မ
ၾကားလိုက္။ၾကားလိုတာလည္း ဘာမွန္းေတာ့မသိၾက
ပါ။မကြဲမျပားေအာ္သံမ်ား………။
ေဆးရုံတစ္ခုလုံးမွာ……ေယာင္ရမ္းၿပီးထြက္ေနက် ပုံမွန္
၈၆

ေဝါဟာရ။ ေန႔စဥ္ေဆးရုံစကား။ဆရာဝန္ေတြ|နာမ့္
ေတြ ဆိုဒ္ဟန္မပ်က္တဲ့အမဂၤလာ ဝါက်ေလး။
"ဘယ္သူေသျပန္ၿပီလဲ"
"ဘယ္သူေသျပန္ၿပီလဲ"
"ဘယ္သူေသျပန္ၿပီလဲ"

ဦးေလးဘုန္းျမကို လွမ္းျမင္လိုက္ေတာ့ ဘယ္မွာ
လည္းဆိုတာ သူတို႔ တန္းၿပီးသိတယ္။နပ္ပါ့နာမ့္ရယ္။
သ်ွာၾကမ္း အာၾကမ္းႏွင့္နာမ့္ႏွစ္ေယာက္ ဖင္ႏွစ္ျခမ္း
ေနာက္ပစ္ခါလို႔မပ်က္ တုတ္တိ တုတ္တ္ိနဲ႔ ပါးစပ္က
လည္း ရြစိ ရြစိနဲ႔ ပါရဗ်စ္…ၾကဲလာတယ္။

နာမ့္ႏွစ္ေယာက္ခြဲေမြးခန္းအဝအေရာက္ သူတို႔ရဲ႕ပုံမွန္
သုံးလက္နက္ေတြနဲ႔ ဘုဘဘူမသိ| ဘူကိုးမၾကည့္
အျပစ္ႀကိဴကာႏိုင္ဖို႔ ပါးစပ္သရမ္းေတာ့တယ္။

"ရွင္တို႔ကို ခြဲေမြးခန္းထဲ ဘယ္သူဝင္ခိုင္းလဲ။မဝင္ၾကနဲ႔
ေျပာထားတာ နားမလည္ၾကဘူးလား။ဒီအခန္းထဲကို
ခြဲစိပ္တာဝန္က်ေဆးရုံဝန္ထမ္းေတြအျပင္ဘယ္သူ႔မွ
ဝင္ခြင့္မျပဳဘူး။ျဖစ္လာသမ်ွ ရွင္တို႔တာဝန္ခံရမယ္။"
၈၇

ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ေျပာရင္း အခန္းထဲဝင္လာခဲ့
ၾကတယ္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ၾကက္ေသ ေသေန
တဲ့ေဒၚမိုးမိုးကို ေတြ႕လိုက္သည္။ဝဝဖိုင္းဖိုင္းနာမ့္တစ္
ဦးက သူမကိုဆီးရန္ေတြ႕လိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုလုပ္ ရွင္ဒီအခန္းထဲေရာက္ေနလဲ"
သူ႔မ်က္လုံးတြင္းကေန ေဒါသအရိပ္အေငြ႕က ေဒၚမိုး
မိုးကိုလာဟပ္တယ္။ကုတင္တင္ေပၚ နေမာ္နမဲ့ႏွင့္အ
ၾကည့္တစ္ခ်က္ဆရြယ္လိုက္ၿပီး ေအာ္သံက်ယ္က်ယ္နဲ႔
မာန္ဖီဟိန္းေဟာက္ပစ္တယ္။
"ခြဲေမြးလူနာ ဘယ္ထြက္သြားလဲ။ဘယ္ထြက္ေျပးသြား
လဲ ရွင္တို႔မွန္မွန္ေျပာ။ဘယ္မလဲ သူ႔ခင္ပြန္း"
"ကြ်န္ေတာ္ပါ"
ဦးဘုန္းျမ ေရွ႕ထြက္ၿပီး ခပ္ရို႕ရို႕ေလး ေျပာလိုက္
တယ္။
ေဒၚမိုးမိုးက ဓါတ္စီးခံေနရတဲ့လူတစ္ေယာက္လို
ေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေနတယ္။လက္ျဖင့္သာ ကု
တင္ေအာက္ကို ညႊန္ျပလိုက္တယ္။
"ကြ်န္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးကို အရင္ၾကည့္ပါဦး။"
နာမ့္က ဒီေတာ့မွပဲ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲျဖစ္ကုန္တယ္။
ကုတင္ေပၚကေနျပဳတ္က်တဲ့ျမျမ ဘယ္လိုလုပ္ကုတင္
၈၈

ေအာက္ေရာက္သြားတာလဲ။မေတာ္တဆျဖစ္ရပ္ေတြ
က ဒီအတိုင္းႀကီးပါပဲ။မွန္းဆရတာ ခက္ေလ့ရွိတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဒါက ေပါ့ဆမွဳတစ္ခုပါေလ။
နာမ့္က ျပဳတ္က်ေနတဲ့ျမျမကိုယ္ေလးကိုျပဴးျပဲၿပီးလွန္
ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ရွင္ ဘာလုပ္ေနလဲ။ဆရာကို ျမန္ျမန္သြားေခၚလိုက္"
ျမျမက ေသြးအိုင္ထဲမွာ ေမွာက္စင္းစင္းေလး ျဖစ္ေန
ပါတယ္။အသက္မွ ရွိပါေသးရဲ႕လား။
"ဘုရား..ဘုရား"
ေဒၚမိုးမိုး ဘုရားတလိုက္တယ္။ေသြးေတြအမ်ားႀကီးပါ
လား။ခ်ဳပ္ခါစ ဗုိက္ခ်ဳပ္ရိုးေတြ ကြဲမသြားပါေစနဲ႔လို႔သာ
စိတ္ထဲက ႀကိတ္ၿပီးဆုေတာင္းလိုက္ရတယ္။
ခဏေနေတာ့ ခြဲစိပ္ဆရာဝန္နဲ႔ အကူႏွစ္ေယာက္ ပ်ာ
ရိျပာရာနဲ႔ အခန္းထဲဆီ ေရာက္ခ်လာခဲ့တယ္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာဘဲ ကုတင္ေအာက္ေသြးအိုင္ေန
တဲ့ေမြးလူနာျမျမကို အားလုံးဝိုင္းၿပီးကုတင္ေပၚျပန္
တင္တယ္။
ေဒၚမိုးမိုးႏွင့္ဦးေလးဘုန္းျမကို အျပင္မွာေနေစတယ္။
ေမြးလူနာအတြက္အိုေသြးကို ေသြးအလွဴရွင္ကေန အ
ကူညီးေတာင္းၿပီး အရံသင့္လုပ္ထားဖို႔ မွာလိုက္တယ္။
၈၉

ဆရာဝန္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ေဒၚမိုးမိုး ေသြးအလွဴ
အသင္းကို ဖုန္းဆက္အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။
မၾကာပါဘူး။အိုေသြးပိုင္ရွင္ႏွစ္ဦးေရာက္လာတယ္။ေဒၚ
မိုးမိုး သူတို႔နဲ႔ ေသြးစစ္ဌာနကိုလိုက္သြားလိုက္တယ္။
ဟိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း တန္းၿပီးေသြးစစ္ခံၾကတယ္။
အားလုံး အိုေကတယ္။

ေသြးလိုတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းေဖာက္ခ်ေပးႏိုင္ဖို႔ သူတို႔လည္း
ေဒၚမိုးမိုးနဲ႔ဦးေလးဘုန္းျမတို႔ႏွင့္အတူတကြ စိတ္ပူစြာနဲ႔ ခြဲခန္းအျပင္ဝက ခုံတန္းရွည္မွာ ရင္တမမနဲ႔ထိုင္ေစာင့္
ၾကတယ္။
မိ္နစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဆရာဝန္ေတြ ေခြ်း
တဒီးဒီးနဲ႔ထြက္လာၾကတယ္။
ခြဲစိပ္ဆရာဝန္ႀကီးက ဦးဘုန္းျမေရွ႕မွာ လာရပ္တယ္။
သူ…ေျပာေနက်စကားတစ္ခြန္းကို ဒီေန႔လည္း အဲဒီအ
တိုင္းျပန္ေျပာဖို႔ ေခတၱဆိုင္းငံ့ေနပါတယ္။ဦးဘုန္းျမကို
လည္း အကဲခပ္ေလ့လာသလို အံု႔ရီထိုင္းမွဳိင္းစြာနဲ႔
သူ ၾကည့္တယ္။
ဦးေလးဘုန္းျမ ဘာမွမေမးႏိုင္ေတာ့ဘူး။အာေခါင္ေတြ
ေျခာက္ကပ္ကပ္ႀကီးနဲ႔ အားေစးမိေနပါတယ္။
၉၀

ဒီေလာက္ဆို လုံေလာက္ၿပီ။ဘာမွ လာေျပာမေနပါနဲ႔
ေတာ့။ဒီအခ်ိန္မွာ ဗီြဒီယုိဇာတ္လမ္းထဲကခြဲစိပ္ဆရာ
ဝန္ေတြအက္ရွင္မ်ဳိးႏွင့္ ခင္ဗ်ား လာဖမ္းပါနဲ႔။အဲဒီအက္
ရွင္က အသက္မရွိေတာ့တဲ့ျမျမကို ျပန္ရွင္လာေအာင္
လုပ္မရဘူး။ခြဲေမြးခါစ ခ်ဳပ္ၿပီးခါစ မိခင္ဘဝရခါစ မိန္း
မတစ္ေယာက္ ေဆးပုလင္းခ်ိတ္ထားေပးရုံနဲ႔တင္ ခင္
ဗ်ား…ကယ္တင္ရွင္ႀကီးျဖစ္မလာဘူးဆိုတာ နားလည္
သင့္ၿပီ။
စကားလုံးကဦး့ဘုန္းျမရင္ထဲဝရုန္းသုန္ကား ျဖစ္ေနၾက
တယ္။ေပါ့ဆမွဳဆိုတာ သတၱဝါတစ္ခု ကံတစ္ခုလား။
တရားသမားလိုလို ခင္ဗ်ား လာႏွစ္သိမ့္ျပေနစရာ
လည္း မလိုအပ္ဘူး။ကြ်န္ေတာ္ သိတယ္။ဒါကို ခင္
ဗ်ားကသာ ကြဲကြဲျပားျပားျဖစ္ခဲ့သင့္တယ္။အိပ္ျပန္
ေရာက္ရင္ ခင္ဗ်ားအမ်ဳိးသမီးကို ခင္ဗ်ားရွက္ျပပါ။
ခင္ဗ်ား ေပါ့ဆၿပီး အမွားလုပ္မိတာကို ခင္ဗ်ားအမ်ဳိး
သမီးကို ဝန္ခံသင့္တယ္။ခင္ဗ်ားအမ်ဳိးသမီးကို ခင္ဗ်ား
အသုံးမက်တာေတြျပဳမူမိတိုင္းသူမကိုဝန္ခ်ေတာင္းပန္
လိုက္ပါ။ခင္ဗ်ားေကာ ခင္ဗ်ားအမ်ဳိးသမီးပါ လူေတြအ
ကုန္းလုံးဟာ မိခင္ကေမြးခဲ့တာ။မိခင္တိုင္းဟာ အမ်ဳိး
သမီးေတြျဖစ္တယ္။ငယ္ရြယ္တဲ့အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး အ
၉၁

သက္ႏွင့္ခႏၶာ အိုးစားကြဲလိုက္ရတိုင္း အိုးစားကြဲသြား
လိုက္ရတိုင္းမွာ လူသုံးေလးဦးေလာက္ လူ႔ဘဝကို
ေရာက္ရွိလာဖို႔အတြက္ အခြင့္အေရးဆုံးရွဳံးခံလိုက္ရ
တယ္။ဒါ…ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္လဲ။ဒီလိုေပါ့ဆမွဳ
မ်ဳိးနဲ႔နာက်င္စြာအသက္ထြက္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ခင္
ဗ်ားဆရာဝန္ျဖစ္ခဲ့တယ္လား။
ဦးဘုန္းျမ ခံစားခ်က္မ်ား သိပ္ကိုခါးသီးသြားပါၿပီ။သူ႔စ
ကားကို ရင္ဘတ္ခ်င္းဆိုင္ၿပီး ႏွလုံးသားျဖင့္မနာႏိုင္
ေတာ့ပါဘူး။ရင္အုံတစ္ခုလုံး ေအာင့္လာတယ္။
ဦးဘုန္းျမ ခြဲစိပ္ဆရာဝန္ကို ေက်ာေပးလိုက္တယ္။တ
ခါတရံမွာ ေက်ာခိုင္းလ်ွက္နားေထာင္တာပဲ ပိုအဆင္
ေျပမယ္။
"မိခင္ကို လက္လႊတ္လိုက္ရတယ္။စိတ္မေကာင္းပါ
ဘူးဗ်ာ…"
သူ႔ေနာက္ေက်ာနားမွာ ဆရာဝန္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
လ်ွက္ရွိတဲ့ မမေလးရဲ႕ရွဳိက္ငိုသံတိုးတိုးေလး ၾကားရ
တယ္။
ဘာတဲ့လဲ။
"မိခင္ကို လက္လႊတ္လိုက္ရတယ္။စိတ္မေကာင္းပါ
ဘူးဗ်ာ…"တဲ့လား။
၉၂

ဒါပဲေလ။ခင္ဗ်ား ဒါပဲေျပာမယ္သိေနလို႔ ကြ်န္ေတာ္
ေက်ာေပးထားလိုက္တာ။ခင္ဗ်ားစကားကို ေက်ာနဲ႔နား
ေထာင္တာပဲပိုၾကားေကာင္းမယ္။
အမ်ဳိးသမီးေတြဟာဘယ္လိုဘဝနဲ႔အရင္းအႏွီးေပးဆပ္
ၿပီး မိခင္ဘဝကိုရယူခဲ့တယ္ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားလိုဘဝ
ေျပျပစ္တဲ့လူမ်ဳိးက မသိႏိုင္ဘူး။
အခု…အဲလိုမိခင္တစ္ေယာက္ အၿပီးသတ္ထြက္ခဲ့ရပါ
ၿပီ။ခင္ဗ်ားရဲ႕ပညာမာနနဲ႔ခင္ဗ်ားရဲ႕အထိမခံႏိုင္တဲ့ဂုဏ္သိကၡါအတြက္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေပါ့ဆမွဳကို ဝန္မခံခဲ့ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္…ခင္ဗ်ားကို လူသတ္သမားလို႔မစြက္စြဲပါ
ဘူး။ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ မိခင္တစ္ေယာက္
ေလာက,ကေန ထြက္သြားပါၿပီး။အတိအက်ပါပဲ။
အျပီးအပိုင္ ထြက္သြားလိုက္ပါၿပီ။
ျမျမအေလာင္းကိုတင္ထားတဲ့ဘီးတပ္ကုတင္ကို ေဆး
ရုံအလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္တြန္းထုတ္လာတယ္။ျမျမ
ကိုယ္နဲ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာအုပ္ထားတဲ့ပိတ္ျဖဴစက သူမဘ
ဝကို ျပည္ဖံုးကားခ်ထားလိုက္ပါၿပီ။
ေရခဲတိုက္ဆီပြတ္ဆြဲေရြ႕လ်ွားသြားေနတဲ့ ျမျမကိုတင္
ေဆာင္ထားတဲ့ဘီးတပ္လူေသအေလာင္းတင္ကုတင္
ေနာက္ကို ဦးဘုန္းျမႏွင့္ေဒၚမိုးမိုးတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး တစ္ဦး
၉၃

ကိုတစ္ဦး အေဖာ္ညွိေနစရာမလိုဘဲ ဝမ္းနည္းမွဳစြာ လိုက္သြားတယ္။
ေနာက္ေန႔ ေဒၚမိုးမိုးအမ်ဳိးသား ေတာအုပ္ႀကီး "ဦး
ေက်ာ္စြာ"ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ၿပီးမွ ျမျမရုပ္ကလာပ္ကို
သၿဂိဳလ္ရပါတယ္။
ကိုယ့္ေတြ႕မ်က္ျမင္မႀကံဳခဲ့တာေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္စြာဟာ
သူ႔အမ်ဳိးသမီးေျပာျပေနတာေတြ ယုံရခပ္ခက္ခက္ျဖစ္
ေနပုံေပါက္ေနပါတယ္။
အခန္းထဲမွာေဆးရုံဝန္ထမ္းေတြတစ္ေယာက္မွမရွိ
တုန္း တစ္ေယာက္,ေယာက္က ျမျမကို ကုတင္ေပၚ
ကေန တြန္းခ်ပစ္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့ဘက္ကို သူစဥ္းစားေန
တယ္။
သူ႔ဇနီးမိုးမိုးနဲ႔ဦဘုန္းျမကိုလည္း ထပ္ကာတလဲလဲေမး
ျမန္းစစ္ေၾကာၿပီး သူအေျဖရွာေနတယ္။ခြဲစိပ္တာဝန္ခံ
ဆရာဆီလည္း သူ သြားေမးျမန္းပါဘူး။ဆရာဝန္က မ
လည္ရွဳပ္သလိုလိုႏွင့္ သူ႔အျပစ္သူကာေျပာေနတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွင္းလင္းေသခ်ာေနတဲ့ကိစၥက သူ႔
အေတြးနဲ႔သံသယေၾကာင့္ျမျမေသဆုံးရျခင္းအဓိက
ပြိဳင့္က ပိုၿပီးရွဳပ္ေထြးေပြလီလာခဲ့တယ္။
သံသယျမားဦးက သူ႔အမ်ဳိးသမီးမိုးမိုးအေပၚ ယိုင္နဲ႔ထိုး
၉၄

လာခဲ့တယ္။ဒီျပႆနာမွာ သူအားထားလြဲအပ္ထားတဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံအလုပ္သမားဦးဘုန္းျမရဲ႕စကားကိုပင္ သူ
အျပည့္အဝ ယုံၾကည္ရန္ခက္ခဲေစတယ္။
ဇနီးသည္မိုးမိုးကို သူေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ေမးျမန္းၿပီး
ေတာ့မွ ေနာက္ေဖးရွိဥယ်ာဥ္အလုပ္သမားဦးဘုန္းျမ
ရဲ႕ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ပုဆီ သူလာခဲ့တယ္။
ဦးဘုန္းျမကိုလည္း ထပ္ကာတလဲလဲ သူေမးျမန္းခဲ့မိ
တယ္။မိုးမိုးေျပာျပတာႏွင့္အထပ္တည္းျဖစ္ေနေတာ့
သူ စဥ္းစားရတာ အက်ပ္ရိုက္ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ သူအညွာကိုင္ၿပီးေတာ့ တိတိက်နဲ႔
ေျပာေမးေတာ့တယ္။
" ခင္ဗ်ားနဲ႔မိုးမိုးက ဇာတ္ႀကိဳတိုက္ထားၾကတာမဟုတ္
လား ဘုန္းျမ"
" ဆရာ သိပ္မေတြးနဲ႔။ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပေနတာက တ
ကယ္ရိုးရိုးေလးပါ။ျမျမေသတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခုေျပာ
ျပေနတာေတြက အျဖစ္မွန္ေတြခ်ည္းပဲ ဆရာ"
"ျမျမေတာ့ သြားလိုက္ၿပီ ဘုန္းျမရာ။ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔
ႏွစ္ေယာက္ မရိုးမသားေပါင္းႀကံထားတာျဖစ္ေနရင္
ျမားဦးက ငါ့ဆီလည္လာမယ္။မင္းတို႔ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ
ငါ့ကိုပြင့္ပြင့္လင္းေျပႏိုင္တယ္။ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေနေပါ့
၉၅

ကြာ…|ေနာက္ဆုံးလမ္းေၾကာင္းအေနနဲ႔ ငါလိုက္ေပးဖို႔
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။တကယ္လုိ႔မ်ား မင္းတို႔မွာ
ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္မ်ဳိးရွိေနခဲ့ရင္ ဘာမွႀကံစည္ေနစရာ
မလိုဘူးဆိုတာ ဘုန္းျမ မင္းႀကိဳသိထားရမယ့္အခ်က္
က ဒါပဲ"
"ဆရာ…တလြဲမစဥ္းစားပါနဲ႔ဗ်ာ။ဆရာသေဘာထားကို
ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ ဆရာ။ကိုယ့္ျခံ
အလုပ္သမားတစ္ဦးအေပၚ ဘယ္သူေဌးမွလည္း ဆ
ရာသမားလို အခြင့္အေရးမေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္
ေတာ့္ကိုယ္ေတြဥစၥာဗ်ာ…။ဒီထက္ ပိုေတာင္းဆိုစရာ
ပိုျဖစ္ခ်င္စရာ ကြ်န္ေတာ့္မွာမရွိဘူး။အခု ဆရာခြင့္ျပဳ
လိုက္ေလ်ွာထားတာေတြေတာင္ကြ်န္ေတာ္ကုန္ေအာင္
အသုံးခ်ႏိုင္စြမ္း မရွိေသးဘူး။ဒီလိုသေဌးမ်ဳိးဆီမွာ အ
လုပ္,လုပ္ရတာပဲ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကုသုိလ္ကံေကာင္း
လို႔ ရတာ…"
"ထားေတာ့ကြာ…။ေနာက္တစ္ခုက ဒီလိုေန,ေနရတာ
ကို မင္းကေရာင့္ရဲေက်နပ္တယ္။ဒါေပမယ့္ေပါ့…ငါ့မိန္း
မမိုးမိုးက မတင္းတိမ္ဘူးဆိုရင္ သူ မင္းကို လုပ္ခိုင္း
သလို မလြဲသာ မေရွာင္သာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္း သူခိုင္း
တဲ့အတိုင္း လုပ္တယ္ဆိုတာေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား"
၉၆

ဆရာ့ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပေနတာ
ပါ ဆရာရယ္…။ဒိထက္ပိုရွင္းေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္
လိုလုပ္ၿပီး ေျပာရပါ့မလဲ မသိဘူးဗ်ာ…"
ဦးဘုန္းျမစကားကို ျပန္မဆက္ႏိုင္ခင္ ၾကက္ေမာက္
ပင္တန္းမ်ားကို ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ေက်ာ္ကာ
ၾကည့္မိတယ္။
မိမိေျပာခ်င္သည္မ်ားကို ဆက္ေျပာဖို႔အတြက္ စကား
အသုံးအႏွဳန္းသင့္ေတာ္ေအာင္ စဥ္းစားမရ ရွာလို႔မရ
ျဖစ္ေနတယ္။
"ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုေျပာရင္ ရိုင္းသြားမလား မသိဘူးဆ
ရာ။မရိုင္းေအာင္ေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္
ေတာ္က ပညာတတ္မဟုတ္ေလဆရာရယ္|ကြ်န္ေတာ္
ေျပာတာ အသုံးအႏွဳန္းမၾကြယ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။အဲဒါ
ကို ဆရာရယ္…|နားဝင္မခ်ဳိဘူးဆိုေတာ့ ဖဝါးနဲ႔နာေပး
ပါဆရာရယ္။ဆရာ့ဆက္ၿပီးစိတ္ေသာက မျဖစ္ေစခ်င္
လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတတ္သလို ေျပာပါ့မယ္ဗ်ာ။ဆ
ရာ သည္းခံၿပီးနားေထာင္ေပးပါ။"
"ဘုန္းျမ မင္းဆီက ငါၾကားခ်င္တာ အဲဒါေတြပါ။မင္း
က ငါ့အတြင္းလူအစစ္ပါ။ငါေမးတာ ေျပာတာေတြအ
တြက္ဟာ မင္းဆီက တိက်မွဳပဲ ငါလိုတယ္။ၾကားခ်င္
၉၇

တယ္"
ဦးေက်ာ္စြာ စိတ္ထဲက နည္းနည္းေပါ့လာသလိုေတာ့
ရွိတယ္။ဘုန္းျမက သူ႔ကို ခပ္တန္႔တန္႔ဆက္ဆံတာမ်ဳိး သူမလိုခ်င္ခဲ့။အဲလိုမ်ဳိးက သူ႔ကိုလ်ွဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေနသလို သေဘာသက္ေရာက္ေနတယ္။
ဘုန္းျမသည္ သူႏွင့္စေတြ႕တုန္းစဥ္ခါက ပဲခူးရိုးမ၏
ေတာတစ္ခုထဲက ဘုန္းျမသာ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ရင္းႏွီး
ေစခ်င္သည္။ဘုန္းျမဒႆနအတိုင္း ဘုန္းျမေျပာစ
ကား ျဖစ္ေစခ်င္သည္။
ဒီကိုသူေခၚလာၿပီး အခြင့္အေရးေတြအပ္ႏွင္းလိုက္ၿပီး
ေနာက္ပိုင္းကာလမွာဘုန္းျမကို သူသေဘာမက်ခဲ့မိပါ။
သို႔ေသာ္ ဘုန္းျမအစစ္ကို သူသိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္
သာလ်ွင္ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲလို ဘုန္းျမကို အရင္အ
တိုင္းပင္ သူဆက္ဆံခဲ့ပါသည္။မိုးမိုးကိုလည္း ပြင့္ပြင့္
လင္းလင္းေျပာျပထားဖို႔ ဘုန္းျမကို သူတိုက္တြန္းခဲ့ဖူး
သည္။
"ဘုန္းျမ မင္းနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့စကားဝိုင္းမွာ
မင္းအေနနဲ႔ စကားကိုေဘာင္ကြပ္ၿပီး ေျပာစရာမလိုပါ
ဘူး။စကားတန္ဆာဆင္တာတို႔|စကားသြယ္ဝိုက္ေျပာ
တာတို႔|ဥပမာနဲ႔ၾကားေကာင္းေအာင္ နားေထာင္ရတာ
၉၈

အဆင္ေျပေအာင္ေျပာတာတို႔ မလုပ္ပါနဲ႔။မင္းဟိုတုန္း
က ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲေျပာပါ။ကေလးေတြမရွိတဲ့အခ်ိန္
မွာ မင္းနဲ႔ငါက ႏွစ္လင္ တစ္မယားပဲေပါ့ကြာ|မင္းကို
ငါ…စၿပီးေခၚလာကတည္းက ေျပာထားတဲ့စကားကို
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့လိုက္နဲ႔။ဒီကိစၥကို ငါ့မိန္းမမိုးမိုးကို
ငါ မပြင့္မလင္းသလိုေနခဲ့တာ သူရွက္ရမ္း ရမ္းမွာစိုး
ရိမ္တာတစ္ခုေလးေၾကာင့္ပါ။ဒါေၾကာင္း မင္း မိုးမိုးကို
သိေအာင္ေျပာျပထားဖို႔ ေျပာခဲ့တာ အလကားမွ မ
ဟုတ္တာ။ငါ ကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးခြင့္ျပဳ
ထားခဲ့လို႔စီစဥ္ေပးခဲ့တာကို ငါ့ကိုယ္စား မင္းေျပာျပဖို႔
ငါသတိေပးခဲ့တာပါ။ငါ မင္းကို ေခၚထားတာ ျခံအလုပ္
လုပ္ဖို႔အတြက္သက္သက္မဟုတ္တာ မင္းသိသလို
မိုးမိုးလည္း သိထားသင့္တယ္။ဒါမွ သူေနမခက္မွာ။
မိုးမိုးရဲ႕အသိတရားထဲမွာ ငါ့ေနာက္ကြယ္မွာ သူဟာ
မင္းနဲ႔ေဖာက္ျပန္ေနတယ္လို႔ သ႔ူကို မယူဆေစခ်င္လို႔။
ငါ မင္းကို ငါ့အိမ္ေနာက္ကၿခံအတြင္းမွာ ပ်ဥ္ေထာင္
အိမ္ေလး ေဆာက္ေပးထားခဲ့တယ္။ငါ့အလုပ္မ်ားေန
ရင္ ငါ့မိန္းမမိုးမိုးရဲ႕စိတ္ဆႏၵအားလုံးကို မင္းကို ငါအပ္
ခဲ့တယ္။ဒါကိုမိုးမိုးက ရိုးရိုးေလးပဲသိထားမွ သူနဲ႔မင္း
ငါ့ကြယ္ရာမွာ ခိုးစားေနၾကတယ္လို႔ သံသယမဝင္ဖို႔|
၉၉

သူနဲ႔ငါ စိတ္တူကိုယ္တူေက်နပ္ေျပလည္စြာနဲ႔ မင္းနဲ႔
သူလိုးၾက ေဆာ္ၾကတယ္။ငါ ဒီမွာအၿမဲတမ္းရွိမေနေပ
မယ့္ မိုးမိုးအတြက္ ငါမရွိရင္ ေလာကစည္းဇိမ္မျပတ္
လတ္ မလစ္ဟင္းရေအာင္ ကာမဂုဏ္အာရုံအျပည့္နဲ႔
အၿမဲတမ္းသူေပ်ာ္ပိုက္ခံစားေနႏိုင္ေအာင္|သူအလိုးခံ
ခ်င္စိတ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းအလိုးခံႏိုင္ေအာင္ မင္းကို
ငါ့ရဲ႕စစ္ကူတစ္ေယာက္အျဖစ္ သ႔ူအတြက္ေနာက္ထပ္
အလိုျပည့္လီးတစ္ေခ်ာင္းအျဖစ္ ငါေနခြင့္ျပဳထားတယ္
ဆိုတာ အရွိအတိုင္းကို သူသိထားမွ သူငါ့အေပၚ မ
ကြယ္မဝွက္စိတ္ ျဖစ္မယ္။မင္းလည္း မေယာင္မလည္
နဲ႔ငါ့ေရွ႕မွာေနရခက္ေနလိုလို ျဖစ္မေနစမ္းပါနဲ႔။မင္းဟာ
ငါ့မိန္းမကို ခိုးလိုးေနတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။မင္းဟာ
ၾကာကူလီေကာင္ မဟုတ္ဘူး။ငါ့ကို မင္းေနရခက္ေန
ရင္ မင္းကိုယ္မင္းလည္း ၾကာကူလီတစ္ေယာက္လို
ခံစားခ်က္ရွိလာမယ္။အဲဒါ မေကာင္းဘူး။မင္းကို ငါဒီ
မွာ အလုပ္,လုပ္ခိုင္းတဲ့အထဲမွာ မင္းငါ့မိန္းမမိုးမိုးကို
စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လိုးေပးေနရတာလည္း မင္းအ
လုပ္ပဲလို႔ သေဘာတူထားခဲ့တယ္။မင္း မိုးမိုးကို
ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးႏိုင္မွ မင္းတာဝန္ေက်တယ္
ေခၚတယ္.."
၁၀၀

"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ကြ်န္ေတာ္ ေနခက္သလို မေန
ေတာ့ဘူးဆရာ။ဆရာ့ကိုလည္း ဘာမွမလ်ွဳိ႕ဝွက္ထားရ
ပါဘူး။သေရေပၚေန သေရသားစား ျဖစ္ေနလို႔ ကြ်န္
ေတာ့္ဖာသာ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မလုံတာပါ။ကြ်န္ေတာ္
ဆရာကိုေကာ မမေလးကိုပါ ရွက္မိလို႔ပါဆရာ"
" ငါက မရွက္တတ္လို႔ မင္းကို ဒီအလုပ္ေပးလုပ္ေန
တာမွမဟုတ္တာဘုန္းျမရာ။ငါ့မိန္းမကို လီးနဲ႔မေဝးေစ
ခ်င္လို႔ရယ္|ငါက်ေတာ့ နယ္ပတ္ၿပီးမိန္းမတစ္ေယာက္
ၿပီးတစ္ေယာက္လိုးေနတယ္။မိုးမိုးကိုက် အိမ္မွာ ငါအ
ငတ္ထား,ထားခဲ့ရင္ ဒါ ဘယ္တရားမ်ွတမွဳရွိပါေတာ့မ
လဲ။မင္းသာ ငါ့အေပၚသစၥာရွိရွိ ကတိတည္တည္နဲ႔ငါ့
မိန္းမမိုးမိုးကိုလိုးေပးရင္ မင္းကိုေတာင္ ငါေက်းဇူး
တင္ရဦးမယ္။ႏို႔မဟုတ္ဆိုရင္ ငါတျခားနယ္မွာတာဝန္
က်ရင္း ငါကသာနယ္လွည္းလိုးေနတယ္။ငါ့မိန္းမမိုးမိုး
က ေစ်းထဲ ခရမ္းရွည္သီးဝယ္ၿပီးျဖစ္သလိုလိုးေန႐ရင္
ႏွစ္ရွည္လၾကာလာရင္ သူငါ့ကိုဘယ္ၾကည္လင္ေတာ့
မွာလဲ။မိုးမိုးလူျမင္ရာမွာအရမ္းရွက္လြန္းတယ္ဆိုေပ
မယ့္ သ႔ူပင္ကိုေမြးရာပါကိုက ကာမစိတ္အားသန္
တယ္။တဏွာရာမွာရမၼက္ျပင္းျပတယ္။ငါနဲ႔အတူရွိရင္
တစ္ရက္ေလာက္ မလိုးပဲသူ႔ကိုပစ္ထားရင္ စိတ္မရႊင္
၁၀၁

ပ်ေတာ့ဘူး။သူအလိုလိုေနရင္းကို ဘာကိုမွဘဝင္မက်
ျဖစ္တတ္တယ္။မင္းကိုအကူအညီမရခဲ့ရင္ ငါတို႔လင္မ
ယားကိစၥက လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ေနာက္ဆုံး
သူ မေနႏိုင္ေတာ့လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္|ငါမရွိတာကို အရြဲ႕တိုက္
ၿပီးပညာေပးခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၿမိဳ႕ထဲကေကာင္လူပ်ဳိရိုင္း
ေလးေတြနဲ႔ေဖာက္ျပန္ေနရင္ သူ႔အတြက္လဲသိကၡါက်
စရာျဖစ္တယ္။ငါ့အတြက္လဲ မိန္းမသူမ်ားနဲ႔ေမွာင္ရိပ္
ခံေနတယ္ဆိုရင္ အရွက္ကြဲစရာျဖစ္လိမ့္မယ္"
"ဆရာမိန္းမ မမေလးက ဆရာ့ကိုအရမ္းခ်စ္တာဆ
ရာ။ဆရာခဏက သံသယဝင္ေနသလို မမေလးမွာ
အဲလို ဆရာအေပၚႀကံစည္မယ့္မိန္းမမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။မမ
ေလးက ကြ်န္ေတာ္လိုးတာ ခံေကာင္းေနေပမယ့္ သူ႔
စိတ္ကူးက ဆရာ့လီးကိုပဲ စိတ္ကူးရွိတာ။သူအလိုးခံ
ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဆရာ့ကိုပဲ ေအာ္ျမည္ေန
တာပါ။ကိုေက်ာ္ ကိုေက်ာ္…ၾကမ္းၾကမ္းေလးေဆာင့္ပစ္
ကိုေက်ာ္…|ကိုကို႔လီးတစ္ခုလုံးကို မိုးေစာက္ပတ္က
ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးဖက္ထားတယ္။မရပ္လိုက္နဲ႔ကိုေက်ာ္|
ကပ္ကပ္ၿပီးသြက္သြက္ျမန္ျမန္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္…
ကိုေက်ာ္ေဆာင့္…အား..အားးးေကာင္းလား ကို|မိုးအ
ရမ္းေကာင္းတယ္။အိအီးအအအိုးလိုးလိုးလိုး။မိုးကိုခ်စ္
၁၀၂

ရင္ မညွာပါနဲ႔...ဝက္ဝက္ကြဲေအာင္လိုးေပးပါ။ဟာဟာ
မိုးေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ကိုေက်ာ္လီးကပြတက္လာေနၿပီ
က်ပ္တယ္…မိုးအရမ္းက်ပ္တယ္…က်ပ္က်ပ္လိုးးးးလိုးးးး
ေစာက္ပတ္ႏွဳမ္းသားနဲ႔အတြင္းေခါင္းက ကို႔လီးကိုညွစ္
အအညွစ္ၿပီး မိုးေစာက္ပတ္ကို လရည္တိုက္ေပးေတာ့
ကိုေက်ာ္…အပါးပါး မိုးထြက္ၿပီ ကိုေက်ာ္သုတ္ပန္းေပး
ေတာ့။ၿပီးရင္ မခြ်တ္လိုက္နဲ႔ မိုးေစာက္ပတ္က ကို႔လီး
နဲ႔မခြဲႏိုင္ဘူး စိုက္ထားေပး"
"ခင္ဗ်ားေျပာတာနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ မိုးကိုခုပဲလိုးပစ္ခ်င္ေန
ၿပီ။"
"လိုးေပါ့ဆရာရယ္…။ကြ်န္ေတာ္နဲ႔က ဆရာႀကိဳက္တဲ့
ခ်ိန္စကားလာေျပာလို႔ရေနတာပဲ။ေရာက္တုန္း ေရာက္
ခိုက္ေလးမွာ မမေလးကိုအျပည့္လိုးပါဆရာရယ္။ဆ
ရာ့လီးကိုမွ အရသာေတြ႔တဲ့မမေလးရဲ႕ေစာက္ပတ္ပါ
ဗ်ာ…။ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ညညလိုးရင္ မမေလးက မီးအျမဲ
တမ္းပိတ္ခိုင္းတယ္။အေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္မျမင္ၾကေတာ့ မမေလးက ဆရာ့ကိုပို
ၿပီးပုံဖမ္းႏိုင္တယ္တဲ့။"
"ဘယ္လို…ဆက္ပါဦးဗ်ာ…"
"ဒီလိုပါဆရာရဲ႕။မမေလးကဆရာနဲ႔ဆိုမီးဖြင့္ၿပီးအ
၁၀၃

အလိုးခံေလ့ရွိတယ္တဲ့။ဆရာပင္ပန္းမွာစိုးလို႔ မမေလး
က ဆရာ့အေပၚတက္ခြၿပီး တစ္လွည့္စီ လိုးၾက ခံၾက
တယ္တဲ့။မမေလးေဆာင့္ခ်က္ စေကာဝိုင္းခ်က္ ရာဟု
ထိုးအလိုးဆို ဆရာအရမ္းထိတယ္တဲ့။ဆရာအထိဆုံး
လိုးနည္းက ေစာက္ဖုတ္တုတ္ထိုးလိုးနည္းပါတဲ့။ဆရာ
က ေအာက္ကေန ပက္လက္အေနအထားနဲ႔လီးတံကို
တုတ္ရွည္လိုေထာင္ထားေပးတယ္။မမေလးက ဆရာ
အေပၚကေနၿပီးပက္လက္လွဲေထာက္ခြေလး တက္လိုး
ေပးရတယ္။မေပၚ က်ားေအာက္ ပက္လက္ႏွစ္ထပ္ပုံနဲ႔
ဆရာတို႔ေမာင္ႏွံလိုးၾကတယ္။မမေလးက အေပၚစည္း
ကေနၿပီး လက္ေထာက္ခါးေကာ့ၿပီးအရွိန္ရွိသေလာက္ ေဆာင့္လိုးေပးၿပီး မမေလးအေဆာင့္နဲ႔ဆရာကလည္း
ေအာက္ကေနပင့္ေျမွာက္တန္ျပန္ေဆာင့္တင္ေပးတိုင္း
မမေလးဆီေစာက္ရည္ေတြ ဗြမ္းဗြမ္း ဗြမ္းဗြမ္းနဲ႔ဆရာ့
လီးအရင္မွာ ပုံက်ေနရင္ ဆရာက စိတ္ပိုထန္လာ
တယ္။ေအာက္ပင့္ခ်က္ေတြျမန္လာရင္ မမေလး
ေစာက္ရည္ေၾကာင့္ "မေလးပတ္ခတ္သံ"ျမည္ဟည္း
လာခဲ့တယ္။ေစာက္ခမ္းက်င္းနဲ႔လီးတံေအာက္ခံခုံထိမိ
တိုင္းျဖစ္လာတဲ့အသံကို "မေလးပတ္ခတ္သံ"ဟုေခၚ
ဆိုသည္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ေျပာျပတယ္။ပတ္ပတ္ ပတ္…
၁၀၄

ပတ္ပတ္ ပတ္ပတ္ပတ္ျမည္သံဟည္းတယ္တဲ့။မမ
ေလး ဆရာ့ကိုလြမ္းနာက်ရင္ အဲဒီလိုးနည္းနဲ႔လိုးၾက
တယ္။ကြ်န္ေတာ္က ေအာက္ကေနၿပီးဆရာလိုးတဲ့အ
တိုင္းကြက္တိျဖစ္ေအာင္ျပန္ျပန္ပင့္ေဆာင့္ေပးရတယ္။
ၿပီးေတာ့ဆရာေအာ္သလို ကြ်န္ေတာ္ကအသံတုလုပ္
ၿပီး ေအာ္ရတယ္။မိုး…ဟူးမိုး ယယာ…ယားမိုး…မိုးရမိုးရ
ယာအြတ္အု…အြတ္…အြတ္မိုးမ…အဲလိုအသံတူထြက္
ေပးလိုက္ဗ်ာ…မမေလးစိတ္မွာ ဆရာလီးက သူ႔ကိုအ
ေဝးကေန လွမ္းလွမ္းလိုးေပးေနတယ္ေအာက္ေမ့သြား
ေတာ့ အေပၚကေနၿပီးပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ကိုေထာင္းေန
ေတာ့တာဆရာ။လီတံဒစ္ျဖားကို ေစာက္ဝေရာက္
ေအာင္ ေစာက္တြင္းသားနဲ႔ေတာင့္ခံၿပီးဆြဲထုတ္တယ္။
ၿပီးလီးဒစ္ျဖားေပၚကေန ေလ်ွာစီးသလိုဆလိုက္ပစ္ခ်
တိုင္းမွာ ဒစ္ဖူးကိုရစ္သြင္းသြားတဲ့မမေလးေစာက္
ေခါင္းကတအားက်ပ္လာတယ္။ဆရာေအာ္သလို
ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္ကေနေအာ္ေပးေလေလ မမေလး
ေစာက္ရည္က ဗြမ္းးဗြမ္းးဗြမ္းဗြမ္းနဲ႔ပြက္ထြက္ေလပဲ
ဗ်ာ။ဒါေပမယ့္ မီးပိတ္ထားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မမေလး
မ်က္ႏွာကို မျမင္ႏိုင္ဘူးေလ။သူက ျမင္တယ္တဲ့ဆ
ရာ။ဆရာ့မ်က္ႏွာ ဆရာ့လီးကို မမေလးက ျမင္ေန
၁၀၅

တယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ မမေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာ
ပါေသးတယ္။ဆရာ့အရိုက္အရာမွာသရုပ္ေဆာင္ခ်ိန္
မွာဆရာေက်းဇူးကိုဆပ္ပါတဲ့။ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ေက်း
ဇူးကိုေန႔စဥ္ဆပ္ခြင့္ရလို႔ ေပ်ာ္တယ္ဆရာ။"
ဘုန္းျမ၏အမွန္တရားအတိုင္း ဝန္ခံေျပာၾကားခ်က္မ်ား
ကို ၾကားရေတာ့ သစ္ေတာအုပ္ႀကီးမွာ သူ႔ဇနီးမိုးမိုး
ကို သနားမိခဲ့သည္။ခ်စ္ျခင္းတရားအဖူးအညႊန္႔သစ္တို႔
သည္လည္းမိမိႏွလုံးဝယ္အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ႏုသစ္
လာခဲ့သည္။မိမိဘဝေပးအေျခအေနအရ သူမႏွင့္အိမ္
ေထာင္က်ခဲ့ၿပီးေနာက္……မယားတစ္ေယာက္ကိုသင့္
ေတာင့္တင့္တယ္ထားႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္
ေရးသုခခ်မ္းသာဟူသည္မွာ ထိုမ်ွႏွင့္ၿပီးျပည့္စုံသည္
ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။မယားအေပၚတြင္ကာမဝတၱရားမေက်
ပြန္ခဲ့ရပါ။မိမိအားလပ္ခြင့္ရေသာကိုယ္ပိုင္ေန႔ရက္မ်ား၌
သာ သူမျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ခြင့္ ရွိေလသည္။သူမ,သူ႔
ကို ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း သူနားလည္သည္။မိမိအိမ္
သို႔ေရာက္ရွိလာေသာအခ်ိန္ကာလတြင္ သူမကိုစိတ္
ခ်မ္းသာေအာင္လိုးေပးႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္
ရွင္မိန္းမတစ္ဦးအေနျဖင့္ ဤမ်ွကာလအပိုင္းအျခားနဲ႔
လိင္ေပ်ာ္ပါးဆက္ဆံမွဳေလာက္မွာေစာက္ပတ္ပိပိယား
၁၀၆

လာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးေနသကဲ့သိုပင္ရွိေလသည္။တစ္
ႏွစ္လုံးစာ၌ သူမအတြက္လင္သားပိုင္ခြင့္ကာမဆက္
ဆံေရးသည္ ရက္သုံးဆယ္သာသာမ်ွပင္ရွိသည္။
ထားရာေနရသည့္အစိုးရဝန္းထမ္းတစ္ဦး၏မယားျဖစ္ရ
သည္မွာလည္း စြန္႔စားမွဳတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။မိမိတို႔
၌တရားဝင္လက္ညွဳိးထိုးျပစရာလင္သားတစ္ေယာက္ရွိ
သည္ဆိုရုံေလာက္ျဖင့္အိမ္ရွင္မဘြဲ႔ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည္။
မယ္မယ္ရရႏွင့္အလိုးခံရခ်ိန္ နည္းပါးသည္။
သူမ၏လင္ကို အစိုးရကပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့သည္။တာဝန္
က်ရာေဒသသို႔ မျဖစ္မေနသြားေရာက္ရသည္။အမ်ဳိး
သမီးမ်ားအတြက္လုံၿခံဳေရးရရွိရန္မလြယ္ကူသည့္ေဒ
မ်ားသို႔လင္ႏွင့္အတူတကြလိုက္ကာေနဖို႔လည္းမလြယ္
ကူလွပါ။ဦးေက်ာ္စြာတို႔လို သစ္ေတာဝန္းထမ္းမယား
ျဖစ္ရသည္မွာ ပိုဆိုးသည္။
ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ရုံးဆိုက္ေသာ္လည္း တကယ့္တကယ္တမ္း
တြင္ ရုံးမွာထိုင္ေနၾကရသည္မဟုတ္ပါ။ရုံးမွာထိုင္ေန
လ်ွင္ သ်ွာေပၚျမက္ေပါက္သြားလိမ့္မည္။ထိုင္ေနလို႔
လည္းရသည့္အလုပ္မ်ဳိးမဟုတ္ပါ။
သစ္မာမ်ားႏွင့္ေတာတြင္းသားေကာင္မ်ားထူထဲေသာ
ေက်းလက္ငယ္ေဒသမ်ား၏ေတာအုပ္မ်ားတြင္ေတာ
၁၀၇

တိုးရသည္။သဘာဝေတာတြင္းတိရိစာၦန္းမ်ားကိုတရား
မဝင္ဖမ္းဆီေမွာင္လုပ္ကိုင္သူမ်ားကိုေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီး
သည္။(တကယ္ေတာ့ မိမိတို႔ႏွင့္အဆင္မေျပသည့္
ေတာရိုင္းတိရိစာၦေမွာင္ခိုဒုစရိုက္သမားမ်ားကိုသာ အ
စိုးရသစ္ေတာဌာနအတြက္ဖမ္းဆီးေပးပါသည္။မိမိတို႔
အတြက္ခြဲတမ္းခ်ၿပီးရွယ္ယာေပးကမ္းသည့္တရားမဝင္
ေတာရိုင္းတိရိစၧာန္ေမွာင္ခုိဒုစရိုက္သမားမ်ားကိုမူမ်က္
ႏွာလႊဲကာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးထားသည္။သူတို႔အက်ဳိးစီး
ပြားကုိ တစ္ဘက္လွည့္နည္းျဖင့္ကာကြယ္ေပးရသည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္သူတို႔တြင္ဆပ္ေၾကးပါမစ္မေပးသြင္း
သည့္ လုပ္ငန္းတူအျခားအုပ္မ်ားကိုေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီး
ေပးရသည္။)
သစ္ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းတြင္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္
ျဖစ္ပါသည္။
အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားဟူသည္ ထားရာေန ေစရာသြားရ
သည္မွန္ေသာ္လည္း ခိုင္းသည့္အတိုင္းကိုေတာ့ဘယ္
သူမ်ွ မလုပ္တတ္ၾကပါ။မိမိအတြက္အက်ဳိးအျမတ္အ
တင္မ်ားသည္ကို ေဆာင္ရြက္သည္။ႏိုင္ငံေတာ္လစာ
ကိုမွီခိုအားထား၍ ရိုးသားေနလ်ွင္ လူရာဝင္မည္ဟုတ္
ပါ။ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားရွာသူမ်ား၏ စည္းရုံးသိမ္းသြင္းမွဳ
၁၀၈

ကိုျငင္းဆန္ၿပီးဘုတ္အုပ္ႀကီးခ့်ျပေနလ်ွင္ စီးပြားေရးသ
မားမ်ားက ထိုသူကို"ဘုတ္အုပ္လူရိုင္းႀကီး"ဟုသတ္
မွတ္ၾကသည္။လာဘ္လာဘေပးကမ္းလ်ွင္ လက္ခံမွပဲ
သူတို႔သေဘာက်ၾကသည္။လာဘ္မစားလ်ွင္ လာဘ္မ
ယူလ်ွင္ "လာဘ္ပိတ္ေကာင္"ဟု ေျပာဆိုသမုတ္ၾက
ျပန္သည္။ထိုသူမ်ဳိးကို လုပ္ငန္ရွင္အထည္ႀကီးမ်ားက
"လူ႔အႏၶ"ဟုသတ္မွတ္ၾကသည္။လာဘ္လာဘမျမင္
သည့္ငကန္းကို ဆိုလိုသည္။
မိမိရုံးဌာနတြင္မွာပင္ လာဘ္မယူသူကို "လူ႔ဂြစာ"ဟု
ေခၚၾကသည္။လာဘ္စားသူမ်ားႏွင့္ အတိုင္အေဖာက္
ညီညီ ညွိႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္၍မရေသာအခါ ဝိုင္းပယ္ခံ
လွ်ုက္ၾကသည္။
အစိုးရဥပေဒေဘာင္အတိုင္းေဆာင္ရြက္လ်ွင္အပယ္ခံ
သားျဖစ္ေတာ့မည္။မျဖစ္ခ်င္လ်ွင္ စားဖားႀကီးလုပ္ရပါ
သည္။
ဥပေဒအရာထက္ မီးစင္ၾကည့္"က"တတ္ဖို႔သာလို
သည္။အထက္က အေပါက္ကို"ဖာ"ရသည္။ေအာက္
ကအေပါက္ကို "ရွာ" ရသည္။
အစိုးရဥပေဒအားနည္းခ်က္ကိုသိထားရသည္။အက်ဳိးရွိ
ေအာင္ အားနည္းခ်က္ကို မသိမသာေလးေဖာ့နင္း
၁၀၉

ထားရသည္။လိုအပ္လာပါက ထုိဥပေဒအားနည္းခ်က္
အား စီးထားသင့္သည့္အေျခအေနျဖစ္လာပါက
တက္စီးထားရလိမ့္မည္။
ဥပေဒကို လိုအပ္လ်ွင္ လိုအပ္သလို ဥပါယ္တံမ်ွဥ္ျဖင့္
အတင္းအေလ်ွာ့|အထုံးအခ်ည္|အျဖည္အလႊတ္လုပ္
လ်ွက္ ေနာက္ႀကိဳးအက ပိုင္ႏိုင္ေသာအစိုးရဝန္ထမ္း
မ်ားအား ႏိုင္ငံေရး စီပြားေရး လူမွဳေရးႏွင့္ရပ္ေရးရြာ
ေရး စသည့္နယ္ပယ္အားလုံးမွလူမ်ား၏အားကိုးခ်စ္
ခင္ေလးသမွဳျပဳျခင္းကို ခံရသည္။
ေလာကေရးရာသည္ ရုပ္ေသးသဘင္မ်ွသာျဖစ္ေလ
သည္။ကိုယ္"က"ခ်င္သလို ေဂြးတက္ေအာင္"က"ေန၍
ရသည့္ေလာကမဟုတ္ပါ။မိမိပတ္ဝန္းက်င္ရိုးရာဓေလ့အတိုင္းသာ"က"ျပအသုံးေတာ္ခံရသည္။သူ႔ေဒသႏွင့္သူ႔ရိုးရာဓေလ့အတိုင္း"က"ရပါသည္။ေရာမေရာက္
လ်ွင့္ေရာမလိုက်င့္ရသည္ဟူေသာစကားသည္အ
ေတာ္ပင္ထိေရာက္၍အသုံးတြင္က်ယ္လွသည္။
တရားမ်ွတမွဳမရွိေသာဥပေဒႏွင့္မတရားအက်င့္ခံေနရ
ရွာေသာလူ႔အသိုင္းအဝိုင္းပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုတြင္ လူ႔
ဂုဏ္သိကၡါသည္ ဘယ္မွာရွိႏိုင္ပါမွာလဲ။မေသေဆး
ေဖာ္၍ရသည္လ်ွင္ပင္ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။
၁၁၀

အစဥ္ေျပသလိုလုပ္ႏိုင္မွ အသက္ဆက္၍ရေသာပတ္
ဝန္းက်င္တစ္ခုအတြက္ လူသည္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု
ဥပေဒတစ္ခုခုႏွင့္ျငိစြန္းေနသည္။
တရားရုံးမ်ားလည္းဥပေဒအတိုင္း မလုပ္ပါ။ဥပေဒမ်ား
ႏွင့္နည္းဥပေဒမ်ား၏လုပ္နည္းလုပ္ထုံးမ်ား|စည္းမ်ဥ္း
စည္းကမ္းမ်ား|ကာလနားမ်ားႏွင့္အမိန္႔ေၾကညာခ်က္
မ်ားကိုခုတုံးလုပ္အသုံးခ်လ်ွက္ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္ေသာလို
အပ္ခ်က္မ်ားဆီသို႔ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚကာ စီရင္ၾက
သည္။
ဤသို႔ႏွယ္…ရုပ္ေသးဇာတ္သဘင္ေလာကႀကီး၏ ႀကိဳး
ကိုင္ရွင္သည္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းအားႀကီးျခင္းႏွင့္ ထို
သူတို႔၏ ရိုးရာဓေလ့ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္တရားသည္ဥပေဒမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္အင္အားမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္လူႀကိဳက္မ်ားေသာအရာမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္လူတို႔၏ေထာက္မဲအေရအတြက္မ
ဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္အေတြးအျမင္သေဘာထားမဟုတ္
ပါ။
အမွန္တရားသည္ေျပာင္းလဲျခင္းမဟုတ္ပါ။
၁၁၁

အမွန္တရားသည္ ကုလားမီးနင္းျပျခင္းမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ဗဟုဝါဒမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရား"အ
မ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည္" မဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ လူတစ္ဦး|အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအမိန္႔
မဟုတ္ပါ။(လူတစ္ဦး|အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၏စီရင္ခ်က္မ
ဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ ႏိုင္ငံေရး|စီးပြားေရးႏွင့္လူမွဳေရးတို႔
၏စနစ္တစ္ခုမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရားသည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
ဝါဒမဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ ျမန္မာယူ-၁၉ ေဘာ္လုံးအသင္း၏
ကမ႓ာ့ဖလားဝင္ခြင့္မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္မဟုတ္ပါ။(အ
မွန္တရားသည္စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္၏အစီရင္ခံစာမ
 ဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္သမၼတစ္ဦး၏လစဥ္မိန္႔ခြန္းမဟုတ္
ပါ။(အမွန္တရားသည္သမၼတတစ္ဦး၏လပတ္ေလပုပ္မဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ ******ေဆြးေႏြးေရးမဟုတ္ပါ။(အ
မွန္တရားသည္အပြင့္ဆိုင္နီးစပ္မွဳမဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ျငင္းခုံျခင္းမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရား
၁၁၂

လႊတ္ေတာ္ေပၚမွ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးဦးက တင္
သြင္းေသာအေရးႀကီးအဆိုမဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ ေသြးထိုးလွဳပ္ေဆာ္မွဳမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္သတင္းမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရား
သည္သတင္းစာမ်ား|ဂ်ာနယ္မ်ားႏွင့္အျခားေသာစာ
အုပ္စာေဆာင္မ်ားတြင္စာေရးသူတစ္ဦး၏ေရးသားေပးခ်က္မ်ားကိုပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝလိုက္ေသာဝါက်အထားအသိုမ်ားမဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ စာေပေဟာေျပာပြဲအခမ္းအနား
တစ္ခုမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရားသည္ စာေပေရးသားေန
သူမ်ား၏ေလထန္(ကန္)စင္ျမင့္တစ္ခုမဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားတပ္မေတာ္သားမ်ား၏စစ္ေရးျပပြဲမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရားသည္ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားမိသားစု
မ်ားအတြက္သိကၡါဆယ္ ဗိုလ္ရွဳသဘင္မဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ လူမွဳကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ
ထင္ျမင္ခ်က္(comment)ေနရာမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ အလုပ္ရုံေဆြးေႏြးခ်က္မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ ေၾကာ္ျငာဘုတ္မ်ား|ဗီႏိုင္းပုိ႔စတာ
မ်ားႏွင့္သတိေပးစာမ်ား၏"နံရံ" မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ "အေရးေတာ္ပုံ" မဟုတ္ပါ။
၁၁၃

အမွန္တရားသည္ စာအုပ္တစ္အုပ္၏ "မာတိကာ" မ
ဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲႀကီး၏
အနီးကပ္ "ေမးခြန္းလႊာသုံးစုံ" မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ ေတာင္သူႀကီးမ်ား၏ဘိုးဘြားပိုင္
"ေျမ" မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ ေခတ္တစ္ေခတ္၏ "နာရီ"မဟုတ္
ပါ။
အမွန္တရားသည္ ဘက္မလိုက္ေသာ "ၾကားေနေရး"
မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ ဧည့္ခန္းတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ "ဓါတ္
ပုံ" မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား၏ "ထိုင္ခုံ"
မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ သြားၾကားညွပ္စာမ်ားကိုခ်က္ျပဳပ္၍
စားရေသာ "အစာ" မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ ယမကာလုလင္တို႔၏ ေခါင္းကိုက္
ေျဖအရက္တစ္ပက္မဟုတ္ပါ။

အမွန္တရားသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ေလးမိနစ္တိုင္း
၁၁၄

တစ္ေယာက္ေသေစသည့္ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ
ေရာဂါမဟုတ္ပါ။(အမွန္တရားသည္ အမ်ဳိးသမီးတိုင္း
ႀကိဳတင္ထိုးႏွံထားသင့္ေသာ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ
ကာကြယ္ေဆး မဟုတ္ပါ။)
အမွန္တရားသည္ မိုနာလီဇာ၏အတြင္းခံဝတ္ရုံမဟုတ္
ပါ။
အမွန္တရားသည္ မင္းတုန္ူမင္းတရာႀကီး၏ မိဖုရား
ေခၚ ေရႊစိတ္ရႊင္ေခါင္းေလာင္းေတာ္ မဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ တက္လိုးစရာမဟုတ္ပါ။
အမွန္တရားသည္ တိုင္းျပည္တစ္ခု၏ "ျပည္သူပိုင္
ပစၥည္း" မဟုတ္ပါ။

"အမွန္တရား"သည္ " အမွန္တရား " ျဖစ္ပါသည္။

သည္အေၾကာင္းကို ဦးေက်ာ္စြာလို ေတာတြင္းျမက္မဲ
ႀကီးတြင္ ေနထိုင္က်င္လည္ေနသူက ပို၍သိပါသည္။မိ
မိအသက္တစ္ေခ်ာင္းအတြက္ အေပးအယူမ်ားျဖင့္
အာမခံခ်က္ထားရသည္။ေဝစား မ်ွစားရသည္။
အလိုႀကီးအရနည္းသည္က ေတာ္သင့္ေသး၏။အလို
ႀကီးလ်ွင္ ဘာမွမရတဲ့အျပင္ အသက္ပါ ေပးရမည္။
၁၁၅

အႏၲရာယ္ႀကီးသြားလိမ့္မည္။ေတာနက္တိုးလ်ွင္
ေခ်ာက္ခ်ခံရလိမ့္မည္။ဤနည္းျဖင့္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ
ပစ္လိုက္မွန္း သိဖို႔ေနေနသာသာ ဘယ္ဘက္ကလာ
ေသာေသနတ္သံမွန္းမသိလိုက္ခင္ ထုတ္ခ်င္းပြင့္ကာ
က်ည္ဆံမွန္၍ေသးဆုံးခဲ့ရသည့္ သစ္ေတာေခါင္းႀကီး
ေတြ အမ်ားအျပားရွိေလသည္။
*အျဖဴေရာင္ေျမတြင္ အျဖဴကိုေဇာင္းေပးရသည္။
*အမည္းေရာင္ေျမသည္ အမည္းကိုစည္းေပၚတင္ရ
သည္။
*အညိဳျပေနလ်ွင္ အညိဳကို မ်က္ႏွာအပ္ေပးရသည္။
ေျမသားအေရာင္ခြဲျခားဆက္ဆံမွဳသေဘာတရားသည္
အမွန္တရားမဟုတ္ပါ။လူမ်ဳိးစုျခားနားခ်က္ႏွင့္ခံယူ
ခ်က္ဘဝအေတြးအျမင္မ်ား၏မတူကြဲျပားေနျခင္းမ်ား
ကို လက္ရွိအင္အားပိုႀကီးသူဘက္က အေရာင္သတ္
မွတ္၍အႏိုင္အထက္ျပဳ၍ဝါဒျဖန္႔ျခင္းမ်ွသက္သက္သာ
ျဖစ္၏။ေျမသားအေရာင္ႏွင့္လုံးဝမဆိုင္ပါ။အင္အားႏွင့္
သာ သက္ဆိုင္သည္။
အားႀကီးသူ၏ ပိုင္စိုးပိုင္နက္သတ္မွတ္ခ်က္သာျဖစ္ပါ
သည္။အားႀကီးေနသူက သူ႔ကိုယ္သူ အျဖဴေကာင္
လုပ္ၿပီး က်န္ရွိသည့္ တစ္ပါးသူမ်ားကိုအေရာင္ဆိုးပစ္
၁၁၅

ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေနရာတကာ အမွန္အမွား သတ္မွတ္ပိုင္းျခားေဆာင္
ရြက္ေနလို႔ မရခဲ့။အားမ်ားရာကို ဖမ္းကပ္ေပးတတ္မွ
ဘဝတြင္ ပါးနပ္လိမၼာေရးျခားစြာရွင္သန္ေနထိုင္သူျဖစ္
လိမ့္မည္။
ဦးေက်ာ္စြာအေနျဖင့္ တစ္တမတ္တည္းမရွိေသာေျမ
သားအေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားတြင္ေျပာလဲလုပ္ကိုင္ေနရ
ျခင္းေၾကာင့္ သူ၏အမ်ဳိးသမီးမိုးမိုးကို"ေမာင္ေခၚရာေမ
လိုက္ရ" လုပ္လို႔မျဖစ္ပါ။"အေနအထိုင္မတတ္လ်ွင္ ဓါး
စာခံ" ဆိုသည္ကို ေအာက္ေမ့ထားခဲ့သည္။
ဤသို႔ေသာလုပ္ငန္းအထားအသိုမ်ားေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္
စြာသည္ "ေရာက္ရာအရပ္က အလွမယ္တင္" ခဲ့ရ
သည္။တစ္နည္းအားျဖင့္ "ေယာက်ၤားေကာင္းျဖစ္
ေအာင္ ေမာင္းမေမြး" စနစ္ကိုက်င့္သုံးခဲ့သည္။အေန
အထိုင္တတ္သည့္ "ရြက္က်ပင္ေပါက္" လူသားျဖစ္ခဲ့
သည္။သူ႔ေဒသႏွင့္ သူ႔ရိုးရာအကကို က,ခဲ့သည္။သူ
တို႔ဓေလ့ကို သူတို႔ "ကႀကိဳး" ျဖင့္ ေရးခဲ့သည္။
ထို႔သို႔ျဖင့္ တစ္နယ္ေျပာင္းတိုင္း စည္းရိုးၿခံတစ္ကြက္
စိုက္ထားခဲ့သည္။ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူ
ျဖစ္ခဲ့သည္။တစ္ေျမတစ္မယားစနစ္ကို ထြန္းထြန္း
၁၁၆

ေပါက္ေပါက္ ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူ႔အတြက္မွာမူ
ဤေလာကသည္ ေအာက္ပါအလကၤာအတိုင္း နေဘ
က်က် ကာရံလည္းလွခဲ့ရပါသည္။

"ေစာက္ဖုတ္ျမားေျမာင္ | ဤလူ႔ေဘာင္ဝယ္
အေရာင္လည္းစုံ | ေစာက္ေခါင္းစုံလိုး
အိုးဆုန္ႀကီးငယ္ | အသြယ္သြယ္ျဖင့္
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ | ေနာက္ေပါက္ပါခ်
စားဝမက်န္ | အမွဳတ္ခံေကာင္း
အားမာန္ထည့္ေက်ာင္း | ႏွက္ႏွက္ေထာင္းလ်ွက္
ဒီေညာင္းဟိုေျပာင္း | ေကာင္းၿပီးေကာင္းျပန္
ေထာင္းေထာင္းသမ်ွ | ေနာက္ကုန္းခ်လည္း
ျမျမလရည္ | ပြက္ပြက္ေထြသည္
ေကာင္းေလစြ | ေကာင္းေလစြသတည္း။"

ထိုမ်ွပင္ မကခဲ့ပါေပ။သံတူေၾကာင္းကြဲ ျမည္သံစြဲအ
လကၤာအျဖာျဖာတို႔ျဖင့္လည္း သူ၏လီးတံတစ္ခုလုံးကို
တန္ဆာျခယ္သေပးႏိုင္ခဲ့သည္။
သူ႔အတြက္သည္ကား အေဟာင္းလည္းပ်ဳိမ်ွစ္
အသစ္လည္း ခ်ဳိပ်စ္ခဲ့ေလသည္။
၁၁၇
ဤမ်ွေကာင္းေသာေလာကႀကီးသည္ ဘာအျပစ္တင္
စရာမ်ား သူအဖို႔မရွိခဲ့ဖူးဘူးပါ။
"ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္း | စအုိေပါင္းစုံ
ေျပာင္းေျပာင္းကာလိုး | ရြာရိုးကိုးသြယ္
ေခ်ာင္းရိုးကိုးဆယ္ | ႀကီး,လတ္,ငယ္ဆိုဒ္
ရင္အယ္ခါးက်ဥ္း | လိင္္လိင္ခ်င္းယွက္
အပ္ႏွင္းလီးတံ
သူခံကိုယ္လိုး | သူလိုးကိုယ္ခံ
ခ်ဳိခ်ိဳလည္းဆို႔ |
စုပ္စုပ္လည္းခံ |
ညီညီလည္းတိုက္ |
ပတ္ပတ္လည္းပြတ္ |
ေလွေလွလည္းေလွာ္ |
ပဲပဲလည္းစား |
ပါးပါးလည္းေမႊး |
မုန္႕မုန္႕လည္းယက္ |
ရွက္ရွက္လည္းေဆာ္ |
ေညွာ္ေညွာ္လည္းခံ |
ဘာက်န္ေသးလဲ | အို…အသင္ေလာက
ေအာ္ေအး အိုေအးေအးေအာ္…
အိုအင္း အဲအင္းအင္းအို…။
၁၁၈

ဦးေက်ာ္စြာသည္ ဦးဘုန္းျမေျပာေနသည္မ်ားကို နား
ေထာင္ရင္း နန္းျမျမသီဆိုေသာ ေခ်ာေမာလွသည့္
ကရင္တိုင္းရင္းသူမလုံေမပ်ဳိတစ္ဦးႏွင့္ခ်စ္ကြ်မ္းဖလွယ္
ခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားကို ေအာက္ေမ့သတိမိသည္။

ဘဝတစ္ခုအတြက္ ေနရာေဒသလႊမ္းမိုးသက္ေရာက္
မ်ားသည္ လူသားတိုင္း၏အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲ
သက္ေရာက္မွဳအင္အားႀကီးမားလွသည္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္လည္း လူသားမ်ားေျပာင္းလဲအ
ေျခခ်ေနထိုင္မွဳအလိုက္ လိုက္ပါေရြ႕လ်ွားရ လြယ္ကူ
ေလသည္။
မိမိကိုယ္၌က လိုက္ပါစီးေမ်ာခ်င္ေသာဆႏၵအာသီသ
ျပင္းျပမ်ားကို လြန္ဆန္ၿပီးေတာ့လည္း ႏွလုံးသားေမြး
ဖြားသန္႔စင္ေပးလာသည့္ ပကတိခ်စ္ျခင္းေမတၱာတ
ရားမ်ားကို ဆင္ျခင္စိတ္ျဖင့္ မကန္႔သတ္လိုခဲ့ပါ။
ျဖစ္တည္လာေသာကာမရမၼက္မ်ားႏွင့္စီးခ်င္းထိုးေခ်
မည္ဆိုပါက မိမိသာ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကျဖစ္ေရာ့
ေလမည္။
သူခ်စ္မိေသာမိန္းမမ်ားကိုမလိုးလိုက္ရလ်ွင္ လီးပူဆာ
ဒဏ္ကို ႀကိတ္မွိတ္ခံရသည္မွာ မအီမသာျဖစ္သည္။
၁၁၉

ကာမစိတ္မ်ားေခ်ာ္ရည္ငုံမီးေတာင္တစ္ခုလို ရင္၌တစ္
ေငြ႔ေငြ႔တစ္ေထာင္းေထာင္း ဗေလာင္ဆူခတ္ေနလ်ွင္
လည္း ေနလို႔ မရေခ်။
ရင္းတြင္းမီးေတာင္ ေပါက္မကြဲေအာင္ သူအာသီသ
ျပင္းျပသည့္လုံေမပ်ဳိႏွင့္ယဇ္ပူေဇာ္ေပးရသည္။သဘာ
ဝခ်စ္ျခင္းတရားကို ဘယ္သူကမ်ားအျပစ္ဖို႔ေနၾကမည္
လဲ။အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ သူတို႔စိတ္ကသာ ခ်ဳိသည္|ခါး
သည္|ေခ်းမ်ားတတ္ၾကသည္။
ေစာက္ပတ္ဆိုတာမ်ဳိးက လီးႏွင့္ထိမိၿပီးဆိုလ်ွင္ ေရွ႕
ေျပးအရည္ဆမ္းေပးမိလ်ွက္သားပင္။အိမ္ေထာင္ရွိ
ေယာက်ၤားလား ဘာလား ညာလားဆိုတာကိုလည္းမ
ေမးတတ္ပါ။လီးနဲ႔ထိမိၿပီးဆိုရင္ အခြ်ဲအရည္ဆမ္းပစ္
ေပးရမည့္ဝတၱရားသည္သာ ေစာက္ပတ္အလုပ္ျဖစ္ပါ
သည္။
မည္သူ႔ေစာက္ပတ္ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လီးႏွင့္ထိပ္တိုက္
တိုးမိပါက သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို သူတာဝန္ေက်ပြန္
တတ္စျမဲျဖစ္သည္။
ကရင္တိုင္းရင္းသူလုံေမပ်ဳိမေလးနန္ျမျမသီႏွင့္သူ ဤ
သို႔ဤႏွယ္ပင္ ကာမဇာတ္အိမ္စတင္ပ်ဳိးမိခဲ့ၾကပါေပ
သည္။
၁၂၀

နန္းျမျမ အေနအထိုင္ေပါ့ပ်က္ေသာေၾကာင့္မဟုတ္ရ
ပါ။မသိတတ္ နားမလည္ေသာေၾကာင့္လည္းမဟုတ္ရ
ပါ။
ေခ်းမမ်ားတတ္ေသာ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏လိင္အဂၤ ါ
ဇာတ္သေဘာအတိုင္း မမွိတ္မသုန္လိုက္နာခဲ့ျခင္းျဖစ္
ပါသည္။
ထိုအတြက္ သူမ အမွားႀကီးမွားလ်ွက္ ေနာင္တရမိပါ
သည္ဟု ဦးေက်ာ္စြာကို ဘယ္ေသာခါမ်ွ မေျပာဖူးခဲ့မိ
ပါ။
သူႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္စြာပင္ ကာမေရးစီးအတိုင္း လိုက္ပါကူး
ခတ္ခဲ့သည္ခ်ည္းျဖစ္၏။
"ျမျမကို ခ်စ္တယ္ျမျမရယ္…"
ဘုန္းျမကို သူေျပာေနတာမဟုတ္ပါ။ ျမျမကိုလြမ္း
ဆြတ္မိတဲ့ခ်စ္စိတ္နဲ႔ သူ႔ဖာသာပင္ သတိမထားလိုက္
မိပဲ ႏွဳတ္ကေနၿပီး ထြက္က်လာတဲ့စကားရယ္ပါ။
♥သတိရျခင္းက ရင္ဘတ္ထဲမွာ
အျမွဳပ္တစီစီထလာတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ……
သူ႔ရာသီအေရာင္အလိုက္
သူ႔ဖာသာအေရာင္ေျပာင္းေဆးျခယ္တဲ့
၁၂၁

ဆယ့္ႏွစ္ရာသီလုံးလုံးပြင့္တဲ့ ေရာင္စုံပြင့္ပန္းျဖစ္တယ္။

♥အခ်စ္ကဝိအဘိဓမၼာဘုတ္အုပ္ႀကီးတို႔ေရး……
ကိုယ့္ပညတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္သာ
အဲဒီအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
မြန္းက်ပ္ေနရစ္ခဲ့ေခ်ေတာ့ကြယ္။
(ကြ်န္ေတာ့္ကို ခင္ဗ်ားေသေဖာ္ရဲဘက္တစ္ဦးလို
အေျဖလာမညွိနဲ႕)

♥ငါကေတာ့ကြယ္……
လူ႔ဘဝကိုရဖူးတယ္ဆိုမွ
ခ်စ္သမ်ွကို ခ်စ္သြားမယ္ေလ။

"ဘုန္းျမ ငါ…သြားလိုက္ဦးမယ္ကြာ…"
"ဗ်ာ…ဆရာ"
"…………"
ဘုန္းျမကို သူနားလည္မွဳရွိစြာျဖင့္ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕အသံဝွက္စကားက ဘုန္းျမရင္ကို သြားျငိတယ္။
ေၾသာ္…ငါတို႔ျမျမေလးရယ္။ခုေတာ့ မင္း…ဘာမွမခ်စ္ခဲ့
ေတာ့သလိုႏွင့္ အားလုံးကို ဒီတိုင္းထားသြားခဲ့တယ္။
၁၂၂

ဦးဘုန္းျမ သူ႔သူေဌးကိုေျပာဖို႔ စကားေလးတစ္ခြန္းစာ
က်န္ေသးတယ္။ေျပာလိုက္ရင္းေကာင္းမလား။မေျပာပဲ
သူအတိုင္းပဲ ေနလိုက္ရမလား။သူ႔ဆရာ ဝမ္းနည္းရိပ္
ျပေနတာကို စိုးရိမ္မိတယ္။
မထူးပါဘူးေလ။ေျပာလက္စနဲ႔ ေျပာလက္စ,စကားကို
လက္စသတ္လိုက္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
" ဆရာ……ကြ်န္ေတာ္ အပူမရွာတတ္ဘူး။အပူအပင္
ကင္းကင္းနဲ႔ ဒီလိုပဲေနမွာပါ။ဆရာကေတာ္ကို ဒီလို
ေလး လိုးရတာေပ်ာ္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္ ဘာမွမျဖစ္
ခ်င္ဘူး။ျမျမကိုလည္း ဒီလိုပဲ ဆက္ဆံခဲ့တာပါ ဆရာ။
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ဘယ္မိန္းမဆီမွလည္း ခ်စ္ျခင္း
ကို မေမ်ွာ္လင့္ဘူး။လိုးရင္ၿပီးတာပဲ"
ဘုန္းျမအသံကသူၾကားရုံးေလးပါ။မတိုးမက်ယ္ေလး
ႏွင့္။အဆင္းေလွကားေလးနားေရာက္ေတာ့မွပဲဦးေက်ာ္
စြာ ဆီက အသံျပန္လာျပန္တယ္။
"…ဘုန္းျမ"
ဦးဘုန္းျမကိုလွည့္မၾကည့္ပဲ ေလွခါးေလးအတိုင္းဆင္း
သြားရင္း ေခၚလိုက္တယ္။
……………………………
ဦးဘုန္းျမထူးသံမေပးပဲ သူ႔ဆီကစကားသံကို အာရုံ
၁၂၃

ထားကာနားေထာင္ေနခဲ့တယ္။သူဘာေတြ ဆက္ေျပာ
စရာရွိေသးသလဲဆိုတာကိုေလ။
သူေလွခါးအတိုင္း ဆက္ၿပီးဆင္းသြားေနတယ္။ေလွခါး
ရင္းအနားေရာက္ေတာ့မွ ဖိနပ္ထိုးစီးရင္း စကားျပန္
ဆက္လိုက္တယ္။
"ညေန…တိုက္ေပၚက မီးဆလိုက္ျမင္ရင္ လာခဲ့လိုက္"
သူျပန္ေျပာမယ့္စကားကိုပင္ ဦးေက်ာ္စြာ နားေထာင္မ
ေနေတာ့ပါ။
သူ…ၾကက္ေမာက္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေရာက္ေနပါၿပီ။
ဦးဘုန္းျမဟာ ဒီည သူ႔သူေဌးဘာအစီအစဥ္ရွိသလဲဆို
တာကို စဥ္းစားရင္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ပုေပၚမွာ က်န္ေနခဲ့
မိတယ္။
သူ ဘဝကို ဒီလိုပုံစံႏွင့္ျဖတ္သန္းရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္
တုန္းကမ်ား မစဥ္းခဲ့မိဖူးပါ။ၿပီးေတာ့ ခုလိုအေျခအေန
မ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရျပန္ေတာ့လည္း ဘာရယ္မွ ထူးျခား
တယ္လို႔ မထင္မိျပန္ပါ။
အနာဂတ္ဆိုတာ သခ်ၤာေဗဒလို ပုံေသနည္းေတြထမ္း
ၿပီး တိက်မွဳမ်ားနဲ႔လာခဲ့တာမွ မဟုတ္ပဲေလ။
ခုေတာ့……………
ပိုေကာင္းပါလားေပါ့ဗ်ာ။
၁၂၄

ဦးဘုန္းျမတစ္ေယာက္တည္း ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္
တြက္ေျခကိုက္စြာ ၿပံဳးေနပါေတာ့တယ္။
မျဖစ္ေသးတာပဲ ရွိတယ္။
ေလာကႀကီးမွာ ေလာကႀကီးျဖစ္ေနေသးတာေသခ်ာ
ရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ဘာမွမရွိဘူးေပါ့ကြယ္။ေျမ
ႀကီးလက္နဲ႔ကိုင္လို႔ မိေနေသးရင္ေတာ့။

   ♥             ♥             ♥    

ယုိးဒယားးၾကက္ေမာက္ပင္ေတြကို အပြင့္ေတြပြင့္ရန္
တစ္လအလိုမွာကတည္းေျမက်က္ ႏြားေခ်းႏွင့္ယိုးဒ
ယားျဖစ္ဓါတ္ေျမၾသဇာႏွင့္အခ်ဳိးအစားက်ေရာေႏွာကာ
ထည့္ထားေပးခဲ့သည္။
အပုပ္ခံေျမပဲဖတ္အပ်စ္ရည္မ်ားကို အပြင့္အားကာင္း
ေစရန္အပြင့္စပြင့္ခ်ိန္တြင္ ေကြ်းထားၿပီးသားပင္။အပြင့္,
ပြင့္ခ်ိန္တြင္ မွဳိမကပ္ေစရန္ႏွင့္အပြင့္ေအာင္ႏွဳန္း
ေကာင္းမြန္ေစရန္ အပြင့္အားတိုးေဆး|ရြက္ဖ်က္ပိုး
သတ္ေဆးႏွင့္အပြင့္မွဳိသတ္ေဆး ေဆးသုံးမ်ဳိးသမ
သြားေအာင္ေရာေမႊကာ ေဆးဖ်န္းဘူးျဖင့္တစ္ပတ္
ႀကိမ္ ဖ်န္းေပးရသည္။
၁၂၅

အသီးတင္လာေသာအခါတြင္ အသီးႏုမ်ားအျပင္အခြံ
မ်ားတြင္ျမဴမွဳန္မ်ားႏွင့္ႏွင့္ႏွင္းရည္မ်ားတြင္ေပ်ာ္ပါလာခဲ့
ေသာအက်ဳိးမျပဳအက္ဆစ္ေငြ႕မ်ားကပ္ေနတတ္ပါ
သည္။
ၾကက္ေမာက္သီးႏုအခြံေမြးမ်ားအား တစ္ပတ္ႏွစ္ႀကိမ္ ေမာ္တာပန္႕ ေရပန္းႏွင့္လိုက္လံေဆးပက္ေပးရသည္။
သည္လိုမေဆးေပးလ်ွင္ ေအာင္သီးမလွမပ ျဖစ္သြား
မည္။ေရာင္းတန္း ေစ်းမရျဖစ္သြားပါမည္္။
မိမိတစ္ေယာက္တည္းလုပ္၍အလ်င္မမီလ်ွင္ အမ်ဳိးသ
မီးျခံအလုပ္သမႏွစ္ဦးေလာက္ေတာ့ ေခၚရတတ္သည္။
ျမျမကိုယ္အရင့္အမာျဖစ္မလာခင္တုန္းထိ သူမ ကူညီ
လုပ္ေပးသည္။မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုလည္းမရပါ။စား,အိပ္,လိုး ဤသုံးမ်ဳိးျဖင့္ကာလရွည္ေနထိုင္ပါက ဝဖိုင္းလာမည္
ဟု သူမကဆိုေလေတာ့ လုပ္ခြင့္ေပးရသည္။
ေတာင္ယာသူမ်ဳိးရိုးမွ ႀကီး့ျပင္းလာခဲ့ရေသာ ကရင္
တိုင္းရင္းသူေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သစ္ပင္မ်ားႏွင့္
ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္မ်ားကို ခ်စ္သည္။သီးပင္မ်ားကို
ျပဳစုေပးေနရလ်ွင္ စိတ္ေက်နပ္ေနတတ္သည္။
"ျမျမ အဆီအသားမ်ားရင္ ျမျမကို မခ်စ္ၾကေနမယ္"
သူမ ဒီအတိုင္းပင္ ရိုးရိုးေလးေျပာတတ္သည္။
၁၂၆

ျခံအေရွ႕ထိပ္စည္းရိုးနားေလး အနံ တစ္ဆယ့္ငါး|အ
လ်ား သုံးဆယ္ေပရွိ ကြန္ကရစ္ေလာင္း ေရေလွာင္
ကန္ ေဆာက္ထားသည္။ထိုကန္ေရမွတဆင့္ ငါးမတ္
လုံးဆိုဒ္ေရပိုက္တို႔ျဖင့္ အပင္အားလုံးဆီ သြယ္တန္း
ထားသည္။နံနက္ေနမထြက္မီတစ္နာရီစာ|ညေနေအး
ခ်ိန္သုံးနာရီစာ အပင္အားလုံးကို ပုံမွန္ေရလႊတ္ေပးပါ
သည္။ေန႔ခင္းခ်ိန္ေတာက္ေလ်ွာက္ ပင္မေရလႊတ္ပိုက္
၏ဘားကို ပိတ္ထားရသည္။ေျမဆီအပူခ်ိန္တက္လာ
ခ်ိန္၌ ေရလႊတ္ထားလ်ွင္ ေျမဆီႏွင့္ေရတို႔ အပူရွဳံး အ
ပူျမတ္ျဖစ္လ်ွင္ ေရပူဒဏ္ခံရမွဳေၾကာင့္ အပင္ခ်ဴခ်ာ
သြားတတ္ပါသည္။
ျမျမ ဒီကို စတင္ေရာက္ရွိခါစတြင္ "နင္" "ငါ" ဟုသာ
သုံးႏွဳန္းေျပာဆိုသည္။သူမကို သူမ "ျမျမ"ဟုနာမ္စား
ထည့္သုံးတတ္ရန္ မိုးမိုးကပင္ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးသင္ေပးခဲ့
ရသည္။ဦးေက်ာ္စြာက ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာ။ဒါကို သူ
က အထူးအဆန္းလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္။သူ႔မလူမွဳဓေလ့ကို
ေက်းနပ္လက္ခံသည္။
ျမျမသည္ ဒီျခံႀကီးကို ဦးဘုန္းျမဇနီးမယားတစ္ဦးအ
ေနျဖင့္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သူျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္မိမိေယာက်ၤား၏အခ်စ္ေတာ္ေတာသူလုံမငယ္
၁၂၇

ေလးျဖစ္မွန္း မိုးမိုး တပ္အပ္သိေနခဲ့သည္။မိမိအမ်ဳိး
သားကိုေက်ာ္စြာႏွင့္ျမျမတို႔ အေနက်ဥ္းက်ပ္မည္စိုး၍
သူမ,မသိသေယာင္ေနခဲ့သည္။
မိမိကဲ့သို႔မယားတစ္ဦးကို သေဘာထားႀကီးႀကီးထား
ကာ ကိုဘုန္းျမႏွင့္အခြင့္အေရးေပးလ်ွက္ ဘာမွမသိ
သလို ေနေပးခဲ့သကဲ့သို႔ ျခံထဲေရာက္ရွိလာေသာ မိမိ
လင္ေယာက်ၤား၏အခ်စ္ေတာ္လုံမေလးျမျမကိုလည္း
မိမိဘက္က မ်က္ႏွာလြဲေပးရလိမ့္မည္။သေဘာတူ
ၾကည္ျဖဴလက္ခံေၾကာင္း ေနေပးရလိမ့္မည္။သူ႔ဘက္
ကိုယ့္ဘက္ၾကည့္တတ္လ်ွင္ အသက္ရွင္သန္ေနထိုင္ရ
တာ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းသည္။
ျမျမသည္ ဒီေဒသမွာ ကိုဘုန္းျမဇနီးအျဖစ္ လူသိရွင္
ၾကား အမည္ခံရသည္။
ဒါေပမယ့္…။သူမကလည္း မိုးမိုးလိုပါပဲေပါ့။တကယ္
ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ခ်မေလးပင္။
မိုးမိုးက ဦးေက်ာ္စြာ၏ တရားဝင္ လူသိမယားတစ္ဦး။
ျမျမသည္ ဘီးလင္းမွကုန္းတစ္တန္ေရတစ္တန္ႏွင့္ဝင္
သြားရေသာေတာနက္အမည္း( မဲ)ေရာင္ေျမရြာငယ္မွ
မိုးမိုးမသိေအာင္ ထိုေဒသ၏ထိမ္းျမားမဂၤလာထုံးတမ္း
အတိုင္း လက္ထပ္ယူထားသည့္ ဓေလ့ထုံးတမ္းဝင္မ
၁၂၈

ယားတစ္ဦး။
ဘာေတြကြာျခားလဲဆိုေတာ့ ျမျမဒီကိုေရာက္ရွိလာ
ေတာ့ ကိုဘုန္းျမမိန္းမအျဖစ္ ခံယူထားရသည္သာ
ကြာျခားသည္။လူၾကားေကာင္းေအာင္ လုပ္ထားခဲ့
သည္။
လိုးတာ ခံတာက အတူတူပါ။သူလိုး ငါးလိုးပါ။
ခံတာကလည္း ဒီအတိုင္းပါ။ေယာက်ၤားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
အလိုးေညွာင့္ကို သူခံ ငါခံ ခံရသည္။
"မိုးမိုးက ႀကီးသူဆိုေတာ့ရွင္|ႀကီးသူအျဖစ္လုပ္ရတယ္
ေလ။"
ျမျမႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မအီမသာ မျဖစ္ခဲ့မိပါ။မိုးမိုး၏သ
ေဘာထားကို ကိုဘုန္းျမအား ဤသို႔ပင္ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါ
သည္။
ဦးေက်ာ္စြာ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေသာရက္မ်ားတြင္မွာ
ေတာ့ သူမ,ဘာမွမလုပ္ပါ။တကူးတကျပန္လာရသူကို
တပ္မက္ဆာေလာင္စြာအလိုးခံသည္။ဦးဘုန္းျမအလုပ္
ပါးေသာေန႔ခင္းမ်ားတြင္ မေခ်ာတစ္ေယာက္ ကိုယ္
ႏွစ္ေယာက္ျဖင့္နည္းစုံလင္ေအာင္ လိုးခဲ့ ခံခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္……
ေလးေယာက္ၿပိဳင္လိုးပြဲေလးမက်င္းပႏိုင္ေသးခင္ေလး
၁၂၉

မွာ ျမျမတစ္ေယာက္ ျပန္လာ၍မရေသာထာဝရခရီး
ကို ရုတ္တရက္ထြက္သြားေလသည္။
(သုံးေယာက္တြဲလိုးပြဲက်င္းပျဖစ္လ်ွင္ ျမျမအတြက္ အ
လိုးပန္းေခြႏွင့္ လြမ္းသူအမ်ွ ေဝရပါဦးမည္။)

   ♥             ♥             ♥    

ယိုးဒယားၾကက္ေမာက္က သီးထပ္မ်ဳိးဟုေျပာ၍ရ
သည္။
လက္ဦးသီးမွည့္သည္ႏွင့္ အသီးအားလုံးကို ဆြတ္ေပး
ရသည္။
ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အပင္အာဟာရ ျပန္ျဖည့္ေပးရ
သည္။အပြင့္အားတိုးဖ်န္းေဆးကို ျပန္ဖ်န္းေပးလိုက္
လ်ွင္ ေနာက္သီးအတြက္ အပြင့္မ်ားျပန္ထိုးလာသည္။

မွည့္လုမွည့္ခင္ ၾကက္ေမာက္ခိုင္မ်ားကို ေငးငူၾကည့္မိ
တိုင္း ျမျမကို လြမ္းနာက်ရသည္။ပ်ဥ္းကတိုးပ်ဥ္
ေထာင္အိမ္ပုေလးမွာ သူမ,မရွိ၍ သူမ ဒီၿခံကို မ
ေရာက္လာေသးစဥ္ကာေတြလို ေျခာက္ေျခာက္ႀကီး
ပ်င္းပ်င္းရိရိ ျပန္ျဖစ္သြားခဲ့ရျပန္သည္။
၁၃၀

သူမ,မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ သစ္ပင္ေတြေတာင္ ပ်င္း
ရိေလးလံထိုင္းမွဳိင္ေနခဲ့သည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။
ေလတိုးလိုက္လ်ွင္ သူတို႔၏အကိုင္းအလက္ အရြက္
မ်ားကို ယိမ္းထိုးလွဳပ္ရွား"က"ျပဖို႔ ပ်င္းခ်င္ေနၾကပါ
သည္။
ေတာငွက္တို႔သည္ အခါတိုင္းေန႔အိပ္တန္းဝင္ခ်ိန္မ်ား
ကဲ့သို႔ သူသူငါငါ အသံ သံၿပိဳင္မျမည္ၾကေတာ့သလို။
တိတ္ဆိတ္ေနၾကလ်ွက္သား။
ညေနခင္းေနဝင္ခ်ိန္တို႔၏ သက္ဝင္မွဳမ်ားကို သူမ
၏ သြားေလရာဆီသို႔ ယူငင္သြားလိုက္ၿပီလား။

♥အထီးက်န္သြားတဲ့အိမ္ကေလးဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ စုန္းစုန္းခ်ဳတ္ကုန္တယ္။

♥အထီးက်န္သြားတဲ့အိမ္ကေလးဟာ
ေနဝင္ခဲ့ေပမယ့္
သူ႕ရဲ႕ညတာရွည္ႀကီးကို ကူးျဖတ္ရခက္တယ္။

♥အထီးက်န္သြားတဲ့အိမ္ကေလးဟာ
အိပ္ရာဝင္အခမ္းအနားသိမ္ငယ္ခဲ့ရတယ္။
၁၃၁

♥အထီးက်န္သြားတဲ့အိမ္ကေလးဟာ
ခဏ,ခဏ လန္႕ႏိုးလြန္းလို႔
အိပ္ေရးမရျဖစ္ခဲ့တယ္။

♥အထီးက်န္သြားတဲ့အိမ္ကေလးဟာ
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ႀကီးႏွင့္
မိုးလင္းေနာက္က်တာကို သူမုန္းတယ္။

   ♥             ♥             ♥    

ဦးဘုန္္းျမ ျခံအလုပ္လက္က်န္ ေတာက္တိုမယ္ရအ
လုပ္,လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို သြက္သြက္လက္လက္
ႏွင့္ေကာက္လုပ္လို႔ၿပီးသြားေလေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖး
ရွိ ေရစည္တြင္ ဇိမ္ေျပနေျပေရခ်ဳိးေနသည္။
ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္သူမွလည္းမျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္
မို႔အဝတ္အကုန္္ခြ်တ္ခ်ဳိးေနက်အက်င့္အတိုင္း ခ်ဳိးေနခ့ဲ
သည္။
မိမိတစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ႔ဆပ္ျပာပြတ္တိုက္သည္။မ်က္
လုံးထဲ ဆပ္ျပာရည္စပ္က်ိက်ိျဖစ္လာကာ မ်က္ႏွာကို
ေရသုံးေလးဖလားျဖင့္ ေဆးခ်လိုက္သည္။
၁၃၂

မိမိ၏လက္ေမာင္းတစ္စုံမွာ ၾကြက္သားစိုင္အဖုအထစ္
အရစ္အခ်ဳိင့္ႀကီးငယ္တို႔ျဖင့္ေတာင့္တင္းရုန္းၾကြလွကာ
ၾကည့္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
ရင္အုံျဗက္က်ယ္ႀကီးေပၚဝယ္ ရင္စိုင္မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္
တို႔သည္လည္း ဟည္းထည္လွသည္။
အလိုးအေဆာင့္ေနရာတြင္ မိမိအားအထားရဆုံးခါးကို
အားထည့္ေပးႏိုင္သည့္ေပါင္ၾကြက္သားတို႔သည္လည္း
မာေၾကာလ်ွက္ၾကြက္သားမ်ားႏွင့္တစ္တစ္ကားကားရွိ
လွသည္။
ေယက်ၤားပီသေသာ မိမိခႏၶာကိုယ္ထည္တည္ေဆာက္
ထားမွဳကိုျမင္သြားသူအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ သူမတို႔
၏စိတ္ကူးနယ္ပယ္ကာမဆက္ဆံေရးဆီဆြဲသြင္းခ်င္စ
ရာ ရင္သပ္ရွဳေမာဖြယ္ေကာင္းေလသည္။
ျမျမရွိတုန္းကဆိုလ်ွင္ မိမိေရခ်ဳိးေလတိုင္း ေနာက္ေဖး
တံခါးေပါက္တြင္ ထိုင္ၾကည့္ေနတတ္သည္။ေရခ်ဳိးၿပီး
ကိုယ္ေပၚတင္ေနေသာ ေရေပါက္သီးမ်ားကို ကိုယ္
သုတ္ပဝါႀကီးႏွင့္ သူမကိုယ္တိုင္ မက္မက္ေမာေမာ
ျဖင့္သုတ္ေပးေနက်ပင္။သူမစိတ္ထိန္းမရျဖစ္လာလ်ွင္
ဟန္ေဆာင္မေနတတ္ပါ။ထိုေနရာမွာပင္ ရင္ေမာလူ
ေမာ ထိုင္မွဳတ္ေပးခဲ့သည္။
၁၃၃

ထို႔ေၾကာင့္ေရခ်ဳိးလည္း သူမကို တမ္းတမိရသည္။
ေရးခ်ဳိးသည့္ေရစည္ေနရာတြင္ လိုးၾကရသည္လည္း
တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ဆြဲေဆာင္မွဳတစ္ခုဟု သူေတြးသည္။
ျမျမေရး မွဳတ္ေပးရင္း ညည္းသံေတြ ထြက္လာတတ္
သည္။
"ျပြတ္..ျပြတ္…အည္းအင္း…ျပြတ္..ပလတ္…အီအီအမ္"
သူမစိတ္ကို ဘယ္ေတာ့မွထိန္းမထားတတ္ခဲ့ပါ။စိတ္ပါ
ရင္ ပါသည့္အတိုင္း အသံထြက္သည္။
ျမျမက အမွဳတ္အစုပ္ ကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္သည္။
သ်ွာျဖားေလးႏွင့္လီးထိပ္ႀကီးကိုထိုးဆြကစားေပးတတ္
သည္။အမွဳတ္ေစတာနာႀကီးသူျဖစ္သည္။သူမ၏သ်ွာ
ျဖင့္လီတံႀကီးကိုေစးေစးပိုင္ပိုင္ေလးပတ္ထားကာ ပြတ္
ဆြဲသြားလ်ွင္ ဦးဘုန္းျမႀကီး ေခါင္းေလးတေမာ့ေမာ့ႏွင့္
ညည္းရသည္။
"အား အား ျမေလးရယ္…အင္ အင္အာ"
မိမိညည္းသံၾကားေလ ျမျမေလးက ေစတာနာထက္
သန္လာေလေလပဲ။
သူမႏွဳတ္လႊာအိအိေလးျဖင့္ လီးတံလုံးပတ္ေရျပားေပၚ
ပတ္ပတ္လည္ကို ပြတ္ေပး တိုက္ေပးသည္။
ထိုအခါ မိမိက သူမ၏ဆံႏြယ္ရွည္ႀကီးကို လက္ျဖင့္
၁၃၄

ေနာက္ကေန စုဆြဲထားရေလသည္။
"အိုး…ဟီးးး…ေကာင္းလွခ်ည္းလားျမျမရယ္"
ျမျမကလည္း မိမိေကာင္းလ်ွင္ ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္အ
စြမ္းျပတတ္သူျဖစ္သည္။
မိမိလိင္တံႀကီးကို သူမပါးေဇာင္ထဲ ထည့္ပစ္ကာ စုပ္
ထားလ်ွက္ ႏွဳတ္ခမ္းလႊာျဖင့္ ဖိဖိခ်လိုက္ ဒစ္ျဖားထိ
ျပန္ကာဆြဲထုတ္လိုက္ ဖိသြင္း ဆြဲထုတ္နည္းျဖင့္ ျပဳစု
ေပးတတ္သည္။
ႏွဳတ္ခမ္းကို က်ပ္ေနေအာင္ အားယူထားေတာ့ အသံ
ဖိသံ ဆြဲသံမ်ားျမည္ေလသည္။
"ျပြတ္ ပလစ္,ျပြတ္ ပလစ္,ျဗိ ပလပ္,ျဗိျဗိ"
သူမလက္တစ္ဘက္ လီးတံရွည္ေမ်ွာေမ်ွာ မာမာ
ေတာင္ေတာင္ကို ထိန္းစုပ္ေနရင္း သူမ၏က်န္လက္
တစ္ဘက္ျဖင့္ ပိပိတစ္ခုလုံးကိုပြတ္တင္ ပြတ္ခ်လုပ္
လိုက္ ေစာက္စိကို နာနာေလးႀကိတ္ပြတ္လိုက္။သူမ
လက္ေခ်ာင္းမ်ား ေစာက္ေခါင္းထဲထိုးထည့္ကာ ၿပီး
လ်ွင္ ဝင္ခ်ည္ ထြက္ခ်ည္လုပ္ေပးလိုက္ႏွင့္။
"အားအင္အင္း အီအား…စလစ္ စလတ္ ဆလြတ္"
သူမေစာက္ေခါင္းျမည္သံၾကားရရင္ မိမိစိတ္ထန္လာရ
စၿမဲေပ။ မိမိခါးကို သူမပါးစပ္ဆီေကာ့ေပးရင္း ေညွာင့္
၁၃၅

သြင္းေပးသည္။
"ပလြတ္ ပလြတ္ ပလြတ္ပလြတ္"
"အြန္႕အြန္႕အြန္႕အြန္႕"
ထိုအခါ သူမသည္ အသက္ရွဴေအာင့္ထားလ်ွက္ ခံ
ေပးသည္။အြန္႕အြန္႕အြန္႕ႏွင့္ေပါ့။
သူမေနာက္က ဆံေကသာကို လက္ျဖင့္စုကိုင္လ်ွက္
သူမပါးစပ္ထဲခပ္သြက္သြက္ေလး လီးကိုဆတ္လိုးေပး
လိုက္ရင္ သူမ ပါးစပ္ကိုေပးကာ လီးတံကို သူမ
လည္မ်ဳိထဲ ဝင္ေရာက္ေစသည္။လည္မ်ဳိတြင္းကေန အခြ်ဲပါလိုက္ထြက္လာတယ္။လိုးရ ေဆာင့္ရတာ ပိုၿပီး
သက္ဝင္ၾကမ္းတမ္းလာျပန္ပါတယ္။
"ဂလု ဂလု ဂလုဂလုတ္ ဂလုဂလုတ္"
လည္ခြ်ဲလိုက္တဲ့အခါ ျမည္သံက တစ္မ်ဳိးျဖစ္သြားတာ
ကို မိမိတို႔ကာမအဟုန္ကို ျမွင့္တင္ေပးလိုက္သလိုပါ
ပဲေပါ့ေလ။
"ဇြတ္..ျပြတ္"
လီးတံကို သူမပါးစပ္မွ ဖယ္လိုက္တယ္။
"အားအအဟ..ရၿပီ ကိုဘုန္း"
သူမ အသက္ဝေအာင္ ရွဴလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ေျပာ
ပါတယ္။
၁၃၆

"ျမေလး အလိုးခံေတာ့မယ္။ေစာက္ပတ္က ကိုဘုန္း
လီးကို ေတာင္းေနၿပီ။မေနတတ္ေတာ့ဘူး။လိုးေပး"
"ဘယ္လိုခံခ်င္လဲ ေစာက္ပတ္က"
"ကိုဘုန္း လိုးခ်င္သလိုး။လီးေကာင္းရင္ ပုံမေရြးဘူး|ျမ
ေစာက္ပတ္က ဆြဲစားပစ္မယ္ လီးကို"
"ျမေလး ေရစည္ေဘာင္ကို လက္နဲ႔ေထာက္အားယူ
လိုက္ေလ။ကို ေနာက္ကေန ေဆာင့္လိုးမယ္"
ျမျမက ခ်က္ခ်င္းမတ္တပ္ထၿပီး ေရစည္ေဘာင္ကို
လက္ေထာက္လ်ွက္ ကုန္းေပးလိုက္တယ္။သူမ ခါးကို
ႏွိမ့္ခ်ၿပီး တင္ပုဆုန္အိုးကို ေနာက္ဘက္ဆီ ပိုေကာ့
ပစ္ေပးလိုက္တယ္။
"ဟြန္႕ဟြန္႕"
ဦးဘုန္းျမဟာ အေနာက္ဆီျပဴထြက္ေနတဲ့ျမျမပိပိကို
ၾကည့္၍ ကာမဆႏၵမ်ား မုန္တိုင္းထန္လာတယ္။ဟြန္႕
ကနဲ႕ ဟြန္႕ကနဲ႕ပဲ။

လိင္တံရွည္ႀကီးကလည္း ေငါက္ကနဲ႕ ေငါက္ကနဲ႕ တ
ဏွာအရသာကို သိတယ္ေလ။
လီးဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးက သူမပိပိႏွဳတ္ခမ္းကိုစတင္နမ္းမိ
သည္ႏွင့္ ျမျမရဲ႕ဖင္ဆုန္ႀကီး အျငိမ္မတည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
၁၃၇

လွဳပ္လွဳပ္ရမ္းရမ္းျဖစ္ေနတယ္။ဖင္ဆုန္ကိုပစ္ပစ္ထည့္ေနတယ္။လီဒစ္ဖူးကို သူမပိပိကအမိဖမ္းတယ္။ပိပိက
လည္း ရြစိရြစိနဲ႔လီးတံကို စုပ္သြင္းပစ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါ
တယ္။
ဦးဘုန္းျမဟာ သူ႔လိင္တံကို ျမျမဖင္အကြဲေၾကာင္း
ေလးတေလ်ွာက္မွာအတက္အဆင္းလုပ္လိုက္ေတာ့…
"အဟင့္ အဟင့္ ကိုဘုန္း"
ျမျမ ခရာသံ မညီမညာနဲ႔ ဖင္ပုဆုန္ႏွစ္ျခမ္းကို ဝါး
လက္ခုပ္ တီးသလို တီးေန ရိုက္ေနတယ္။လီးတံကို
သူမ ဖင္းသားလုံးဝန္းႏွစ္ျခမ္းနဲ႕ ခ်ီေပြ႕ေျမွာက္ကစား
ေနသလိုပင္။ဖင္လက္ခုပ္နဲ႕ ကေလးခ်ီေျမွာက္ေနသူ
ျမျမ။
ဦးဘုန္းျမလိင္တံေျပာင္လက္လက္ႀကီးကလည္း ဖင္
အကြဲေၾကာင္းထဲမွာ ခုန္တမ္း ကစားေနတယ္။
"ျမ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့မယ္။အိုးအားပါးပါး…ျမ
ေစာက္ဖုတ္ေလး ပြင့္ေနၿပီ"
ျမျမေျပာတာနဲ႔လွဳပ္ရွားပစ္လိုက္တာႏွင့္က တစ္ခ်ိန္အ
တြင္းမွာရယ္ပါကြယ္။
"ၿဗိ…ဇြတ္ ဘြတ္"
အားယားယား…အမိုးေရး…သမီးေကာင္းလိုက္တယ္။
၁၃၈

သူမ ေစာက္ေခါင္းက်ပ္က်ပ္ထဲဆီ လိင္တံရွည္ႀကီးက
ဝင္ေရာက္တပ္စြဲမိတာနဲ႔ ေကာင္းလြန္း ထိလြန္းလို႔
ထင္ရဲ႕။ ျမျမေလးဟာ ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္သြားကာ
သူမ အမိုးကို တိုင္တည္မိသြားတယ္။
"အား…ျမေလးရယ္…ကို႔လီးကို ျမေစာက္တြင္းသားေတြ
ယုယေပးေနတယ္ ျမရယ္။တင္းတင္းက်ပ္ႀကီးနဲ႕ေလ"
ေစာက္တြင္းက ေတာ္ေတာ္သန္စြမ္းလွတယ္။ပိပိက
အီစိမ့္ေနေအာင္ ညွစ္ေနေလေတာ့ လိင္တံကို ျပန္
ႏွဳတ္ရတာ သိပ္ခံစားရတယ္။
"ေကာင္းလိုက္တဲ့ေစာက္ဖုတ္"
အလစ္မွာ အမိခံလိုက္ရတယ္။လိင္တံႀကီးကို ျပန္ဆြဲဖို႔
ကို ႏွဲ႕ႏွဲ႕ေပးရတယ္။လီးဒစ္မွာ စစ္စစ္ စစ္စစ္နဲ႔စုပ္တာ
ကို လီးႀကီးေတာင့္ခံရတယ္။
ေစာက္ရည္တြဲေလာင္းတန္းႀကီးေတြ လိင္တံထြက္အ
လာပတ္ပတ္လယ္မွာ တင္ခံေနတယ္။
လီးတံဒစ္ဖူးေပၚလာေတာ့ ေစာက္ပိေလး ဟစိဟစိ
ေလးျဖစ္ျပေနလိုက္တာမ်ား ဘာေျပာေကာင္းလဲ။
သူမေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ ကားကားေလးလုပ္ၿပီးေကာ့
ခံေနတာရယ္ေၾကာင့္ေလ။
သူမေခါင္းက မိမိဘက္ဆီ လည္လာတယ္။ႏွဳတ္ခမ္း
၁၃၉

ေလးစူစူကေလး ျဖစ္ျပေနတယ္။ဖင္ကလည္း ဟန္
ေရးျပ ယိမ္း"က"ေနတယ္။
"ရွီးးး"
လိင္တံကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္ပစ္
ေပးလိုက္တယ္။ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုးတယ္။
ျမျမလည္းပဲ ပစ္ပစ္ၿပီး ေနာက္တြန္းေလးနဲ႔ ဘက္ျပန္
ေဆာင့္ခံေနေတာ့တယ္။
"ဘြတ္ ဘြတ္ဘြတ္ဘြတ္|ဘြတ္ ဘြတ္ဘြတ္ဘြတ္"
လိင္တံတစ္ဆုံး ဆြဲထုတ္ၿပီး တစ္ခ်က္ေဆာင့္သြင္း
သုံးခ်က္ဆက္တိုက္ ကပ္ေညွာင့္ကာ လိုးေနတယ္။
"ကိုဘုန္း မီးရထားခုတ္လိုး လိုးေတာ့ လိုး"
သူမ ေျပာသလို ဦးဘုန္းျမ လိုးေပးလိုက္ေတာ့ လိုး
စည္ေတာ္ႀကီးက အသံဗလံ ေျပာင္းျမည္သြားတယ္။
"ဘြတ္ဘြတ္…ဘတ္ဘတ္|ဘြတ္ဘြတ္…ဘတ္ဘတ္"
"ကိုဘုန္း ျမျမ ဘူတာေရာက္ခ်င္ေနၿပီ…"
ဘုန္းျမလီးႀကီးက နားပါေနသလိုပဲ။သူမ ၿပီးခါနီးသံ
ဘူတာဆိုက္ခါနီးသံၾကားေတာ့ ခုတ္လိုးခ်က္ေတြလ်င္
ျမန္လာတယ္။
လီးတံႀကီးကလည္း သူမေစာက္ဖုတ္ထဲမွာလိုးေန
ရင္းနဲ႔ ပါးျပင္းေထာင္ ၾကြလာတယ္။ပိုထြားတယ္။
၁၄၀

ေစာက္ဖုတ္ကလည္း အလိုးခံလို႔ အရသာအေတြ႕ဆုံး
ဆုံမွတ္ကို ေရာက္လာတယ္။လီးပါးျပင္းထေနတာကို
ပိပိက်င္း,က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဟာ နယ္ေပးတယ္။
"အားအားအားအားအားအာာာား"
"ၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိ~~~~~~~~~~~~~"
"မနားတမ္းကပ္ေညွာင့္ပစ္…အင္း အင္း…ေညွာင့္"
ေစာက္ပတ္ညွစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ လီးကလည္း တထုတ္
ထုတ္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။သုတ္လႊတ္ဖို႔ တာစူေနပါၿပီ။
"အားအားအားအီးအားအားအီ"
"အထဲမွာ လႊတ္လိုက္ ကိုဘုန္း…ဟုတ္ၿပီ ေဆာင့္ပါ
ေကာင္းတယ္ အေကာင္းဆုံး အြန္႕အြန္႕အြန္႕အားးးးးးး
ၿပီးၿပီ…။ဆက္ေဆာင့္ မရပ္လိုက္နဲ႕"
"ၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိ~~~~~~~~~~~~~~~~~"
"ျမျမ ကို ပန္းထုတ္ေတာ့မယ္"
"ေစာက္တြင္းေခါင္းအဆုံးထဲ ပန္းထည့္ေပး"
ျမျမ အဲလိုေျပာၿပီး အသက္ေအာင့္ထားလ်ွက္ ပိပိ
ေလးကို အားကုန္ညွစ္ပစ္တယ္။
"ၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိၿဗိ~~~~~~~~~"
"အိုဟိုးးး"
သူမရဲ႕ေစာက္ေခါင္းအဆုံးထဲလရည္ပန္းလႊတ္ထည့္
၁၄၁

ေပးလိုက္တယ္။
"အားအင္းအင္းအာ့ ျမထိတယ္…ထိတယ္…အီးး"
   
     ♥           ♥              ♥    


ဦးဘုန္းျမတစ္ေယာက္ သူ႔လိင္တံကို ညေနခင္းေလ
ေအးစိုစိုဆြတ္ေလး လာဟပ္တာကို ခံစားမိတယ္။
သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ရွိတဲ့ေမြးအမ်ွင္ေပါက္မ်ားကေနၿပီး
ဘုသီးေလးေတြထလာတယ္။
ဒါနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ သတိျပန္ထားမိလိုက္တယ္။ျမျမေလး
သူ႔နားမွာ မရွိပါ။ဘယ္ရွိပါ့မလဲ။ျမျမဆုံးသြာတာကို သူ
အသိျပန္ရလိုက္တယ္။
သူေရခ်ဳိးတုန္း အၿမဲတမ္းေနာက္ေဖးတံခါးေပါက္မွာ
ထိုင္ၾကည့္ေနတတ္ၿပီးကိုယ္ပုဝါႀကီးနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ
တင္က်န္ေနတဲ့ေရစက္ ေရေပါက္ေတြသုတ္ေပးတတ္
တဲ့ျမျမေလးကို သတိရလာၿပီး ေရးခ်ဳိးေရရင္း ျမျမကို
လြမ္းဆြတ္အေတြးေတြ နယ္ကြ်ံခဲ့ရတယ္။
ကိုယ့္လိင္အဂၤ ါကို ဆပ္ျပာတိုက္ရင္း ျမျမေလးနဲ႔လိုး
ေန ေဆာ္ေနတဲ့အမွတ္နဲ႕ မိမိဖာသာစိတ္ေျဖဂြင္းထု
၁၄၂

ေနမွန္းသိလိုက္မိေတာ့ နည္းနည္းရွက္သလို ျဖစ္သြား
ပါ။ဒါေပမယ့္ မိမိအေတြးထဲျမျမဝိဥာဥ္က လာၿပီးအ
လိုးခံသြားတယ္ဆိုေတာ့ ရင္မွာပီတိျဖစ္ရတယ္။
"ျမျမေလးေရး……ျဖစ္ခဲ့သမ်ွေတြကိုယ့္မွာထားခဲ့ပါကြယ္
မင္း ေကာင္းရာဘုံဘဝဆီကို စိတ္ခ်သြားပါ။အခ်ိန္
က်ရင္ ကိုယ္ မင္းဆီ လိုက္လာပါမယ္ကြယ္…"
ျမျမေလး မလြတ္မကြ်တ္ျဖစ္ေနမွာ စိုးရိပ္စိတ္ျဖင့္ ဦး
ဘုန္းျမ တီတိုးစြာေရရြတ္ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
သုတ္ရည္ေတြ ေပက်ံေနတဲ့မိမိလိင္ကို ဆပ္ျပာေသ
ခ်ာတိုက္ေပးၿပီး ေရခ်ဳိးတာကို လက္စသတ္လိုက္ပါ
တယ္။
အဝတ္အစားလဲတယ္။ဆံပင္ပုံကို က်က်နနဖီးတယ္။
ၿပီးေတာ့ 5 moives စေလာင္းလိုင္းကလြႊင့္တဲ့ေကာင္း
ႏိုးရာရာေတြ ဟိုႏွိပ္ဒီႏွိပ္နဲ႔ၾကည့္ေနရင္း တိုက္ႀကီးဆီ
က ထမင္းစာအေခၚကို ေစာင့္ရတယ္။
ဒီလိုပါပဲကြယ္
ဘဝဆိုတာ……
ေကာင္းႏိုးရာရာ ေရာက္တာရာေတြလုပ္ရင္းနဲ႔
ေနာက္ဆုံးေတာ့ (ေကာက္ကာငင္ကာ)
ေခၚရာေနာက္ဆီလိုက္ပါသြားရတယ္။
၁၄၃

အသက္ရွင္ေနခ်ိန္ ႐ရွိထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ျပကၡဒိန္ေန႔
ရက္ေတြနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ေနထိုင္ပါ။လုပ္ခ်င္သ
မ်ွအရာေတြ လုပ္ခဲ့ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အမွဳိက္ကိုယ္
သိမ္းဆည္းၿပီးမွဒီကမ႓ာေလာက,ကေန ေအးေအးလူ
လူ ထြက္သြားပါ။
အသက္ရွင္ခ်ိန္မွာ အမွားေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ထား
တယ္။ကိစၥမရွိပါဘူး။ကိုယ့္တရား ကိုယ္စီရင္ၾကတဲ့
လူသတၱဝါျဖစ္ေနလို႔ အဲဒီအတြက္တာဝန္ယူပါ။တာဝန္
ခံပါ။
အမွဳိက္ေလးေတြ ေကာက္သိမ္းပါ။ကိုယ့္သမိုင္းကို
ကိုယ္တိုင္လက္စသတ္သြားပါ။အမွန္တရားေတြ ေရာက္ခ်မလာေသးတဲ့အခ်ိန္ကာလအပိုင္းအျခားမ်ားမွာ လူမွန္သမ်ွ မွားေနတယ္။မွားၾကတယ္။မွားၿပီးေသ သြားၾကတယ္။
အနီးစပ္ဆုံး အမွန္တရားဆိုတာ မရွိေပဘူး။မမွန္ရင္
မွားတယ္။သခ်ၤာေဗဒေတြလိုလည္း အေျဖမွန္အတြက္
ပုံေသနည္းအမ်ားအျပားရွိမေနပါ။ပုံေသနည္းမရွိပါ။အ
စားထိုးၿပီး တြက္ခ်က္ေနသမ်ွ ကာလပတ္လုံး မွားေန
မယ္။ဆက္ၿပီး မွားဦးမယ္။
စၾကဝဠာႀကီးတစ္ခုလုံးစာအတြက္ အမွန္တရားဟာ
၁၄၄

တစ္ခုတည္း(ထဲ)ပါ။
မ်ားမ်ားမွားမိရင္ အမွန္နဲ႔ပိုနီးလာတယ္။အဲဒါ မမွန္ပါ
ဘူး။
အမွားမ်ားမ်ား မွားမိရင္ အမွားဘက္ကို ပိုယိုင္သြား
ပါတယ္။အမွားတစ္ခုေနာက္မွာ အမွားေတြပဲ ထပ္ကာ
ထပ္ကာရွိတယ္။ စမွားရင္ ေနာက္ဘယ္ေတာ့ခါမွ မ
မွန္ေတာ့ဘူး။အမွန္နဲ႔အမွားဆိုတာ ျပဒါးတစ္လမ္း သံ
တစ္လမ္းျဖစ္တယ္။စမွားမိရင္ ေနာက္ထပ္မမွားမိ
ေအာင္ပဲ တတ္ႏိုင္မယ္။မွန္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ
ဘူး။
အမွားနည္းေအာင္ ေနသြားၾက။အမွားနည္းနည္းနဲ႔ေသ
ၾကပါ။
မမွန္တာကို ဝမ္းမနည္းပါႏွင့္။မမွန္မယ့္အတူတူ အ
မွားနည္းေလးနဲ႔ ေနလို႔ရတယ္။ေသလို႔လည္းရတယ္။
ေနမေပ်ာ္လည္း ေသမွာ။ေနေပ်ာ္ၿပီး ေသပါ။
အမွားနည္းေတာ့ အမွဳိက္လည္း နည္းမယ္။ကိုယ့္အ
မွဳိက္ ကိုယ္ျပန္ေကာက္သိမ္းရတာ အလ်င္မီေအာင္
အမွဳိက္နည္းေအာင္ ေနပါ။
ရုပ္သံလိုင္းေတြ ဖြင့္ထားေပမယ့္ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။
တစ္ခါတေလ ေတြးမိပါတယ္။ရုပ္သံလိုင္းဆိုတာ……
၁၄၅

ကမ႓ာ့အမွဳိက္ပုံႀကီးနဲ႔တူတယ္။ သူတို႔စိတ္ကူးစိတ္သန္း
ေတြ|သူဝါဒျဖန္႔ခ်င္တာေတြ|အမွဳိက္စမ်ားနဲ႔ခ်ဳပ္လုပ္
ထားတဲ့ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမွဳေတြ|နည္းပညာေယာင္
ေဆာင္ထားတဲ့ေငြစကၠဴျဖစ္လြယ္တဲ့ထုတ္ကုန္ေတြ စ
တဲ့အမွဳိက္မ်ားဟာ ရုပ္သံထဲလာပစ္ေနၾကသလိုပါပဲ။
ရုပ္သံအစီအစဥ္ေတြလည္း ထပ္ၿပီးစီထားတဲ့အမွဳိက္
ထုပ္မ်ားပါပဲ။
ရုပ္သံလိုင္းေပၚကေနတဆင့္ ကမ႓ာသူကမ႓ာသားမ်ား
ေခါင္းေပၚကို အမွဳိက္စမ်ားေတြ ပစ္တင္ေနပါတယ္။
ေတာ္ၿပီ။ေခါင္းေပၚမွာ အမွိဳက္စမ်ားနဲ႔ ပြကုန္ၿပီ။ဘယ္
သူ သိမ္းမလဲ။
ေျဖေဖ်ာ္ေရးလိုလို ဘာလိုလို ညာလိုလိုနဲ႔ မိပ္ကပ္နဲ႔
ရုပ္ဖ်က္ထားတဲ့အမွဳိက္ပုံဟာ သင္တို႔ရဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ
တီဗီြတစ္လုံးအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ေနရာယူထားသည္ကို
သတိျပဳၾကပါသလား။
မ်က္လုံးျပတင္းေပါက္ကတဆင့္ သင့္စိတ္ထဲဆီအ
မွဳိက္တြန္ခ်ေနတယ္။
နားေပါက္ကတဆင့္ သင့္ရင္ဘတ္ထဲကို အမွဳိက္ေတြ
လွဲခ်ေနတယ္။
သင့္ကိုယ္ေပၚမွာ သင့္ကိုယ္တြင္းမွာ ကမ႓ာတစ္ခုလုံး
၁၄၆

ရဲ႕အမွဳိက္စေတြနဲ႔ျပည့္ေနလိုက္တာမွ သင့္အမွဳိက္အ
တြက္ေတာင္ သင့္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက ေပးစရာေနရာ
လြတ္ မရွိေတာ့ဘူး။

ေတာ္ေတာ့္ကို ရွဳပ္ေထြးတဲ့အရာေတြပါပဲ။တီဗီြဆိုတာ
ရွဳပ္ပြေနတဲ့ ဗီဒုိတစ္လုံးပါပဲေလ။ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အ
မွဳိက္ေတြထြက္က်လာၿပီး ကိုယ့္ဆီလြင့္ဝင္လာတယ္။

ဦးဘုန္းျမ တီဗီြရီမုကိုလွမ္းယူလိုက္၍ ပါဝါပိတ္ပစ္
လိုက္ပါတယ္။ကိုယ့္အမွဳိက္နဲ႔ကိုယ္ပင္ ေနရာမရျဖစ္
ရတဲ့အထဲ ပလီပလာသတင္းေတြ ၾကည့္ရွဳနားေထာင္
ေနလ်ွင္ ပို၍ဆိုးေခ်မည္မဟုတ္ပါလား။
"××××××××××××××××××××"
တိုက္ႀကီးဆီမွ ဒင္နာဘဲလ္သံ ျမည္လာပါသည္။
"×××××××××××××××××××"
ထမင္းစားရတာ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းသူ ရွိပါသလား။
*………ဒါဆိုရင္………*
"ေပါင္မုန္႔ ျဖစ္ျဖစ္|ေခါက္ဆြဲျဖစ္ျဖစ္ စားပါ"
ဟုအႀကံျပဳပါသည္။ဦးဘုန္ျမ ညေနစာစားရန္ တိုက္
ႀကီးဆီသို႔ ထထြက္သြားပါၿပီ။
၁၄၇

    ♥             ♥             ♥  


ျမန္မာအမ်ဳိးမ်ား၏ဘဝအနာဂတ္ႏွင္ကံၾကမၼာအလွည့္
အေျပာင္းတို႔သည္ သူမတို႔လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေန
ထိုင္သည့္အမ်ဳိးသားတစ္ဦးေပၚတြင္ တိုက္ရိုက္မူတည္
ေနရျခင္းအေျခအေနသည္ ယေန႔တိုင္ ေခတ္စားေန
ေသးပါ၏။ေခတ္မီေနေသးသည္။
အမ်ဳိးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးဟူက႑အရပ္ရပ္မွ လက္
တီးလက္ေမာင္းတန္း ေၾကြးေၾကာ္ေနခဲ့ၾကေသာ္ျငား
လည္း ရင္ေဘာင္းတန္းႏိုင္ၾကဖို႔ ခက္ခဲေနေသးသည္။
ေလာကဓံတရားအဖုံဖုံခရီးၾကမ္းႀကီးမ်ားက သူမတို႔၏
ေရွ႕ေမွာက္ဝယ္ အရံအဆီးျဖစ္ေနပါေသးသည္။ေခတ္
တစ္ေခတ္၏ညစ္က်ယ္က်ယ္စနစ္ႀကီးမ်ားတြင္ အ
ေမွာင္က် အက်ဥ္းခံေနရပါေသး၏။
သို႔ေသာ္ လက္ညွဳိးထိုးညႊန္ကာ ျပစ္ပုံခ်၍ရေသာ ခိုင္
လုံသည့္အေထာက္အထားကိုကား ဖြယ္ဖြယ္မယ္မယ္
ရွိမေနတတ္ခဲ့ေပ။
သူမတို႔ကိုယ္တိုင္ပင္ ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႕သိုက္ၿမံဳေလး
ဆီမွ လြတ္ရာကြ်တ္ရာသို႔ ရုန္းထြက္ရန္ မဝံမရဲျခင္း
၁၄၈

မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။မိမိတို႔ကိုယ္ကို မိမိတို႔လုံၿခံဳယုံၾကည္
စိတ္ခ်ရမွဳမ်ား က်ဥ္းေျမာင္းေနပါေသးသည္။လြတ္
ကြ်တ္ႏိုင္မည့္ေျခလွမ္းမ်ား ဖင့္ေႏွးတုံ႔ဆိုင္းေနပါေသး
၏။
သမိုင္းေပးတြင္ သူမတို႔လက္မ်ားျဖင့္ ေရးေလ့ေရးထ
မ်ားႏွင့္ ေရးလက္စမရွိေသးပါ။အစဥ္အလာတစ္ခု၏
ေနာက္ႀကိဳးမ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္းၾကာျမင့္စြာ က်င့္သားရ
စြာျဖင့္ အသားက်ခဲ့ရသည္။ကိုယ္ပိုင္ဘဝအတြက္
လမ္းစမဲ့ေနပါေသးသည္။
သူမတို႔ကိုယ္ပိုင္လမ္းကို ႀကံဆခြင့္မ်ား ပြင့္ေနပါလ်ွက္
ပင္ ေရွးယခင္ထုံတမ္းအစဥ္အလာမ်ားတြင္ ယစ္မူး
မိန္းေမာေနေသးသည္။ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္အေပၚ
သူမတို႔ဘဝတာဝန္မ်ားအား ပုခုံးတင္ေဆာင္ထမ္းရြက္
ေစျခင္းငွာ သာယာေက်နပ္မွဳမ်ားကို ရယူခ်င္ေသးပါ
သည္။
မွီခုိရျခင္းဘဝတြင္ ယစ္မူးဇိမ္ခံယူလိုခ်င္ေနေသး၏။
အိပ္ေရးမဝသူတစ္ဦးကဲ့သို႔ ေရွးက်သည့္ လူႀကီးသူမ
တို႔အယူအဆမ်ားထဲမွာ ဆက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနႏိုင္
ၾကေသးသည္။
မိသားစုတစ္ခု၏အိမ္တြင္းေတာက္တိုမယ္ရ ဗာဟိရအ
၁၄၉

အလုပ္ကိစၥမ်ားတြင္ ေရာင့္ရဲေနၾကပါေသးသည္။ဒီအ
တိုင္း ေရွ႕ဆက္၍ရေသးသည္ဆိုရင္ ေက်နပ္ေနၾကပါ
ေသးသည္။
မျဖစ္မေန ႏိုးထရေတာ့မည့္ နင္လားငါလားအေျခအ
ေနမ်ားႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးႀကံဳႀကိဳက္လာမွပင္လ်ွင္ သူမ
တို႔၏ ေမြးရာပါအစြမ္းအစမ်ားကိုအသုံးခ်ရန္ အခြင့္အ
လမ္းကို ရယူတတ္ၾကသည္။
ထုံးတမ္းအစဥ္အလာမ်ား၏ ႀကီးမားေသာေလာင္းရိပ္
မည္း(မဲ)ထီးထီးႀကီးေအာက္ဝယ္ သူမတို႔၏ဘိုးဘြား
ပိုင္အရိပ္အာဝါသေၾကာင္းႀကီးအျဖစ္ ေအာက္ေမ့ေန
လ်ွက္သား ေအးလူစြာ ခိုကိုးေနႏိုင္ၾကသည္။
ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတို႔၏အေလ့အထအားျဖင့္ ထိုကဲ့သို
ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကရသည္ကို သက္ေတာင့္သက္သာ
ႏွင့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိလွသည္ဟု လက္ခံထားၾကသည္၍
လား မေျပာတတ္ပါ။
ေျပာင္းလဲေနသည့္ကမ႓ာ့လူမွဳေရးစီးထဲတြင္ လိုက္ပါစီး
ဆင္းသြားရမည္ကို သကၤာမကင္းမွဳမ်ားစြာႏွင့္ စိုးရိမ္
လြန္ကဲ အားႀကီးေန၍ပင္လား။သူမတို႔ႏွင့္သူစိမ္းတရံ
ဆန္လွသည့္ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾက
၍ပင္လား။ဒြိဟပင္။
၁၅၀

ေရွးယခင္ ေလာကနီတိအယူအဆမ်ားကို ျငင္းဆန္
ျခင္းျပဳၾကရန္ မိန္းမေလ မိန္းမယုတ္ဟု ပတ္ဝန္းက်င္
က လက္ညွဳိးျပၿပီး သူမတို႔အား စံနမူနာသတ္မွတ္ပစ္
မည္ကို မလိုးလားပါ။
ထိုသို႔ျဖင့္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတို႔၏ သဘာဝဘဝႏွင့္ အ
လွတရားတို႔သည္ အိမ္တြင္းေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ားသ
ဖြယ္ လူမွဳဘဝဇာတ္ခုံ၏လူမျမင္ကြယ္ရာေနရာ၌ တိုး
တိတ္စြာ ျမွဳပ္ႏွံခံလိုက္ၾကသည္။အိမ္ေထာင္က်သြား
သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ စင္တင္မင္းသမီးျဖစ္ရာကေနၿပီး
ဇာတ္ခုံေနာက္ဆီသို႔ သူမတို႔အသိႏွင့္သူမတို႔ပင္ ေန
ရာယူ လိုက္ၾကသည္။
ဇာတ္ခုံေနာက္ မင္းသမီးျဖစ္သြားၾကသည္။အိမ္တြင္း
ပုန္းလိုက္ၾကကာ "အိမ္တြင္းသူပုန္မ"ျဖစ္လာရေတာ့
သည္။အိမ္တြင္းသရုပ္ေဆာင္ေလာကမွေန၍ လူမျမင္
ကြယ္ရာဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားတြင္ သရုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား
ကြ်မ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္လာၾကပါသည္။
အိမ္ေနာက္ေဖးေဆာင္မွ ေမွာင္ခိုထုတ္အလုပ္မ်ားႏွင့္
ယဥ္ပါးလာပါသည္။
သူမတို႔လင္၏စိတ္ခ်မွဳကို အိမ္ေနာက္ေဖးမီးဖိုေဆာင္
ျပတင္းေပါက္ငယ္မွတဆင့္ အျခားေသာ သူမတို႔လို
၁၅၁

အင္ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ားအား လိင္မွဳကိစၥမ်ားကို
ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲၾကပါသည္။
မည္သည့္လင္ေယာက်ၤားမ်ဳိးက မိမိတို႔မိန္းမမ်ား၏
ေစာက္ပတ္က်င္းဝတြင္ အမိုးအကာ အဖီထိုးလ်ွက္
ကင္းေစာင့္ေနႏိုင္ၾကမည္လည္း မဟုတ္ပါ။အိမ္ထဲက
ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေစာက္ပတ္ေလးက မိမိတို႔
အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ရွိေနလ်ွင္ စိတ္ေအးၾကပါေလ
သည္။ေစာက္ပတ္ႀကီး၏ ဆြဲငင္အားေၾကာင့္ ျခံခုန္ဝင္
ေရာက္လာသည့္လီးေဗြရာမ်ားက မိမိတို႔ဇနီးသည္မ်ား
၏ ေစာက္ေခါင္းေပါက္တြင္ ရွိ,မရွိ မစစ္ေဆးတတ္
ၾကပါ။
မိမိ၏အိမ္သူအမ်ဳိးသမီးကို တာဝန္ႏွင့္ဝတၱရားအရ အ
ခ်ိန္တန္လ်ွင္ ထမီလွန္ကာ နေမာ္နမဲ့ျဖင့္တက္လိုးေန
လိုက္ၾကသည္က တို႔ရိုးရာ တို႔ဓေလ့ပင္ကလား။
အိမ္တြင္းျဖစ္ႀကီး သူမတို႔၏လင္ေယာက်ၤားမ်ား တက္
လိုးၾကသည့္ပုံမွာ ကိုတရုတ္ႀကီးရဲ႕ဝက္သားခုတ္စင္းပုံ
ႏွင့္ ဆင္တူပါသည္။
"ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္"
ကိုတရုတ္ႀကီးက သူ၏ကာမအားျဖည့္ဟင္းလ်ာျဖစ္
ေသာ ဝက္လက္စြပ္ျပဳပ္အရိုးကို ေလးတုံးမ်ွခုတ္ထစ္
၁၅၂

စင္းပစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ေရပူအိုးထဲပစ္ထည့္လိုက္သကဲ့သို႔။
လင္ေယာက်ၤားတို႔သည္လည္း မိမိတို႔၏အိမ္ရွင္မမ်ား
ကို "ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္" ေလးငါးခ်က္ေလာက္သာ
တက္ေဆာင့္လိုးၾကၿပီး သူမတို႔၏ေစာက္ေခါင္းေပါက္
ထဲသို႔ "ရွစ္…ရွစ္…ရွစ္" ႏွင့္ သုတ္ရည္မ်ားပန္းထည့္ကာ
အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္၏ကာမအလိုသည္ ဤမ်ွေလာက္
ျဖင့္ ပန္းေျခြႏိုင္ပါ့မည္လား။ ဆီက ခန္းသြားသည္။မီး
စာက ေလာင္ခ်င္ေနတုန္း။တစ္ဖ်စ္ဖ်စ္ႏွင့္ေလာင္ခ်င္
ေနတုန္း။
♥ေလာင္ခ်င္တဲ့မီးစာဟာ
ဆီကူယူဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။

♥ကြ်မ္းခ်င္တဲ့မီးတုတ္ကလည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္စာဆီထဲႏွစ္ခ်ပစ္ဖို႔
ေနာင္တမရဘူး။

♥ပြင့္ခ်င္တဲ့ပန္းကလည္း
ပုတုန္းေတြနဲ႔ပလူးပလားဖို႔
မေၾကာက္ရြံ႕ဘူး။
၁၅၃

♥အဲဒီေတာ့……
အိမ္တြင္းျဖစ္ အဲဒီေရွ႕ေဟာင္းပစၥည္းႀကီးကလည္း
သိမ္းဆည္းထားခံရရင္ ျမင္းစီးေတာကစားထြက္တတ္ေလရဲဲ႕။

      ♥            ♥            ♥